Odpowiedź:
Pięć sola to pięć łacińskich zwrotów spopularyzowanych podczas reformacji protestanckiej, które podkreślały różnice między wczesnymi reformatorami a Kościołem Rzymskokatolickim. Słowo sola jest łacińskim słowem oznaczającym "tylko" i było używane w odniesieniu do pięciu kluczowych nauk, które definiowały biblijne podstawy protestantów. Są to:
1. Sola scriptura: "Tylko Pismo Święte"
2. Sola fide: "tylko wiara".
3. Sola gratia: "tylko łaska".
4. Solo Christo: "tylko Chrystus"
5. Soli Deo gloria: "tylko Bogu chwała"
Każda z tych sola może być postrzegana zarówno jako korekta wobec nadużyć Kościoła Rzymskokatolickiego na początku reformacji, jak i jako pozytywna deklaracja biblijna.
Sola scriptura podkreśla, że tylko Biblia jest źródłem autorytetu dla chrześcijan. Mówiąc: "Tylko Pismo Święte", reformatorzy odrzucali zarówno boski autorytet rzymskokatolickiego papieża, jak i zaufanie do świętej tradycji. Jedynie Biblia była "natchniona przez Boga" (2 Piotra 1.20-21) i "stworzona przez Boga" (2 Tymoteusza 3.16-17). Wszystko, co było nauczane przez papieża lub w tradycji, a co było sprzeczne z Biblią, należało odrzucić. Sola scriptura przyczyniła się również do przetłumaczenia Biblii na język niemiecki, francuski, angielski i inne języki, a także do prowadzenia nauczania biblijnego w powszechnych językach tamtych czasów, a nie po łacinie.
Sola fide podkreśla zbawienie jako wolny dar. Ówczesny Kościół Rzymskokatolicki kładł nacisk na korzystanie z odpustów (ofiarowywanie pieniędzy), aby kupić sobie pozycję u Boga. Dobre uczynki, w tym chrzest, były postrzegane jako wymagane do zbawienia. Sola fide mówi, że zbawienie jest darmowym darem dla wszystkich, którzy przyjmują je przez wiarę (Ew. Jana 3.16). Zbawienie nie jest oparte na ludzkim wysiłku lub dobrych uczynkach (Efezjan 2.9).
Sola gratia podkreśla łaskę jako przyczynę naszego zbawienia. Innymi słowy, zbawienie pochodzi dzięki temu, co Bóg uczynił, a nie dzięki temu, co my robimy. Efezjan 2.8-9 (tłum. Biblia Warszawska) naucza: "Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.”
Solo Christo (czasem wymieniane jako Solus Christus, "tylko Chrystus") podkreśla rolę Jezusa w zbawieniu. Tradycja rzymskokatolicka stawiała przywódców kościoła, takich jak księży, w roli orędownika między członkami świeckimi a Bogiem. Reformatorzy podkreślali rolę Jezusa jako naszego "najwyższego kapłana", który wstawia się w naszym imieniu przed Ojcem. List do Hebrajczyków 4.15 (tłum. Biblia Warszawska) uczy: "Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu". Jezus jest Tym, który oferuje dostęp do Boga, a nie jakikolwiek ludzki przywódca duchowy.
Soli Deo gloria podkreśla chwałę Boga jako cel życia. Zamiast starać się zadowolić przywódców kościoła, trzymać się listy zasad czy pilnować własnych interesów, naszym celem jest uwielbienie Pana. Idea Soli Deo gloria znajduje się w 1 Koryntian 10.31 (tłum. Biblia Warszawska): "A więc: Czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek czynicie, wszystko czyńcie na chwałę Bożą."
Pięć sola protestanckiej reformacji stanowiło silną korektę dla błędnych praktyk i wierzeń tamtych czasów i pozostają one aktualne do dziś. Jesteśmy wezwani do skupienia się na Piśmie Świętym, przyjęcia zbawienia z łaski przez wiarę, wywyższania Chrystusa i życia dla Bożej chwały.
