Odpowiedź:
Każdy z dwunastu synów Izraela / Jakuba otrzymał błogosławieństwo od swojego ojca tuż przed śmiercią Jakuba. Dwunastu synów było protoplastami dwunastu plemion Izraela, a błogosławieństwo zawierało prorocze informacje dotyczące przyszłości każdego z nich. W przypadku plemienia Judy, Jakub prorokował: "Juda - ciebie będą sławić bracia twoi, ręka twoja będzie na karku wrogów twoich, tobie kłaniać się będą synowie ojca twego. Szczenię lwie, Juda; synu mój, z łupu, synu mój, się podniosłeś; czai się jak lew i jak lwica, któż go spłoszy? Nie oddali się berło od Judy ani buława od nóg jego, aż przyjdzie władca jego, i jemu będą posłuszne narody. Uwiąże oślę u krzewu winnego, a młode swojej oślicy u szlachetnej latorośli winnej; wypierze w winie szatę swą, a w krwi winogron płaszcz swój. Pociemnieją oczy jego od wina, a zęby jego zbieleją od mleka" (1 Ks. Mojżeszowa 49.8-12; tłum. Biblia Warszawska).
Każda część proroctwa Jakuba dla plemienia Judy ujawnia coś o ludziach z tego plemienia, ich historii i duchowym zastosowaniu, jakie możemy z niej wyciągnąć. W wersecie 8 Jakub prorokuje, że bracia Judy będą go chwalić. Imię Juda oznacza chwałę i zostało mu nadane przez matkę, której serce było wypełnione uwielbieniem Boga z powodu Judy (1 Ks. Mojżeszowa 29.35). Siła i moc plemienia jest również przepowiedziana w wersecie 8. Werset 9 wykorzystuje obraz zarówno lwa, jak i lwiątka, aby zobrazować plemię Judy. Juda był porównywalny do młodego lwa ze względu na swoją siłę, odwagę i witalność oraz do dojrzałego lwa, ponieważ linia Judy zawierała osoby o znaczeniu narodowym i królewskim, w tym Dawida i Salomona.
Berło, które nie opuści Judy, "aż przyjdzie władca jego", jest proroctwem mesjańskim. Imię "Szilo" pojawia się w tym wersecie w kilku tłumaczeniach, słowo to odnosi się do Mesjasza. Komentatorzy różnią się co do dokładnego znaczenia tego nieco niejasnego fragmentu, ale wszyscy zgadzają się, że Ten, który przychodzi, aby uzyskać posłuszeństwo narodów, nie może być nikim innym niż Chrystusem. Pozostała część fragmentu, wersety 11-12, odnosi się do wielkiej obfitości bogactw, które będą należeć do plemienia Judy. Będą tak zamożni i błogosławieni, że będą w stanie przywiązać osła do najlepszej winorośli i pozwolić mu najeść się do syta, co wskazuje na obfitość, która będzie należeć do Judy.
Drugim zastosowaniem wersetów 11-12 i tym, które odnosi się do dzisiejszych chrześcijan, jest obfitość duchowych bogactw dostępnych dla nas w Chrystusie, wielka ilość duchowych błogosławieństw płynących z miłości Boga, które przychodzą do nas przez Chrystusa, które można porównać do wina i mleka. Bogactwa te obejmują Jego słowo i Jego ustawy oraz samego Chrystusa, Chleb Żywota. Można je również odnieść do Chrystusa i Jego ludzkiej natury, która była jak szata zanurzona we krwi przez Jego cierpienia i śmierć. Ks. Izajasza 63.1-3 zawiera ten sam obraz. Może to również odnosić się do Jego kościoła i ludu, którego szaty zostały wyprane i wybielone we krwi Baranka (Ks. Objawienia 7.13-14).
