Odpowiedź:
Pośród szeregu praw regulujących postępowanie wobec innych, znajdujemy "Nie będziesz złorzeczył głuchemu, a przed ślepym nie będziesz kładł przeszkody, ale będziesz się bał Boga swojego; Jam jest Pan" (3 Ks. Mojżeszowa 19.14). Oczywiście, kładzenie kamienia czy cegły przed osobą niewidomą jest okrutne, ale Nowy Testament przyjmuje powiedzenie i zamienia je w duchową metaforę.
Po tym jak Piotr napomniał Jezusa, że ukrzyżowanie na niego nie przyjdzie, Jezus powiedział, "Idź precz ode mnie, szatanie! Jesteś mi zgorszeniem, bo nie myślisz o tym, co Boskie, lecz o tym, co ludzkie" (Ew. Mateusza 16.23). Piotr, pod działaniem szatana, chciał odwieść Jezusa od czynienia tego, co zamierzał. Próbował sprawić, aby Jezus "potknął" się w swojej drodze do ukrzyżowania. Paweł powtarza ten koncepcję: " my zwiastujemy Chrystusa ukrzyżowanego, dla Żydów wprawdzie zgorszenie, a dla pogan głupstwo" (1 Koryntian 1.23). Koncepcja, że Mesjasz zostanie ukrzyżowany była zgorszeniem dla Żydów- czymś, co podważało ich przekonania o tym, jaki będzie Mesjasz.
Jednak w większości przypadków, "zgorszenie" odnosi się do czegoś lub kogoś, kto odciąga inną osobę od relacji z Bogiem. W Ew. Mateusza 18.5-7 Jezus mówi, "A kto przyjmie jedno takie dziecię w imię moje, mnie przyjmuje. Kto zaś zgorszy jednego z tych małych, którzy wierzą we mnie, lepiej będzie dla niego, aby mu zawieszono u szyi kamień młyński i utopiono go w głębi morza. Biada światu z powodu zgorszeń! Wprawdzie zgorszenia muszą przyjść, lecz biada człowiekowi, przez którego zgorszenie przychodzi." I tak jak lepiej byłoby odciąć czyjąś rękę, aniżeli zgrzeszyć (Ew. Mateusza 18.8), w Bożej perspektywie, byłoby lepiej się utopić, aniżeli doprowadzić dziecko do grzechu. Podobnie w Rzymian 14.13, Paweł wskazuje, że tylko Bóg sądzi; nie jesteśmy od tego, aby sądzić innych, ale bądźmy ostrożni, aby nie być tymi, którzy poprowadzą ich do grzechu.
Przeszkody pojawiają się również, gdy ścieżka jest nieco bardziej niejednoznaczna. Życie dojrzałego chrześcijanina pozwala na pewną wolność, która może wydawać się sprzeczna z posłuszną, zdyscyplinowaną wiarą. Koryntianie martwili się jedzeniem mięsa poświęconego bożkom w ofierze. Współczesne kwestie dotyczą picia alkoholu w umiarze czy tańczeniu. "Baczcie jednak, aby ta wolność wasza nie stała się zgorszeniem dla słabych" (1 Koryntian 8.9). Nasza wolność nie jest warta poświęcenia czyjegoś chodzenia z Bogiem. Jeśli coś, na co Bóg przyzwala poprowadzi innego do grzechu, powinniśmy tego unikać. Otrzymaliśmy wspaniałą wolność jako chrześcijanie, ale jeszcze wspanialszą jest wolność uznawania dobra innych ponad swoje własne.
Powstrzymywanie się od bycia zgorszeniem oznacza, że nie prowadzimy innych do grzechu. Jak to osiągniemy zależy od sytuacji i serc tych, którzy są wkoło nas. Pewność jaką mamy w Bożej miłości i zaopatrzeniu, zarówno teraz jak i na wieki, pozwala nam okazywać troskę wobec tych, którzy są słabsi- tym, którzy potrzebują konkretnego zachęcenia w zrozumieniu kim jest Bóg. W niektórych sytuacjach, oznacza to życie w tej wolności, aby wskazać, że Bóg jest Bogiem łaski. W innych, będzie oznaczało dyscyplinowanie siebie do wzmacniania słabszych wierzących i nie zmuszania ich do wolności na którą nie są jeszcze gotowi. Ale zawsze oznacza to, aby nie zachęcać innych do postępowania w sposób, jaki Biblia dokładnie określa jako grzech.
