Odpowiedź:
Prawo wolności zostało po raz pierwszy wspomniane w Liście Jakuba 1:25: "Ale kto wejrzał w doskonały zakon wolności i trwa w nim, nie jest słuchaczem, który zapomina, lecz wykonawcą; ten będzie błogosławiony w swoim działaniu". Jakub odnosi się tutaj do ewangelii, która, choć jest tutaj nazywana prawem (zakonem), nie jest, ściśle mówiąc, prawem składającym się z wymagań i egzekwowanym przez sankcje. Jest to raczej deklaracja sprawiedliwości i zbawienia przez Chrystusa, oferta pokoju i przebaczenia przez Niego oraz darmowa obietnica życia wiecznego przez Niego. Zestawienie tych dwóch sprzecznych terminów - "prawo" i "wolność" - wskazywało, zwłaszcza Żydom, że jest to zupełnie nowy sposób myślenia o obu. Paweł używa tej samej techniki, gdy odnosi się do "prawa wiary" w Liście do Rzymian 3:27.
Doskonała wolność znaleziona w Chrystusie wypełnia "doskonałe prawo" Starego Testamentu, ponieważ Chrystus był jedynym, który mógł to uczynić. Ci, którzy przychodzą do Niego w wierze, są teraz wolni od niewoli grzechu i mogą być posłuszni Bogu. Tylko Chrystus może nas wyzwolić i dać nam prawdziwą wolność (J 8:36).
Wyrażenie "prawo wolności" pojawia się ponownie w Liście Jakuba 2:12. W tej części listu Jakub omawia grzech okazywania stronniczości w kościele. Przypomina swoim słuchaczom, że faworyzowanie innych jest pogwałceniem przykazania miłości bliźniego oraz miłości siebie samego. Sam Jezus przypomniał nam, że całe Prawo, które Bóg dał Mojżeszowi, można podsumować w jednej zwięzłej zasadzie - kochać Boga całym sercem, duszą i umysłem oraz kochać bliźniego jak siebie samego (Mt 22:37-40).
Słowo Boże wyraźnie naucza, że wszyscy zgrzeszyli i stoją potępieni przed Bogiem (Rzymian 3:10, 23; 6:23). Nikt poza Jezusem Chrystusem nigdy nie był w pełni posłuszny prawu Bożemu. Ten, który nie znał grzechu, stał się grzechem za nas (Izajasza 53:5-6; 2 Koryntian 5:21)! Ofiara Chrystusa na krzyżu odkupiła od przekleństwa Prawa wszystkich, którzy ufają Mu przez wiarę (Galacjan 3:10-14). Wierzący zostali usprawiedliwieni (uznani za sprawiedliwych) dzięki Jego łasce (Rzymian 3:24-28) i nie znajdują się już pod potępieniem (Rzymian 8:1). Wszyscy, którzy zaufali Chrystusowi, otrzymali Ducha Świętego (Rz 8:9). To Jego moc w nas daje nam zdolność podobania się Bogu (List do Galacjan 5:13-16).
Doskonała ofiara Chrystusa przynosi uwolnienie od wiecznego wyroku śmierci, który Prawo nakłada na wszystkich grzeszników, i daje wierzącym zdolność podobania się Bogu, gdy odkładamy uczynki ciała (Kolosan 3:1-9), przyoblekamy się w miłość (Kolosan 3:12-17) i chodzimy w (lub przez) Duchu dzień po dniu. To dzięki napełnieniu i kontroli Ducha (Galacjan 5:16-26; Efezjan 5:17-21) możemy chodzić w miłości i podobać się naszemu Ojcu Niebieskiemu.
Jaką doskonałą wolnością cieszymy się teraz! Co za błogosławiony przywilej otrzymania miłosierdzia, bycia odkupionym (wyzwolonym) z niewoli grzechu i bycia upoważnionym do służby przez naszego Stwórcę! Nasza miłość do innych dowodzi prawdziwości naszej wiary (1 Jana 4:7-11). Miłujmy się wzajemnie tak, jak On nas umiłował (1 Jana 4:19).
