Odpowiedź:
Zdrada jest rażącym naruszeniem zaufania i może być jedną z najbardziej niszczących form bólu zadawanego człowiekowi. Cierpienie z powodu zdrady jest często potęgowane przez poczucie bezbronności i zdemaskowania. Dla wielu osób ból zdrady jest gorszy od przemocy fizycznej, oszustwa czy uprzedzeń. Zdrada niszczy podstawy zaufania.
Zdrada nie była obca Dawidowi: "Gdyby mi wróg złorzeczył, zdołałbym to znieść, gdyby godził we mnie człowiek, który mnie nienawidzi mógłbym się przed nim ukryć. Ale tu chodzi o ciebie, człowieka z mojego otoczenia, o przyjaciela, któremu ufałem. Żyjemy w bliskiej przyjaźni, razem z innymi chodziliśmy do domu Bożego" (Psalm 55.13-15; tłum. Biblia Warszawsko- Praska). Im bliższy związek, tym większy ból zdrady.
Jezus z pierwszej ręki znał ból zdrady. Najgorszą, najbardziej zdradziecką zdradą wszechczasów była zdrada Jezusa przez Judasza za trzydzieści srebrników (Ew. Mateusza 26.15). "Nawet przyjaciel mój, któremu zaufałem, Który jadł mój chleb, Podniósł piętę przeciwko mnie" (Psalm 41.9; por. Ew. Jana 13.18). Ale Jezus nie stał się mściwy, zgorzkniały czy zły. Całkiem przeciwnie. Po tym, jak otrzymał zdradziecki pocałunek, Jezus nazwał Judasza "przyjacielem" (Ew. Mateusza 26.50).
Pomimo bólu, istnieje sposób, aby przezwyciężyć zdradę. Moc pochodzi bezpośrednio od Boga oraz siła przebaczenia.
Po tym jak Dawid rozpacza nad zerwanym zaufaniem w Psalmie 55, podpowiada jak pokonać ból. Mówi, "Ja zaś będę wołał do Boga i wiem, że Pan przyjdzie mi z pomocą. Wieczorem, rano i w południe będę wzdychał do Niego jęcząc i wiem, że wysłucha moich narzekań" (Psalm 55.17-18; tłum. Biblia Warszawsko- Praska).
Pierwszym krokiem jest wołanie do Boga. I chociaż możemy chcieć odwdzięczyć się zdrajcy tym samym, musimy zwrócić się do Pana. "Nie oddawajcie złem za zło ani obelgą za obelgę, lecz przeciwnie, błogosławcie, gdyż na to powołani zostaliście, abyście odziedziczyli błogosławieństwo" (1 Piotra 3.9).
Inną wskazówką w przezwyciężaniu bólu zdrady jest wspominanie przykładu Jezusa. Nasza grzeszna natura pobudza nas, abyśmy oddawali "złem za zło", ale Jezus naucza nas czegoś odmiennego: "Nie sprzeciwiajcie się złemu, a jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi [...] Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują" (Ew. Mateusza 5.39, 44). Gdy Jezusowi "złorzeczono, nie odpowiadał złorzeczeniem" (1 Piotra 2.23). Powinniśmy upodabniać się do jego przykładu poprzez to, że nie odpowiadamy przemocą za przemoc, włączając w to zdradę. Wierzący mają czynić to, co dobre nawet tym, którzy czynią im zło.[Należy pamiętać jednak, że nie oznacza to wcale, że nie zabiegamy o sprawiedliwy proces sądowy w sprawach karnych w przypadku doświadczenia przemocy, naruszenia przepisów w biznesie itp. Jednak poszukiwanie takiej sprawiedliwości nie powinno być motywowane pragnieniem zemsty].
Inną mocną wskazówką w przezwyciężaniu zgorzknienia wywołanego zdradą jest nadana przez Boga zdolność przebaczania zdrajcy. Jeśli postanawiamy komuś przebaczyć, tak naprawdę dajemy tej osobie dar- wolność od osobistego odwetu. Ale również sobie dajesz dar- "życie wolne od urazy." Zamiana naszego zgorzknienia i złości na miłość Boga jest wspaniałą, przemieniającą życie wartością.
Jezus nauczał, "kochaj bliźniego swego jak siebie samego", postawa ta powinna być proaktywna: "A Ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują" (Ew. Mateusza 5.44). Bez wątpienia jest to niezwykle trudne, aby przebaczyć osobie, która zniszczyła nasze zaufanie. Jest to możliwe jedynie z Bogiem (zobacz Ew. Łukasza 18.27).
Ci, którzy doświadczyli Bożej miłości rozumieją co to znaczy być kochanym bezwarunkowo i w niezasłużony sposób. Jedynie z pomocą Ducha Bożego możemy kochać i modlić się za tych, którzy chcą wyrządzić nam krzywdę (Rzymian 12.14-21).
