Odpowiedź:
Przeczucie to "wrażenie", że coś się wydarzy, zwykle coś negatywnego lub nawet niebezpiecznego. Uczucie to pojawia się bez związku z racjonalnym myśleniem - innymi słowy, nie ma rozsądnej podstawy dla przeczucia. Przeczucie może wahać się od mglistego uczucia, że "coś jest nie tak" do intensywnego, uporczywego wrażenia, że ktoś umrze.
Przeczuć nie należy mylić z wróżbiarstwem, które jest celowym aktem przepowiadania przyszłości. Ponieważ wróżbiarstwo ma na celu interpretację omenów i czerpie z nadprzyrodzonej mocy, Biblia surowo przed nim przestrzega (zob. Pwt 18:10-13; Kpł 20:27). Z drugiej strony, przeczucia są po prostu uczuciami, które pojawiają się niepostrzeżenie i mogą, ale nie muszą, mieć jakiekolwiek podstawy w rzeczywistości.
Przeczucia różnią się także od proroctw. Proroctwo było sposobem, w jaki Bóg objawiał swoją wolę w czasach Starego Testamentu i apostolskich. Bóg czasami przemawiał do specjalnie wybranych ludzi lub proroków, przekazując im boskie, autorytatywne przesłania, którymi mieli dzielić się z innymi ludźmi. W przeciwieństwie do przeczuć, proroctwo było konkretnym przesłaniem na określony czas. Kiedy Zachariasz spotkał anioła w świątyni, anioł przekazał mu proroctwo o narodzinach Jana (Łk 1:8-17). Zachariasz nie miał "przeczucia" ani umiejętności "prekognitywnych"; otrzymał bezpośrednie słowo od Boga.
Ogólnie rzecz biorąc, przeczucia są związane ze zdolnościami parapsychicznymi, takimi jak ESP i telepatia. Niektórzy ludzie akceptują przeczucia jako rodzaj prekognicji, której należy słuchać, zwłaszcza jeśli przeczucie się powtarza lub wydaje się bardzo "realne". Niektórzy uważają, że przeczucia są dowodem na to, że świadomość danej osoby "przekracza" nowy poziom.
Chociaż Biblia nie odnosi się wyraźnie do przeczuć, istnieją pewne wskazówki, które możemy zaczerpnąć z Pisma Świętego. Po pierwsze, nasza mądrość znajduje się w Chrystusie (1 Koryntian 1:30), a zatem dziecko Boże nie powinno mieć nic wspólnego z parapsychologią i nie powinno starać się "rozwijać" zdolności do przeczuć. Ponadto zawsze musimy być ostrożni, jeśli chodzi o nasze uczucia. Uczucia i emocje są subiektywne i podatne na radykalne zmiany. Słowo Boże poucza: "Zaufaj Panu z całego serca i nie polegaj na własnym rozumie" (Przysłów 3:5). Nasze uczucia mogą nas zwieść, a tylko Słowo Boże jest niezmienne i niezachwiane.
Co zrobić, jeśli wierzący ma przeczucie? Po pierwsze, wierzący powinien odpowiedzieć na przeczucie tym, czym ono jest - uczuciem. Pod żadnym pozorem wierzący nie powinien słuchać sugestii świata, że może mieć "moce parapsychiczne". Jeśli przeczucie, że "coś jest nie tak" utrzymuje się, wierzący powinien zwrócić się do Pana w modlitwie. Czy to uczucie jest podszeptem Ducha Świętego, by dokonać zmiany? A może jest to pokusa wroga, by się bać? Mamy zrzucić wszystkie nasze troski na Pana, ponieważ On troszczy się o nas (1 Piotra 5:7). Nie powinniśmy się bać (2 Tymoteusza 1:7). Aby poznać wolę Bożą, musimy studiować Słowo, modlić się i dążyć do głębokiej i osobistej relacji z Panem Miłości.
