Odpowiedź:
Każdy z dwunastu synów Izraela / Jakuba otrzymał błogosławieństwo od swojego ojca tuż przed śmiercią Jakuba. Dwunastu synów było protoplastami dwunastu plemion Izraela, a błogosławieństwo zawierało prorocze informacje o przyszłości każdego z nich. W przypadku plemienia Rubena Jakub prorokował: "Rubenie, ty jesteś pierworodnym moim, siłą moją i pierworodnym męskiej mocy mojej, pierwszym co do godności, pierwszym co do potęgi. Burzliwyś jak woda, ale nie będziesz miał pierwszeństwa, boś wszedł na łoże ojca swego; splugawiłeś wówczas moje posłanie, na które wszedłeś" (1 Ks. Mojżeszowa 49.3-4; tłum. Biblia Warszawska). Oprócz odniesienia do przyszłości plemienia Rubena, proroctwo to zawiera w sobie kilka lekcji dla nas wszystkich.
Ruben, pierworodny z dwunastu synów, był dla Jakuba jego "siłą moją i pierworodnym męskiej mocy mojej" (1 Ks. Mojżeszowa 49.3), co wskazuje, że przysługiwały mu wszystkie prawa i prerogatywy pierworodnego syna. Początkowo wyróżniał się honorem i władzą, jak przystało na pierworodnego syna, ale Jakub oświadczył "nie będziesz miał pierwszeństwa" (werset 4) z powodu grzechu cudzołóstwa z Bilhą, konkubiną swego ojca (1 Ks. Mojżeszowa 35.22). Chociaż grzech ten został popełniony czterdzieści lat wcześniej, pozostawił niezatartą plamę na charakterze Rubena i jego potomków. Popełniając tę nieczystość z żoną swego ojca, naraził na hańbę swoje plemię i rodzinę, dla której powinien być przykładem i błogosławieństwem. Utracił prerogatywy pierworodztwa, a jego umierający ojciec zdegradował go, chociaż nie wyrzekł się go ani nie wydziedziczył. Nadal miał wszystkie przywileje syna, ale nie pierworodnego.
Smutne proroctwo Jakuba dotyczące Rubena z pewnością się spełniło. Żaden sędzia, prorok, władca ani książę nie pochodził z tego plemienia, ani żadna znana osoba, z wyjątkiem Datana i Abirama, którzy byli znani z buntu przeciwko Mojżeszowi. Plemię Rubena wybrało osadę po drugiej stronie Jordanu, co jest kolejnym dowodem na utratę boskiego wpływu na braci, do którego uprawniało go jego pierworodztwo. Chociaż Ruben był pierworodnym, królestwo zostało przekazane Judzie, a kapłaństwo Lewiemu, pozostawiając plemię Rubena małym i pozbawionym wpływu.
Co więcej, Ruben był "niestały jak woda" (niektóre wersje tłumaczą to jako "burzliwy jak woda"), a w tym zdaniu znajdujemy kilka lekcji dla wszystkich chrześcijan. Po pierwsze, charakter Rubena był niestały; nie panował nad sobą i swoimi zachciankami. Zarzut niestałości może odnosić się do tego, że czasami był bardzo regularny i uporządkowany, a innym razem dziki i niezdyscyplinowany. Jako chrześcijanie mamy zawsze panować nad naszym ciałem, jego apetytami i pragnieniami. Co najważniejsze, mamy być niezachwiani w wierze, a nie "dziećmi, miotanymi i unoszonymi lada wiatrem nauki przez oszustwo ludzkie i przez podstęp, prowadzący na bezdroża błędu" (Efezjan 4.14; tłum. Biblia Warszawska).
Od Rubena dowiadujemy się również, że ci, którzy parają się grzechem, nie mogą oczekiwać, że ocalą swoją reputację lub zachowają pozytywny wpływ na innych. Chociaż wiemy, że nasze grzechy zostały przybite do krzyża i na zawsze wybaczono nam przeszłe grzechy, nadal możemy ponosić doczesne konsekwencje tych grzechów, które często obejmują wyrzuty sumienia oraz utratę reputacji i wpływów. Grzech Rubena pozostawił niezatarte piętno na nim i jego rodzinie. Jako chrześcijanie musimy zrozumieć, że niektóre z naszych grzechów pozostawią trwałą bliznę.
