Pytanie: Jaki jest punkt widzenia preteryzmu na czasy ostateczne?
Odpowiedź:
Preteryzm traktuje Apokalipsę jako symboliczne obrazy konfliktów pierwszego Kościoła, które już się wypełniły. To spojrzenie przeczy proroczemu charakterowi większej części Apokalipsy. Pogląd ten w różnym stopniu łączy alegoryczną i symboliczną interpretację z założeniem, iż Apokalipsa nie odnosi się do specyficznych wydarzeń przyszłych. Ruch ten naucza, iż wszystkie proroctwa Nowego Testamentu, dotyczące czasów ostatecznych, wypełniły się w latach 70tych naszego wieku, kiedy to Rzymianie zaatakowali i zniszczyli Jerozolimę oraz Izrael.
Podczas, gdy listy do zborów w rozdziałach 2 i 3 Apokalipsy zostały napisane do prawdziwych zborów w pierwszym wieku, i mają praktyczne zastosowanie do kościołów dzisiaj, rozdziały 6 do 22 odnoszą się do wydarzeń przyszłych. Nie ma powodu, by interpretować niewypełnione proroctwa alegorycznie. Wypełnione proroctwa wypełniły się w sposób dosłowny. Spójrzmy np. na wszystkie proroctwa Starego Testamentu opisujące pierwsze przyjście Chrystusa. Chrystus przyszedł w czasie, w jakim było prorokowane, że przyjdzie (Ks. Daniela 9:25-26). Chrystus narodził się z dziewicy (Ks. Izajasza 7:14). Chrystus cierpiał i zmarł za nasze grzechy (Ks. Izajasza 53:5-9). To tylko kilka przykładów z prawdopodobnie kilkuset proroctw Starego Testamentu, które Pan dał prorokom, zostały zawarte w Piśmie i wypełniły się w sposób dosłowny. Zatem mija się z celem próbowanie alegoryzowania niewypełnionych proroctw lub rozumienia ich w jakiś inny sposób.
Kiedy czytamy Apokalipsę, rozdziały 6 do 18, czytamy tam, że najstraszniejszym okresem, jaki kiedykolwiek wydarzy się na ziemi, będzie czas, kiedy bestia (antychryst) będzie rządził przez siedem lat (Wielki Ucisk) i kiedy fałszywy prorok będzie promował bestię na całym świecie, by oddawano jej cześć, jako bogu. Później w rozdziale 19 wszystko dochodzi do punktu krytycznego, wraz z ponownym, dosłownym powrotem Chrystusa. Chrystus zwycięża bestię oraz fałszywego proroka w bitwie Armageddon, wrzucając ich później do jeziora ognistego. W rozdziale 20, Chrystus trzyma szatana związanego w otchłani i wtedy Chrystus ustanawia swoje Tysiącletnie Królestwo. Po okresie Tysiącletniego Królestwa, szatan zostaje wypuszczony, wznieca krótki bunt, ale Chrystus szybko uśmierza rebelię i wrzuca szatana do jeziora ognistego. Później następuje okres sądu ostatecznego, zmartwychwstanie i sąd nad niewierzącymi. Rozdziały 21 i 22 opisują wieczność – sposób, w jaki wszyscy wierzący będą cieszyć się obecnością i społecznością z Panem na wieki wieków.
Preteryzm jest całkowicie niekonsekwentny w swojej interpretacji Apokalipsy. Według tego poglądu na czasy ostateczne, rozdziały 6-18 Apokalipsy są rozdziałami symbolicznymi i alegorycznymi, nie opisują dosłownych wydarzeń. Jednakże, rozdział 19, według preteryzmu, powinien być rozumiany dosłownie. Jezus Chrystus dosłownie, fizycznie powróci. Następnie rozdział 20 powinien być również interpretowany dosłownie. Rozdziały 21 i 22 przynajmniej w części rozumiane są dosłownie - naprawdę będą istniały Nowe Niebo i Nowa Ziemia. Nikt nie zaprzecza, że Apokalipsa zawiera niesamowite i czasami zastanawiające wizje. Nikt nie zaprzecza, że Apokalipsa opisuje metaforycznie niektóre zagadnienia. Jednakże, selektywne zaprzeczanie dosłownej naturze wybranych części Apokalipsy, sprawia, że brakuje podstaw do dosłownej interpretacji jakiejkolwiek części tej księgi. Jeśli pieczęci, trąby, misy, świadkowie, 144.000, bestia, fałszywy prorok, Tysiącletnie Królestwo etc. są alegoryczne lub symboliczne – na jakiej podstawie stwierdzamy, że Powtórne Przyjście Chrystusa i Nowa Ziemia są dosłowne? To jest defekt preteryzmu – sprowadza interpretację Apokalipsy do opinii interpretującego. Zamiast tego, powinniśmy czytać, wierzyć i być posłusznymi – dosłownie i z dokładnością.
