Odpowiedź:
Z chrześcijańskiego punktu widzenia poganie są ogólnie opisywani jako ci, którzy uwikłani w jakąś religijną ceremonię, czyn lub praktykę, która nie jest wyraźnie chrześcijańska. Odpowiednio, Żydzi i muzułmanie również używają terminu poganie na określenie osób spoza swojej religii. Inni definiują termin pogaństwo jako każdą religię poza buddyzmem, hinduizmem, judaizmem i chrześcijaństwem; podczas gdy niektórzy twierdzą, że poganin to każdy, kto w ogóle nie praktykuje żadnej religii.
Pogaństwo może odnosić się do politeizmu lub kultu więcej niż jednego boga, tak jak w starożytnym Rzymie. Za poganina uważa się także kogoś, kto przeważnie nie uznaje żadnej religii i oddaje się ziemskim przyjemnościom i dobrom materialnym; ktoś, kto rozkoszuje się zmysłowymi przyjemnościami; hedonista lub dogadzający sobie. Innym, bardziej nowoczesnym terminem jest neopogaństwo, które odnosi się do niektórych współczesnych form pogaństwa, takich jak wicca, druidyzm czy celtycki szamanizm Gwidona.
Te współczesne „pogańskie” praktyki są w rzeczywistości podobne do swoich starożytnych odpowiedników w tym, że opierają się w dużej mierze na hedonizmie- zmysłowym zaspokojeniu i pobłażaniu sobie, pogoni za szczęściem i przyjemnościami bez wykluczania czegokolwiek. W starożytności ceremonie seksualne były główną częścią religii pogańskich. Stary Testament odwołuje się do tych wypaczonych religii w takich fragmentach jak 5 Ks. Mojżeszowa 23.17, Ks. Amosa 2.7–8 oraz Ks. Izajasza 57. 7–8.
I chociaż istnieje wiele i różnorodnych odłamów pogaństwa, to jednak poganie wyznają kilka podobnych przekonań.Na przykład:
• Świat fizyczny to dobre miejsce, z którego każdy może czerpać przyjemność.
• Każdy jest uważany za element tej Matki Ziemi.
• Boskość objawia się w każdym aspekcie świata.
• Każda istota, człowiek i zwierzę, jest pochodną Boskości. Jako tacy wszyscy są bogami i boginiami.
• Większość religii pogańskich nie ma guru ani mesjasza.
• Doktryna zostaje zastąpiona własną odpowiedzialnością.
• Cykle: słoneczny i księżycowy są istotne w kulcie pogańskim.
Każda forma pogaństwa jest fałszywą doktryną. Paweł odnosi się do tego wypaczenia prawdy w swoim liście do wierzących w Rzymie (Rzymian 1.22-27). Ludzie, których opisał Paweł umiłowali to, co światowe i materialistyczne, uwielbiając stworzenie zamiast samego Stwórcę. Uwielbiali drzewa, zwierzęta i kamienie, posuwając się nawet do wykorzystywania swoich ciał w dewiacyjnych praktykach seksualnych, aby rozkoszować się swoimi namiętnościami. Następnie Paweł opowiada nam, dlaczego to robili i jaki jest efekt końcowy:
"A ponieważ nie uważali za wskazane uznać Boga, przeto wydał ich Bóg na pastwę niecnych zmysłów, aby czynili to, co nie przystoi" (Rzymian 1.28).
Pomimo powszechnych założeń, większość pogańskich wyznawców twierdzi, że nie wierzy w szatana. Nie ma jednak wątpliwości, że szatan jest ich głównym źródłem wpływu i kontroli. Mimo, iż będą temu zaprzeczać, ubóstwiają go w swoich światowych i zmysłowych praktykach. Paweł jasno nam o tym mówi, jak szatan działa w życiu ludzi, którzy żyją bez Boga, dzięki jego mocy, jego znakom, jego zwiedzeniu i jego kłamstwom.
"A ów niegodziwiec przyjdzie za sprawą szatana z wszelką mocą, wśród znaków i rzekomych cudów. I wśród wszelkich podstępnych oszustw wobec tych, którzy mają zginąć, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, która mogła ich zbawić. I dlatego zsyła Bóg na nich ostry obłęd, tak iż wierzą kłamstwu. Aby zostali osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, lecz znaleźli upodobanie w nieprawości" (2 Tesaloniczan 2.9-12).
O tym, że szatan żyje i ma się dobrze, świadczą te pogańskie praktyki. To było jasne nie tylko w czasach kościoła z I wieku, ale także w dzisiejszym postmodernistycznym świecie. Dla wierzących, którzy znają Pana, pogański kult jest tym, czym się wydaje - mocą i oszustwem księcia tego świata, szatana (1 Jana 5.19), który „chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć ”(1 Piotra 5.8). Z tych powodów należy unikać pogaństwa.
