Odpowiedź:
Każdy z dwunastu synów Izraela / Jakuba otrzymał błogosławieństwo od swojego ojca tuż przed śmiercią Jakuba. Dwunastu synów było potomkami dwunastu plemion Izraela, a błogosławieństwa Jakuba zawierały prorocze informacje o każdym z nich. W przypadku plemienia Issachara, Jakub prorokował: "Issachar - osioł kościsty, będzie się wylegiwał ufny w swe bezpieczeństwo. Widzi on, że dobry jest spoczynek, a kraj uroczy; ale będzie musiał ugiąć swój grzbiet pod brzemieniem i stanie się niewolnikiem, pędzonym do pracy" (1 Ks. Mojżeszowa 49.14-15; tłum. Biblia Tysiąclecia).
Pierwsza część proroctwa o plemieniu Issachara, którego nazwa oznacza albo "przyniesie zapłatę", albo "człowiek z wynagrodzeniem", jest nieco niejasna. Słowo przetłumaczone jako "kościsty" można również przetłumaczyć jako "tylko skóra i kości". Może również oznaczać "silny" lub "surowy". Dlatego proroctwo to może oznaczać, że potomkowie Issachara będą silni i krzepcy, zdolni do noszenia ciężarów, lub że będą chudzi i słabi, niezdolni do tego.
Obraz osła leżącego między swoimi ciężarami można również interpretować na dwa sposoby. Z jednej strony może on przedstawiać silne zwierzę odpoczywające przed czekającym je zadaniem. Z drugiej strony, osły są również znane z tego, że uparcie przykucają między swoimi ciężarami, aby nie musieć wykonywać pracy! Ponownie, proroctwo wymyka się dogmatycznej interpretacji. Późniejsza historia Issachara w Biblii nie przemawia jednoznacznie za żadną z tych interpretacji.
Jeśli chodzi o drugą część proroctwa, niektórzy komentatorzy uważają, że wskazuje ona, iż potomkowie Issachara będą rolnikami - odniesienie do "niewolników" oznacza, że będą oni sługami ziemi. Inni postrzegają to jako zapowiedź pracy przymusowej, choć nic w Piśmie Świętym nie wskazuje na to, by plemię Issachara było kiedykolwiek zmuszane do jakiegokolwiek rodzaju niewolnictwa. Hebrajskie sformułowanie jest niejasne, a tłumaczenia są bardzo zróżnicowane.
Jest jeszcze jedno odniesienie do ludzi z Issachar w czasie walki Dawida z Saulem (1 Ks. Kronik 12.32). Dwustu wodzów Issachara, którzy byli wierni Dawidowi, zostało opisanych jako ci, którzy "rozumieli czasy i wiedzieli, co Izrael powinien czynić". Uczeni są podzieleni co do znaczenia wyrażenia "rozumieli czasy". Niektórzy przedstawiają ludzi z Issachar jako politycznie bystrych, wiedzących, jak wykorzystać bieżące wydarzenia na swoją korzyść. Inni interpretują to wyrażenie jako oznaczające, że byli oni znani ze swojego zrozumienia astronomii i nauk fizycznych. Jeszcze inni postrzegają ich jako ludzi roztropnych i mądrych, którzy dzięki swojej religijnej wiedzy wiedzieli, że nadszedł właściwy czas, aby Dawid został królem. Prawda jest taka, że tak naprawdę nie wiemy tego na pewno.
Jako część Północnego Królestwa Izraela, terytorium Issachar zostało podbite przez Asyryjczyków około 720 r. przed Chr., a plemię wygnane. Po tym wydarzeniu wszystkie biblijne odniesienia do tego plemienia ustały.
Jak mamy rozumieć te odniesienia do Issachara i ich różne interpretacje i co one oznaczają dla nas jako chrześcijan? Po pierwsze, ważne jest, aby zrozumieć, że proroctwa Jakuba dla jego synów były tylko proroctwami dla jego synów. Powinniśmy być bardzo ostrożni przy stosowaniu fragmentów Starego Testamentu do Wieku Kościoła lub ogólnie do chrześcijan. Możemy jednak wyciągnąć pewne ogólne zasady dotyczące pracy i jej nagród. Biblia wyjaśnia, że praca jest darem od Boga dla dobra Jego ludu (Ks. Kazn. Salomona 3.12-13; 5.18-20), a ci, którzy nie podejmują pracy, nie powinni jeść (2 Tesaloniczan 3.10). Biblia zawiera liczne odniesienia do tych, którzy pracują, jako zbierających nagrody, zarówno w sferze doczesnej, jak i duchowej (2 Ks. Kronik 15.7; 1 Koryntian 3.8,14; 2 Jana 1.8; Ks. Objawienia 2.23; 22.12).
Są tacy, którzy wskazują na różne tłumaczenia 1 Ks. Mojżeszowej 49.14-15 jako dowód niewiarygodności Biblii. Należy jednak pamiętać, że takie przypadki niejasności są niezwykle rzadkie, a żadna z podstawowych doktryn wiary chrześcijańskiej nie została nigdy zakwestionowana. To, czy osioł był kościsty czy krzepki, nie ma wpływu na biblijne nauczanie o grzechu, śmierci, sądzie, niebie, piekle, odkupieniu Chrystusa czy niezliczonych innych doktrynach. Pismo Święte zawiera wystarczającą ilość informacji dotyczących tych doktryn, aby były one zrozumiałe dla wszystkich, którzy mają "uszy ku słuchaniu" (Ew. Marka 4.9, 23).
