Pytanie: Jaka jest biblijna perspektywa na temat przemocy domowej?
Odpowiedź:
Przemoc domowa jest bardzo zwięźle zdefiniowana jako akt lub groźba przemocy względem kogoś z kim prześladowca jest lub ma bliskie relacje. Termin związany z przemocą domową często przywodzi na myśl „bitą żonę” czy być może parę małżeńską, w których kłótnie słowne w konsekwencji prowadzą do wrogości na tle fizycznym. Przemoc domowa jest również często łączona ze stosowaniem siły wobec dzieci. Nawet jeśli dzieci nie doświadczają krzywdy fizycznej, to obserwowanie czy słuchanie jak wobec innego rodzica stosowana jest przemoc może mieć dotkliwe, psychologiczne skutki.
Przemoc domowa związana jest z władzą i kontrolowaniem. Mimo, iż termin przemocy łączymy często z aspektem fizycznym, to jednak przemoc domowa czy stosowanie siły może pojawić się również w nie-fizyczny sposób. Osoby stosujące przemoc mogą na przykład manipulować swoimi ofiarami używając środków emocjonalnych i ekonomicznych. Przemoc słowna czy seksualna to jeszcze inne odmiany przemocy. Osoba w różnym wieku, różnej płci, pochodząca z różnej klasy socjo- ekonomicznej, reprezentująca różny poziom wykształcenia czy religii może ulec wpływom przemocy domowej.
Znęcanie się można rozpatrywać w kategoriach „błędnego koła przemocy.” Narasta napięcie; ofiara próbuje łagodzić postępowanie swojego kata, ale ostatecznie dochodzi do sytuacji agresji. Prześladowca przeprasza i postanawia wynagrodzić to jakoś swojej ofierze, prawdopodobnie przyrzekając, że to już nigdy się nie powtórzy albo obdarzając ofiarę jakimiś prezentami. Później przychodzi czas krótkotrwałego wyciszenia i uspokojenia, który zostaje przerwany narastaniem kolejnego napięcia. Etapy przechodzenia poszczególnych faz błędnego koła przemocy mogą trwać kilka minut lub rozwijać się przez lata. Czasem etapy „wynagradzania” i „wyciszania” przestają się pojawiać.
Przemoc domowa stoi w całkowitej sprzeczności z Bożym planem dla rodziny. 1 Księga Mojżeszowa rozdziały 1 i 2 wskazuje, że małżeństwo jest jednym ciałem, relacją opartą na wspieraniu się. Efezjan 5.21 mówi na temat wzajemnej uległości. Efezjan 5.22-24 wyjaśnia czym jest uległość żony względem męża, natomiast wersety 25-33 mówią na temat ofiarniczej miłości męża względem swojej żony. 1 Piotra 3.1-7 udziela podobnych wskazówek. 1 Koryntian 7.4 mówi, „Nie żona rozporządza własnym ciałem, lecz mąż; podobnie nie mąż rozporządza własnym ciałem, lecz żona.” Tych dwoje należy do siebie wzajemnie i są powołani do tego, by kochać się tak, jak Chrystus nas ukochał. Małżeństwo jest obrazem relacji Chrystusa ze swoim Kościołem. Przemoc domowa jest postępowaniem kompletnie sprzecznym z charakterem Jezusa.
Przemoc domowa względem dzieci jest również potępiona przez Boga. Psalm 127.3 mówi, „Oto dzieci są darem Pana, podarunkiem jest owoc łona.” Bóg powierza rodzicom dzieci, aby ci opiekowali się nimi i wychowywali w miłości. Efezjan 6.4 mówi, „A wy, ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu dzieci swoich, lecz napominajcie i wychowujcie je w karności, dla Pana” (zobacz również Kolosan 3.21). Dzieci mają być posłuszne swoim rodzicom (Efezjan 6.1-3) i dyscyplina jest ważna. Jednak dyscyplina jest czymś zupełnie odmiennym od stosowania przemocy i obelg .
