Pytanie: Jak mogę się dowiedzieć, czy pragnienia mojego serca pochodzą od Boga?
Odpowiedź:
Jezus odpowiada nam na to pytanie: "Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, rozpusta, kradzieże, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa" (Ew. Mateusza 15.19). I również: "To, co wychodzi z człowieka, to kala człowieka. Albowiem z wnętrza, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, wszeteczeństwa, kradzieże, morderstwa. Cudzołóstwo, chciwość, złość, podstęp, lubieżność, zawiść, bluźnierstwo, pycha, głupota. Wszystko to złe pochodzi z wewnątrz i kala człowieka" (Ew. Marka 7.20-23).
W tych fragmentach Jezus odsłania nam źródło naszych dążeń: nasze cielesne pragnienia wypływają z naszego wnętrza. Grzech nie jest jedynie efektem zewnętrznych wpływów. Rodzi się bowiem w ukrytych zakamarkach naszych myśli i intencji, wyłaniając się z sekretnych pragnień o których wiedzą jedynie nasze myśli i serce. Podstawą tego jest nasz upadły stan, pragnienia naszego serca nie pochodzą od Boga. Jeremiasz dalej wskazuje na naturę ludzkiego serca: "Podstępne jest serce, bardziej niż wszystko inne, i zepsute, któż może je poznać? (Ks. Jeremiasza 17.9).
Przez dłuższy czas funkcjonował taki pogląd, że wszyscy ludzie są ogólnie dobrzy i szczerzy, a jedynie okoliczności życia takie jak ubóstwo czy doskwierająca bieda pobudzają nas do morderstwa czy kradzieży. Biblia jednak naucza, że wszyscy ludzie cierpią z powodu jednego- powszechnego grzechu. Apostoł Paweł nazywa to grzeszną naturą. "Wiem tedy, że nie mieszka we mnie, to jest w ciele moim, dobro: mam bowiem zawsze dobrą wolę, ale wykonania tego, co dobre, brak. Albowiem nie czynię dobrego, które chcę, tylko złe, którego nie chcę, to czynię. A jeśli czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię, ale grzech, który mieszka we mnie" (Rzymian 7.18-20). Nasze złe serce prowadzi nas do grzechu.
Poza tym, serce jest tak zepsute i zwiedzione, że nasze motywy nie są już szczere nawet dla nas samych. Jako grzeszne stworzenia wymyślamy i tworzymy złe rzeczy w poczuciu arogancji i samowystarczalności naszych serc (Ks. Przypowieści 16.30; Psalm 35.20; Ks. Micheasza 2.1; Rzymian 1.30). Prawda jest taka, że jedynie Bóg może sprawdzać nasze najgłębsze motywy i wewnętrzne pragnienia, i jedynie dzięki jego mocy możemy mieć nadzieję uporania się z niepewnością i zepsuciem, które wiąże nasze serca. On sam bada wszystko i zna nas doskonale (Hebrajczyków 4.11-13).
Dzięki Bogu nie jesteśmy osamotnieni w tych naszych walkach z pragnieniami i grzesznymi skłonnościami. Zamiast tego, Bóg zapewnia nam łaskę i siłę jakiej potrzebujemy by odeprzeć pokusę i przezwyciężyć grzech, gdy ten skrada się do drzwi naszych serc. Psalmista mówi nam o tym w taki sposób: "Rozkoszuj się Panem, a da ci, czego życzy sobie serce twoje! Powierz Panu drogę swoją, zaufaj mu, a On wszystko dobrze uczyni. Wyniesie jak światło sprawiedliwość twoją a prawo twoje jak słońce w południe" (Psalm 37.4-6).
Bóg może dosłownie zasiać swoje pragnienia w sercu człowieka, w sercu które bez niego jest desperacko słabe i zwiedzione. On zamienia zło w dobro i naprowadza nasze serca na ścieżkę prowadzącą do niego, usuwając nasze własne pragnienia i zastępuje je jego własnymi. To dzieje się tylko wtedy, gdy przychodzimy do niego w pokucie i przyjmujemy jego dar zbawienia poprzez Pana Jezusa Chrystusa. W tym momencie zamienia On nasze kamienne serce w serce mięsiste (Ks. Ezechiela 11.19). On tego dokonuje poprzez ponadnaturalne działanie Ducha Świętego, który w tej chwili zaczyna przebywać w ludzkim sercu. Wówczas nasze pragnienia stają się jego pragnieniami, a nasza wola poszukuje jego woli, natomiast nasz wcześniejszy bunt zmienia się w radosne posłuszeństwo jego prowadzeniu.
