Odpowiedź:
Po raz pierwszy słowo "świecznik" pojawia się w Biblii w Księdze Wyjścia 25:31, gdy Bóg podaje szczegółowe instrukcje dotyczące złotego świecznika, który miał zostać umieszczony w przybytku budowanym przez Izraelitów. Warto zwrócić uwagę na to, jak precyzyjnie Bóg wyjaśnia, jak miał wyglądać ów świecznik. Ponieważ możemy być pewni, że w Biblii nie ma "zmarnowanych słów", wiemy, że każdy szczegół i specyfikacja są ważne z jakiegoś powodu.
Świecznik miał być wykonany z czystego złota, wykuwanego z doskonałą dokładnością zgodnie z Bożym dekretem (Wj 25:31). Złoto było najcenniejszym ze wszystkich metali (Psalm 119:127; 19:10). O złocie często mówi się w kategoriach "próby ognia"; Biblia porównuje próbę złota do próby kościoła w 1 Piotra 1:7. Z próby, czyli rafinacji, wyłoni się prawdziwy lud Boży (zob. Zachariasza 13:7-9; Hioba 23:10). Ci, którzy wytrzymają "ogień", zostaną oczyszczeni (zob. Liczb 31:23).
Świecznik jako całość miał być ukształtowany jako drzewo z podstawą i środkowym trzonem reprezentującym pień oraz z trzema "gałęziami" po każdej stronie. Wierzchołek trzonu i każdej gałęzi miał przypominać otwarty kwiat migdałowca; w każdym kwiecie miała znajdować się lampa oliwna (Wj 25:32, 37). Istnieje kilka fragmentów w Biblii, które mówią o drzewie migdałowym, które zawsze było pierwszym drzewem kwitnącym i owocującym na wiosnę, już w lutym. Apostoł Paweł nazywa Chrystusa "pierwocinami", ponieważ Jezus jako pierwszy zmartwychwstał do życia wiecznego, a dzięki Jego zmartwychwstaniu wszyscy wierzący również zostaną wskrzeszeni (1 Koryntian 15:20-23; Rzymian 8:23).
Bóg użył laski Aarona jako znaku dla Izraelitów jego wyjątkowego kapłaństwa. W pewnym momencie, gdy kapłaństwo Aarona zostało zakwestionowane, Bóg sprawił, że laska Aarona puściła pąki i w ciągu jednej nocy wyrosły na niej dojrzałe migdały; cud ten potwierdził, że przywilej bycia wybranym na Najwyższego Kapłana pochodził wyłącznie z Bożej nominacji (Liczb 16:3; 17:10). Było to doświadczenie "cienia rzeczy przyszłych", które wskazywało na Jezusa, naszego ustanowionego przez Boga, dającego życie Najwyższego Kapłana na zawsze (Hebrajczyków 7:21).
W przybytku świecznik miał być umieszczony w pierwszej części, zwanej Miejscem Świętym (Hebrajczyków 9:2). Lampa miała być pielęgnowana przez Aarona i jego synów, aby jej światło nigdy nie zgasło. Świecznik miał dawać światło w dzień i w nocy (Wj 27:20-21). Fakt, że świecznik był jedynym źródłem światła, wskazuje bezpośrednio na Chrystusa jako światłość świata (J 8:12; 9:5). Jezus jest "światłością prawdziwą, która oświeca każdego" (J 1:9) i jedyną drogą, którą każdy może dojść do Ojca (J 14:6).
Jezus nazywa również swój kościół "światłością świata" (Mt 5:14), nie z własnej woli, ale dlatego, że Chrystus przebywa w kościele (J 1:4-5). Chrześcijanin, który świeci światłem Chrystusa, będzie prowadził pobożne życie (1 Piotra 2:9). Pismo Święte jest przepełnione odniesieniami, które porównują i kontrastują światło i ciemność, wierzącego i niewierzącego, aż do Księgi Objawienia. W Objawieniu 1:20 Chrystus mówi, że "siedem świeczników to siedem kościołów". Kościoły Chrystusa mają chodzić w światłości Bożej (1 Jana 1:7) i szerzyć światło ewangelii, aby wszyscy ludzie chwalili Boga (Mateusza 5:16).
Jest jeszcze inna symbolika w świeczniku: został on wykonany z jednego kawałka, tak jak Chrystus jest jednością ze swoim Kościołem (Kolosan 1:8); sześć gałęzi (6 jest liczbą człowieka) plus główny trzon równa się siedmiu światłom (7 jest liczbą dopełnienia) - człowiek jest kompletny tylko w Chrystusie (Jana 15:5).
Najważniejszą rzeczą, jaką należy zauważyć na temat świecznika, jest to, że wskazuje on na Chrystusa, podobnie jak wszystkie elementy przybytku. Biblia od początku do końca jest świadectwem o Chrystusie i miłosiernym Bożym planie odkupienia. Chwalmy Pana, On wyprowadził swoje dzieci z ciemności do cudownej światłości (1 Piotra 2:9).
