Odpowiedź:
Śmierć i umieranie to niewygodne tematy dla większości ludzi, szczególnie jeśli chodzi o własną śmierć. Wielu z nas przechodzi przez życie, nie zastanawiając się nad swoją śmiertelnością, dopóki poważna choroba, utrata ukochanej osoby lub inna wstrząsająca sytuacja nie skonfrontuje nas z nieuniknioną rzeczywistością, że pewnego dnia umrzemy. Księga Kaznodziei 7:2 mówi nam, że "Lepiej iść do domu żałoby, niż iść do domu biesiady; bo tam widzi się kres wszystkich ludzi, a żyjący powinien brać to sobie do serca". Jak wziąć sobie do serca własną śmierć? Jak mogę przygotować się na śmierć?
Pismo Święte nazywa śmierć wrogiem (1 Koryntian 15:26). Ze względu na ostateczność śmierci i fakt, że tak wiele o niej nie wiemy, nie jest niczym niezwykłym, że odczuwamy niepokój związany ze śmiercią i boimy się umierać. Biblia naucza jednak, że Jezus Chrystus zniszczył naszego wroga -śmierć raz na zawsze: "śmierć zniszczył, a żywot i nieśmiertelność na jaśnię wywiódł przez ewangelię" (2 Tymoteusza 1:10, GWT). Ci, którzy zaufali Jezusowi Chrystusowi w kwestii zbawienia, nie muszą obawiać się śmierci, ale mogą mieć pełną pewność i zaufanie w obliczu grobu.
Po śmierci przychodzi sąd (List do Hebrajczyków 9:27), a większość ludzi nie jest gotowa na "spotkanie ze Stwórcą". Pierwszym i najważniejszym sposobem przygotowania się na śmierć jest upewnienie się, że mamy właściwą relację z Bogiem. Właściwa relacja z Bogiem zaczyna się od uznania naszego grzechu przed Nim poprzez wyznanie i nawrócenie. Oznacza to pokładanie wiary w Jezusie Chrystusie jako Panu i Zbawicielu: "Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz." (Rzymian 10:9). Zbawienie jest Bożym darem dla nas (Efezjan 2:8); musimy tylko przyjąć je przez wiarę.
Właściwa relacja z Bogiem przez Jezusa Chrystusa uwalnia nas od kary za grzech (1 Tesaloniczan 1:10; Rzymian 8:1-2; Hebrajczyków 9:15) i od samej śmierci (1 Koryntian 15:22-23; Rzymian 5:12-17; 7:24). Uwalnia nas również od strachu przed śmiercią: "Skoro zaś dzieci mają udział we krwi i w ciele, więc i On również miał w nich udział, aby przez śmierć zniszczyć tego, który miał władzę nad śmiercią, to jest diabła, i aby wyzwolić wszystkich tych, którzy z powodu lęku przed śmiercią przez całe życie byli w niewoli." (List do Hebrajczyków 2:14-15).
Prawdziwi chrześcijanie nie odczuwają bólu śmierci, ponieważ wiedzą, dokąd pójdą po śmierci. Nasze ginące ciała zostaną przekształcone w nieśmiertelne, które będą żyć wiecznie z Chrystusem w wiecznym królestwie Bożym (1 Koryntian 15:42-58). W rzeczywistości nigdy nie jesteśmy naprawdę gotowi do życia, dopóki nie będziemy gotowi na śmierć.
Po złożeniu naszej wiary w Jezusa Chrystusa w celu zbawienia, możemy dalej przygotowywać się na śmierć, pozostając we właściwych relacjach z ludźmi w naszym życiu. Powinniśmy rozważyć nasze relacje z członkami rodziny, przyjaciółmi, sąsiadami i współpracownikami. Czy są jakieś relacje, które wymagają pojednania? Czy jest ktoś, komu musimy przebaczyć lub ktoś, kto potrzebuje naszego przebaczenia? Czy są słowa, które należy wypowiedzieć?
Jeśli chodzi o praktyczne sposoby przygotowania się, powinniśmy realistycznie rozważyć wpływ finansowy, jaki nasza śmierć będzie miała na naszą rodzinę i dołożyć wszelkich starań, aby zaplanować ją z wyprzedzeniem. Czy musimy sporządzić testament lub inne dokumenty prawne, wykupić ubezpieczenie na życie lub odłożyć środki na wydatki związane z pogrzebem i pochówkiem? Innym przemyślanym rozwiązaniem jest pozostawienie pisemnych instrukcji dotyczących naszej ceremonii pogrzebowej.
Pismo Święte uczy nas żyć ze świadomością naszej śmierci i wieczną perspektywą. Oznacza to inwestowanie naszego czasu, talentów i zasobów w rzeczy, które mają wieczną wartość. Jezus opisał ten wieczny sposób myślenia jako codzienne umieranie dla Niego: "Jeśli kto chce pójść za mną, niechaj się zaprze samego siebie i bierze krzyż swój na siebie codziennie, i naśladuje mnie. Kto bowiem chce zachować duszę swoją, straci ją, kto zaś straci duszę swoją dla mnie, ten ją zachowa." (Łukasza 9:23-24). Wierzący przeżywają swoje życie z nadzieją na niebo i gotowością do oddania swojego życia, aż tam dotrą.
Śmierć dla wierzącego jest początkiem nowej, wiecznej fazy życia. Kiedy nasze dni na ziemi dobiegną końca, przejdziemy do początku niebiańskiego życia. Niebo jest naszym prawdziwym domem, w którym Bóg czeka, by powitać nas w swoich ramionach. W Jego wiecznym królestwie ustanie wszelki ból serca, cierpienie i śmierć (Objawienie 21:4). Będziemy cieszyć się intymną społecznością z Bogiem i naszymi bliskimi. Bez względu na to, jak spektakularne wyobrażamy sobie niebo, Biblia obiecuje, że będzie ono jeszcze lepsze: "Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują" (1 Koryntian 2:9).
