Dlaczego ważne jest studiowanie różnych postaci w Biblii?
Odpowiedź:
Biblia jest pełna postaci, dosłownie i w przenośni. Być może najlepszym sposobem na opisanie tego, w jaki sposób Biblia przedstawia swoje postacie, jest określenie "ludzkie", ponieważ w rzeczywistości są one ludźmi. Biblia jest prawdziwa, a ludzie, którzy pojawiają się na jej kartach, byli prawdziwymi ludźmi z prawdziwym życiem, prawdziwymi związkami, prawdziwymi radościami i prawdziwymi problemami, tak jak my. Biblia nie stroni od przedstawiania zarówno mocnych, jak i słabych stron tych, których portretuje. To sprawia, że postacie biblijne są "praktyczne" w tym sensie, że możemy się z nimi utożsamiać, a także pouczające w tym sensie, że możemy uczyć się na ich sukcesach i porażkach.
Studiowanie ludzi z Biblii to nie tylko poznawanie faktów historycznych. Z ich historii dowiadujemy się, kim jest Bóg, poznajemy ludzkie skłonności i uczymy się na przykładach, zarówno pozytywnych, jak i tych ostrzegających. Nawet w dzisiejszym społeczeństwie dostrzegamy siłę opowieści w poznawaniu życia naszych współczesnych i naszych przodków. Ponieważ "Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany" (2 Tymoteusza 3.16-17; tłum. Biblia Warszawska), zwracanie uwagi na ludzi w Biblii jest niezwykle korzystne.
Na przykładzie Adama i Ewy widzimy niebezpieczeństwa związane z kwestionowaniem tego, co powiedział Bóg i powątpiewaniem w Jego dobroć. Widzimy tendencję do przerzucania winy zamiast przyznawania się do własnego grzechu. Widzimy również, jak cieszyć się Bożym przebaczeniem i obietnicą odnowy. W historii Adama i Ewy widzimy, jak Bóg zaprasza ludzi do relacji i jak jest miłosierny.
Patriarchowie również dostarczają nam cennych przykładów. Abraham pokazuje wartość wiary. Widzimy także jego porażki, gdy kłamie, oraz konsekwencje prób realizowania Bożych planów zamiast czekania na Niego. W Liście Jakuba widzimy, że Bóg jest wierny w dotrzymywaniu obietnic, nawet tym, którzy postępują niezgodnie z planem. Widzimy, jak nasze grzeszne skłonności mogą obrócić się przeciwko nam i sprawić nam ból. Jesteśmy ostrzegani przed faworyzowaniem i widzimy jego dalekosiężne skutki.
W historii Mojżesza widzimy, że czasami nie rozumiemy Bożego czasu lub Jego dróg i próbujemy podjąć sprawiedliwą misję na własną rękę, co nie kończy się dobrze. Widzimy, jak Bóg przygotowuje nas do tego, do czego nas wzywa. Widzimy również cierpliwość Boga wobec naszych obaw i wątpliwości. Rozumiemy, jak ważne jest całkowite podążanie za Bogiem i pamiętanie, że jest On święty.
Na przykładzie Rachab i Rut widzimy, że Bóg zaprasza do swojego planu wszystkich ludzi, nie tylko tych pochodzenia żydowskiego. Widzimy, że jest wierny tym, którzy za Nim podążają.
Królowie Izraela mają dla nas wiele lekcji. W postaci Saula widzimy znaczenie posłuszeństwa i pokory. U Dawida widzimy Boże przebaczenie. Uczymy się, że nawet gdy strasznie zgrzeszymy, możemy zwrócić się do Boga i otrzymać miłosierdzie. Rozumiemy, jak ważne jest wołanie do Boga w każdej sytuacji. Widzimy skomplikowane relacje rodzinne i ostrzeżenia dotyczące dbania o nasze rodziny. U Salomona widzimy wartość mądrości, a także głupotę jej niestosowania. Jesteśmy ostrzegani przed niebezpieczeństwami związanymi z tym, że inni odciągają nasze serca od Boga. Na przykładzie Achaba widzimy, jak skorumpowane przywództwo może wpłynąć na cały naród. Na przykładzie Ezechiasza widzimy wspaniałe rezultaty wiary w Boga nawet w pozornie niemożliwych sytuacjach.
Na przykładzie Eliasza widzimy, że czasami możemy czuć się samotni. Widzimy strach i depresję. Widzimy także Boże zaopatrzenie i Jego wierność. U innych proroków widzimy, że służenie Bogu często oznacza bycie innym lub odrzuconym. Widzimy ich głębokie doświadczenia bólu, które Bóg wykorzystał, aby dać im współczucie dla tych, których kazał im ostrzec. W tym rozpoznajemy, że Bóg ma serce pełne współczucia i widzimy Jego cierpliwość, łaskawość, sprawiedliwość i świętość. Widzimy wartość posłuszeństwa i znaczenie Słowa Bożego.
Nowy Testament jest również pełen postaci, od których możemy się uczyć. W Piotrze widzimy zarówno impulsywność, jak i odważne przywództwo. Maria z Betanii pokazuje nam wartość spoczywania u stóp Jezusa i to, że Jezus jest godny naszego uwielbienia. Życie Pawła ukazuje przemieniającą moc Boga. Widzimy, jak gorliwe podążanie za Nim może prowadzić do wszelkiego rodzaju reakcji ze strony innych, praktycznych trudności, stałego zaopatrzenia i nieopisanych radości. Lois i Eunika pokazują wartość szkolenia dzieci i wychowywania ich w Panu. Lista jest długa. Bez względu na twoją osobowość i zmagania, w Biblii jest ktoś, z kim możesz się utożsamiać i od kogo możesz się uczyć.
Apostoł Paweł napisał: "Bądźcie naśladowcami moimi, jak i ja jestem naśladowcą Chrystusa" (1 Koryntian 11.1). Ostatecznie to musi być naszym celem, gdy studiujemy postacie biblijne. Tam, gdzie odnieśli sukces w podążaniu za Bogiem, mamy ich naśladować. Tam, gdzie ponieśli porażkę, mamy unikać popełniania tych samych błędów. "A te rzeczy przydarzyły się nam jako przykłady, abyśmy nie kierowali serc naszych ku złym rzeczom, jak oni to czynili (...) Te rzeczy przydarzyły się im jako przykłady i zostały zapisane jako ostrzeżenie dla nas (...) Żadna pokusa was nie ogarnęła oprócz tej, która jest udziałem człowieka. A Bóg jest wierny; nie dozwoli was kusić ponad to, co potraficie znieść. Lecz gdy będziecie kuszeni, da wam wyjście, abyście mogli się ostać. A to stało się dla nas wzorem, ostrzegającym nas, abyśmy złych rzeczy nie pożądali, jak tamci pożądali. (…) A to wszystko na tamtych przyszło dla przykładu i jest napisane ku przestrodze dla nas, (…) Dotąd nie przyszło na was pokuszenie, które by przekraczało siły ludzkie; lecz Bóg jest wierny i nie dopuści, abyście byli kuszeni ponad siły wasze, ale z pokuszeniem da i wyjście, abyście je mogli znieść" (1 Koryntian 10.6-13; tłum. Biblia Warszawska).