Naśladowanie Boga związane jest ze służeniem innym, a nie manipulowaniem czy kontrolowaniem ich. Jezus powiedział swoim uczniom, „Nie tak ma być miedzy wami; ale ktokolwiek by chciał między wami być wielki niech będzie sługą waszym. Podobnie jak Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służył i oddał życie swoje na okup za wielu” (Ew. Mateusza20.26-28). Jego nakaz dotyczy tego, abyśmy się „wzajemnie miłowali” (Ew. Jana 13.34). Efezjan 5.1-2 mówi, „Bądźcie więc naśladowcami Boga jako dzieci umiłowane. I chodźcie w miłości, jak i Chrystus umiłował was i siebie samego wydał za nas jako dar i ofiarę Bogu ku miłej wonności.” Chrześcijanie powołani są do ofiarniczej miłości innych ludzi, a szczególnie członków swojej rodziny.
Ci, którzy obecnie doświadczają przemocy domowej powinni uczynić co tylko możliwe, by jk najszybciej uwolnić się z takiej sytuacji. Najczęściej najbardziej niebezpiecznym momentem w jest czas, gdy taka osoba decyduje się odejść. Czasem wymaga to skontaktowania się z policją lub inną instytucją, która może pomóc. W sytuacji doświadczania przemocy domowej, pierwszym krokiem jest zapewnienie sobie bezpieczeństwa.
I już w chwili gdy ofiary są bezpieczne (w sensie fizycznym) a ich rany na ciele się zagoiły, pozostają emocjonalne i psychiczne blizny, które są bardzo głębokie. Przemoc domowa może też dotkliwie ranić sferę duchową. Ofiary mogą nabierać braku zaufania do Boga. Dlaczego On do tego dopuścił? Czy można mu ufać? Czy On naprawdę mnie kocha? Gdzie On był, gdy ja doświadczałem/łam przemocy? Przechodzenie przez proces uzdrowienia wymaga czasu. To związane jest z powstaniem odpowiedniej reakcji emocjonalnej. Właściwe jest wyrażenie złości wobec przemocy. Jeśli w szczerości przed samym sobą nie wylejemy wszystkich tych emocji- złości, zagubienia, zranienia, wstydu itp.- nie możemy doświadczyć prawdziwego uzdrowienia. Ofiary często za szybko przechodzą do momentu przebaczenia. I ostatecznie, przebaczenie nie jest tym, co przynosi ofierze ulgę. Jednak prawdziwego przebaczenia nie można doświadczyć, jeśli powstałe rany nie są najpierw nazwane i przepracowane. Ofiary przemocy domowej najprawdopodobniej będą potrzebowały wsparcia doświadczonego i przeszkolonego terapeuty chrześcijańskiego, aby przeszedł z nimi przez cały proces uzdrowienia.
Nie powinniśmy zakładać, że osoby stosujące przemoc nie mają innych potrzeb aniżeli tą związaną z zaprzestaniem stosowania przemocy. Najprawdopodobniej mają jakieś sprawy nierozwiązane, które przyczyniły się do stosowania przemocy. Jeśli osoba stosująca przemoc jest gotowa wyznać swoją potrzebę otrzymania pomocy, to istnieje nadzieja. I znowu, poradnictwo chrześcijańskie może być bardzo wartościowe.
Każda historia przemocy domowej jest inna. Okoliczności sytuacji oraz ludzie są tak różni, że żaden artykuł nie jest na tyle obszerny i wnikliwy, aby uporać się z tym zagadnieniem. Upraszczając jednak temat, należy powiedzieć, że poradnictwo małżeńskie nie jest odpowiednim rozwiązaniem- a przynajmniej niewłaściwym do czasu gdy nie ustanie przemoc, gdy obie strony nie przejdą osobistego poradnictwa i obie strony nie mają pragnienia pojednania. To samo dotyczy terapii rodzinnej. Dzieci nigdy nie powinny znaleźć się w sytuacji wykorzystania przemocy lub być zmuszone do pozostawania wspólnie z osobą stosującą przemoc, gdy ta będzie się uczyła biblijnego stylu rodzicielstwa.
Przemoc domowa zasmuca serce Boga. Nie pozostaje On obojętny na los ofiar ani też nie zapomina o nich. Według jego planu, relacje międzyludzkie- a szczególnie te w rodzinie- mają być obrazem jego piękna. Rodzina została stworzona aby odzwierciedlać Bożą miłość do nas. Zasmuca go to, że dom zmienia się w miejsce w którym powszechny jest ból. Bożym pragnieniem dla tych, których dotyka przemoc domowa- zarówno ofiary jak i prześladowcy- jest to, aby doświadczyli uzdrowienia i jedności.
