Czym jest prorokini? Czy Biblia wspomina o jakichś prorokiniach?
Odpowiedź:
Prorokini to kobieta prorok. Słowo prorok pochodzi od greckiego słowa prophetes, które oznacza "rzecznik". Prorok w Biblii to osoba, która głosi Słowo Boże, a zatem mówi w imieniu Boga - rzecznik Boga. Prorokini była zatem rzeczniczką Boga. Wiernym prorokiem lub prorokinią była osoba, która niezależnie od tego, czy była słuchana, czy nie, mówiła wszystko, co Bóg kazał jej mówić. Biblia wspomina o kilku prorokiniach.
W Starym Testamencie mamy Miriam, siostrę Aarona i Mojżesza, która była prorokinią (Wj 15:20). Debora była kolejną prorokinią, a także jedyną znaną nam kobietą, która sądziła Izrael (Sdz 4:4). Inną biblijną prorokinią jest Hulda, która żyła w Jerozolimie za panowania króla Jozjasza (2 Krl 22:14; 2 Kronik 34:22). Gdy Jozjasz przeprowadzał reformy w Judzie, znalazł w świątyni egzemplarz Prawa. Przeczytał go i był zmartwiony nieposłuszeństwem swojego narodu. Jozjasz zwrócił się do Pana za pośrednictwem prorokini Huldy. Hulda przepowiedziała klęskę, którą Bóg sprowadzi na Judę za jej bałwochwalstwo, ale Jozjasz, z powodu swojej pokory i czułego serca przed Bogiem, pójdzie do grobu w pokoju i nie zobaczy klęski (2 Kronik 34:19-28). Bezimienna prorokini jest wspomniana w Księdze Izajasza 8:1-4. Prorokini ta urodziła syna Izajasza, Maher-Shalal-Hash-Baza, którego imię było prorocze.
W Nowym Testamencie inna prorokini, Anna, jest wspomniana w Ewangelii Łukasza 2. Anna była wdową, która spędzała dni w świątyni poszcząc i modląc się (Łk 2:36-37). Kiedy Maria i Józef przedstawili Dzieciątko Jezus w świątyni, Anna natychmiast rozpoznała, kim jest Jezus - Mesjaszem. Zaczęła dziękować Bogu i mówić o Jezusie wszystkim, którzy czekali na odkupienie Jerozolimy (werset 38). W Dziejach Apostolskich 21:9 wspomniane są jeszcze cztery prorokinie. Cztery dziewice, córki Filipa Ewangelisty były znane ze swoich proroctw. Nie znamy treści ich proroctw, ale jest prawdopodobne, że niektóre z nich dotyczyły wizyty Pawła w Jerozolimie i jego aresztowania.
Biblia wspomina również o dwóch fałszywych prorokiniach, kobietach, które twierdziły, że mówią słowo Boże, ale kłamały. Jedną z tych fałszywych prorokiń jest kobieta o imieniu Noadiasz, która była częścią spisku mającego na celu sprawienie, by Nehemiasz bał się podążać za Bogiem (Nehemiasza 6:14). Drugą jest nienazwana fałszywa prorokini określona jako "Izebel" w Objawieniu 2:20; ta podobna do Izebel kobieta nauczała kościół w Tiatyrze, aby podążał za bożkami i prowadziła ich do niemoralności seksualnej.
Biblia mówi nam, że w dniach ostatecznych proroctwa będą wypowiadane zarówno przez mężczyzn, jak i kobiety, młodych i starych, niezależnie od statusu społecznego, gdy Bóg wyleje swojego Ducha (Joela 2:28; Dzieje Apostolskie 2:17). Było to widoczne w Dniu Pięćdziesiątnicy, kiedy Bóg ominął kapłanów i uczonych w Piśmie i przemówił do mieszkańców Jerozolimy za pośrednictwem "zwykłych" ludzi z raczkującego kościoła, ku wielkiemu zdumieniu wszystkich (Dz 2:12; 4:13).
