Odpowiedź:
Świat ten jest polem bitwy. Od upadku człowieka w Ogrodzie Eden (1 Ks. Mojżeszowa 3.17-19), świat, który stworzył Bóg jest z nim w konflikcie (Rzymian 8.20-22). Szatan nazwany jest "władcą tego świata" (2 Koryntian 4.4) i z powodu grzechu Adama urodziliśmy się w jego drużynie (Rzymian 5.12).
Gdy osiągamy wiek w którym możemy podejmować wybory moralne, musimy wybrać czy podążamy za naszymi grzesznymi skłonnościami czy szukamy Boga (zobacz Ks. Jozuego 24.15). Bóg obiecuje, że gdy będziemy Go szukać całym swoim sercem, znajdziemy Go (Ks. Jeremiasza 29.13). Gdy Go znajdziemy, będziemy mieli wybór: czy trwamy w podążaniu za własnymi skłonnościami czy poddajemy się Jego woli?
Poddanie się jest terminem wojskowym. Wskazuje na wyzbycie się wszelkich praw na rzecz zdobywcy. Kiedy przeciwna armia poddaje się, składają broń, zwycięzcy przejmują kontrolę od tego momentu. Poddanie się Bogu działa w ten sam sposób. Bóg ma plan dla naszego życia i poddanie się Jemu oznacza odsunięcie na bok własnych planów i gorliwe szukanie Jego. Dobra wiadomość jest taka, że Boży plan dla nas jest zawsze w naszym najlepszym interesie (Ks. Jeremiasza 29.11), inaczej niż nasze własne plany, które często prowadzą do zniszczenia (Ks. Przyp. Salomona 14.12). Nasz Pan jest mądrym i dobroczynnym zwycięzcą; pokonuje nas, aby nas błogosławić.
Istnieją różne poziomy poddania, każde z nich wpływają na naszą relację z Bogiem. Początkowe poddanie przyciąganiu Ducha Świętego prowadzi do zbawienia (Ew. Jana 6.44; Dz. Apostolskie 2.21). Gdy odpuszczamy nasze próby, aby zaskarbić sobie Bożą przychylność i polegamy na skończonym dziele Jezusa Chrystusa w naszym imieniu, stajemy się dzieckiem Bożym (Ew. Jana 1.12; 2 Koryntian 5.21). Ale są chwile większego poddania w czasie życia chrześcijańskiego, które przynosi głębszą intymność z Bogiem i większą moc w służbie. Im więcej obszarów naszego życia mu poddajemy, tym więcej przestrzeni jest do wypełnienia Duchem Świętym (Efezjan 5.18). Gdy jesteśmy napełnieni Duchem Świętym, wykazujemy cechy Jego charakteru (Galacjan 5.22). Im więcej poddajemy Bogu, tym więcej nasza stara natura, wielbiąca siebie samą jest zastępowana tą, która przypomina Chrystusa (2 Koryntian 5.17).
Rzymian 6.13 (tłum. Biblia Poznańska) mówi, że Bóg domaga się, abyśmy całkowicie się poddali; On chce nas całych, a nie tylko część: "nie czyńcie również ze swego ciała broni dla nieprawości grzechu, lecz jako zmartwychwstali poświęćcie się Bogu, a wasze ciało niech będzie bronią sprawiedliwości Bożej." Jezus powiedział, że Jego naśladowcy muszą zaprzeć się siebie samych (Ew. Marka 8.34)- inne wezwanie do uległości wobec Boga.
Cel życia chrześcijańskiego może być podsumowany przez fragment z Galacjan 2.20: "Z Chrystusem jestem ukrzyżowany; żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus; a obecne życie moje w ciele jest życiem w wierze w Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał samego siebie za mnie." Takie życie w poddaniu jest miłe Bogu, skutkiem jest jeszcze większe ludzkie spełnienie, które zbierze ostatecznie nagrodę w niebie (Ew. Łukasza 6.22-23).
