Odpowiedź:
Aszer jest jednym z dwunastu plemion Izraela. W czasach Mojżesza Aszer dzielił się na pięć klanów: Imnitów, Iszwitów i Berytów, a także, za sprawą Beriasza, patriarchy Berytów, na dwa kolejne klany: Heberytów i Malkielitów. Pierwsze trzy klany zostały nazwane na cześć synów Aszera, a czwarty i piąty na cześć synów Berii (4 Ks. Mojżeszowa 26.44-45).
Aszer był ósmym synem Jakuba. Jego matką była służąca Lei, Zilpa, a on był jej drugim i ostatnim dzieckiem z Jakubem. Kiedy urodził się Aszer, Lea powiedziała: "Jakże jestem szczęśliwa! Kobiety będą nazywać mnie szczęśliwą" (1 Ks. Mojżeszowa 30.13). Imię Aszer oznacza "szczęśliwy".
Aszer był jednym z sześciu plemion wybranych do stania na górze Ebal i wypowiadania przekleństw (5 Ks. Mojżeszowa 27.13). Poprzez te przekleństwa ludzie obiecywali Bogu, że powstrzymają się od złego postępowania. Na przykład, jedna z klątw mówi: "Przeklęty człowiek, który hańbi swego ojca lub swoją matkę" (5 Ks. Mojżeszowa 27.16). Inna mówi: "Przeklęty człowiek, który sprowadza niewidomego z drogi" (5 Ks. Mojżeszowa 27.18). Jeszcze inne: "Przeklęty człowiek, który sypia ze swoją teściową" (5 Ks. Mojżeszowa 27.23). W sumie Aszer udzielił dwunastu napomnień (5 Ks. Mojżeszowa 27.15-26).
Kiedy Jakub błogosławił swoich synów, powiedział: "Aszer - tłusty jest pokarm jego, dostarczać będzie przysmaków królewskich" (1 Ks. Mojżeszowa 49.20; tłum. Biblia Warszawska). Później Mojżesz pobłogosławił to plemię, mówiąc: "A o Aszerze rzekł: Bardziej niż inni synowie błogosławiony jest Aszer, Niech będzie ulubieńcem braci swoich I zanurza w oliwie nogę swoją. Z żelaza i spiżu niech będą zasuwy twoje, A ile dni twoich, tyle niech będzie wygody twojej" (5 Ks. Mojżeszowa 33.24-25). Mycie stóp w oliwie było oznaką dobrobytu, a odniesienie Jakuba do "obfitego" pożywienia Aszera wskazywało, że Aszer będzie posiadał żyzne ziemie. Z Ks. Jozuego 19.24-31 dowiadujemy się, że Aszer otrzymał ziemię wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego.
Pomimo wszystkich błogosławieństw, plemię Aszera nie zdołało wypędzić Kananejczyków i "z tego powodu lud Aszera żył wśród kananejskich mieszkańców ziemi" (Ks. Sędziów 1.31-32). W czasach Debory i Baraka "Aszer pozostał na wybrzeżu i pozostał w swoich zatoczkach", zamiast przyłączyć się do walki z Jabinem, kananejskim królem (Ks. Sędziów 5.17). Ten brak pomocy innym plemionom może wskazywać na brak zaufania do Boga, brak wysiłku, strach przed wrogiem lub niechęć do drażnienia tych, z którymi prowadzili interesy. Tak więc podany tutaj przykład jest negatywny: chociaż Aszer był bogato błogosławiony, nie zachowywał się godnie; kiedy nadszedł czas działania, nie zaufali Bogu i nie uszanowali Jego planu.
Później, w Ks. Sędziów, Aszer odpowiada na wezwanie Gedeona do odparcia Midianitów, Amalekitów i innych plemion ze Wschodu (Ks. Sędziów 6.35). W innym ważnym geście Aszer przyjmuje zaproszenie Ezechiasza dla plemion z północnego królestwa, aby przyłączyły się do obchodów Paschy w Jerozolimie (2 Ks. Kronik 30.11). Uznano to za akt pokory, dowód skruszonego serca przed Bogiem.
Ostatecznie okazuje się, że Aszer otrzymał od Boga wiele wspaniałych błogosławieństw. Po otrzymaniu błogosławieństwa oczekiwano od nich posłuszeństwa Bożym poleceniom. Czasami im się to udawało, a czasami nie. My również zostaliśmy pobłogosławieni przez Boga (Efezjan 1.3), a Pan oczekuje od nas posłuszeństwa Jego przykazaniom (Ew. Jana 14.15). Tak jak Aszer otrzymał prorocze błogosławieństwo od Jakuba, tak i dzieci Boże otrzymały słowa: "Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas ku nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, ku dziedzictwu nieznikomemu i nieskalanemu, i niezwiędłemu, jakie zachowane jest w niebie dla was, którzy mocą Bożą strzeżeni jesteście przez wiarę w zbawienie, przygotowane do objawienia się w czasie ostatecznym" (1 Piotra 1.3-5). Chwalmy Pana za Jego wspaniałe plany względem nas. Jakież to pocieszające!
