Pytanie: Czy grzechem jest przekleństwo/ przeklinanie czy wypowiadanie brzydkich słów?
Odpowiedź:
Przeklinanie jest zdecydowanie grzechem (wypowiadanie przekleństw, bluźnierstw itp.). Biblia w tej kwestii bardzo wyraźnie to określa. Efezjan 4.29 mówi nam, "Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym." 1 Piotra 3.10 stwierdza, " Kto bowiem chce miłować życie i oglądać dni szczęśliwe, niech wstrzyma język od złego i wargi — aby nie mówić podstępnie." Jakuba 3.9-12 podsumowuje tą kwestię: "Przy jego pomocy wielbimy Boga i Ojca i nim przeklinamy ludzi, stworzonych na podobieństwo Boże. Z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo. Tak być nie może, bracia moi. Czyż z tej samej szczeliny źródła wytryska woda słodka i gorzka? Czy może, bracia moi, drzewo figowe rodzić oliwki albo winna latorośl figi? Także słone źródło nie może wydać słodkiej wody."
Jakub dokładnie wyjaśnia, że życie chrześcijan- "braci" nie powinno wyróżniać się złą mową. Poprzez odniesienie do analogii o słonej wodzie i świeżej wodzie wypływającej z tego samego źródła, wyjaśnia, że nie jest to typowe dla wierzącego, aby zarówno błogosławieństwo jak i przekleństwo wychodziło z jego/ jej ust. Nie możemy wielbić Boga i w tym samym czasie przeklinać braci.
Jezus wyjaśnia, że to co pochodzi z naszych ust jest tym co napełnia nasze serca. Wcześniej czy później, zło naszego serca wychodzi przez usta w bluźnierstwie lub przekleństwie. Jeśli jednak nasze serca są przepełnione dobrocią Boga, to uwielbienie dla niego i miłość dla innych będą z niego wypływać. Nasza mowa zawsze wskazuje na to, co jest w naszych sercach. "Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta" (Ew. Łukasza 6.45).
Dlaczego grzechem jest przeklinanie/ przekleństwo/ bluźnierstwo? Grzech jest stanem serca, umysłu i "wewnętrznego człowieka" (Rzymian 7.22), który się manifestuje w naszych myślach, działaniach i słowach. Gdy przeklinamy i bluźnimy, dajemy świadectwo skażenia naszych serc grzechem, który musi być wyznany i porzucony. Gdy złożymy swoją ufność w Chrystusie, otrzymujemy nową naturę od Boga (2 Koryntian 5.17), nasze serca zostają przemienione, a nasza mowa odzwierciedla nową naturę, jaką stworzył w nas Bóg (Rzymian 12.1-2). Na szczęście, gdy upadamy "wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości" (1 Jana 1.9).
