Odpowiedź:
Przymierze jest porozumieniem pomiędzy dwiema stronami. Istnieją dwa podstawowe rodzaje przymierza: warunkowe i bezwarunkowe. Warunkowe lub dwustronne przymierze jest porozumieniem wiążącym dwie strony odpowiedzialne za jego wypełnienie. Obie strony zgadzają się na to, że wypełnią określone warunki. Jeśli któraś ze stron nie wypełni swoich powinności, przymierze jest zerwane i żadna ze stron nie musi wypełnić oczekiwań przymierza. Bezwarunkowe lub jednostronne przymierze jest porozumieniem pomiędzy dwiema stronami, ale tylko jedna ze stron musi coś wykonać. Od drugiej strony nie wymaga się żadnego działania.
Przymierze Abrahamowe jest bezwarunkowym przymierzem. Bóg złożył Abrahamowi obietnicę, która nie wymagała od Abrahama żadnego działania. 1 Ks. Mojżeszowa 15.18-21 opisuje część przymierza Abrahamowego, szczególnie zajmując się obszarem ziemi, który Bóg obiecał Abrahamowi i jego potomkom.
Przymierze Abrahamowe znajduje się w 1 Ks. Mojżeszowej 12.1-3. Ceremonia opisana w 1 Ks. Mojżeszowej w rozdziale 15 wskazuje na bezwarunkową naturę przymierza. Moment, w którym obie strony przechadzały się między połówkami zwierząt, wskazywało, że wypełnienie przymierza było uzależnione od dotrzymania zobowiązań przez obie strony. Jedynie Bóg „przechadzał" się między połaciami zwierząt, należy zauważyć, że ukazał się dymiący piec i płonąca pochodnia, które przesuwały się między owymi połaciami, reprezentując jedynie Boga, a nie Abrahama. Wydaje się, że taki akt powinien być wypełniany przez obie strony, ale w tym przypadku działanie jedynie Boga bez wątpienia należy wyjaśnić faktem, że przymierze jest zasadniczo jednostronną obietnicą Boga. Sam Bóg poczuwa się do odpowiedzialności wypełnienia tego przymierza. Bóg spowodował, że sen ogarnął Abrahama, więc nie mógł przechodzić między połaciami zwierząt. Wypełnienie przymierza spoczywało jedynie na Bogu.
Później, Bóg dał Abrahamowi ryt obrzezania jako szczególny znak Przymierza Abrahamowego (1 Ks. Mojżeszowa 17.9-14). Wszyscy mężczyźni w linii Abrahama mieli być obrzezani i tym samym nieść przez całe swoje życie znak na swoim ciele, że są częścią błogosławieństwa Bożego w tym świecie. Jakikolwiek potomek Abrahama, który odmawiał obrzezania uznawał siebie za wykluczonego z Bożego przymierza; to wyjaśnia z jakiego powodu Bóg był zły na Mojżesza, gdy ten nie obrzezał swojego syna o czym czytamy w 2 Ks. Mojżeszowej 4.24-26.
Bóg zdecydował się powołać szczególny lud dla siebie i poprzez ten lud Bóg przyniesie błogosławieństwo dla wszystkich narodów. Przymierze Abrahama jest fundamentem do prawidłowego zrozumienia koncepcji królestwa i teologii Starego Testamentu. Przymierze Abrahamowe opisane jest w 1 Ks. Mojżeszowej 12.1-3 i jest 1) przymierzem bezwarunkowym. Nie ma dołączonych do niego żadnych dodatkowych warunków (żadnego "jeśli"- sugerującego, że jest uzależnione od wypełnienia go przez człowieka. 2) Jest to również dosłowne przymierze w którym obietnice powinny być rozumiane dosłownie. Ziemia, która jest obiecana powinna być rozumiana dokładnie tak jak wskazuje definicja słowa- to nie jest figura nieba. 3) To jest również wieczne przymierze. Obietnice, jakie złożył Bóg Izraelowi są wieczne.
Istnieją trzy główne cechy charakterystyczne Przymierza Abrahamowego:
1. Obietnica ziemi (1 Ks. Mojżeszowa 12.1). Bóg powołał Abrahama z Ur chaldejskiego do ziemi, którą im dał (1 Ks. Mojżeszowa 12.1). Ta obietnica została powtórzona w 1 Ks. Mojżeszowej 13.14-18; dokładny obszar jest podany w 1 Ks. Mojżeszowej 15.18-21 (wykluczając jakąkolwiek możliwość spełnienia tego w niebie). Kwestia ziemi w przymierzu Abrahama jest rozwinięta w 5 Ks. Mojżeszowej 30.1-10, to Przymierze Palestyńskie.
2. Obietnica potomstwa (1 Ks. Mojżeszowa 12.2). Bóg obiecał Abrahamowi, że uczyni z niego wielki naród. Abraham, który wówczas miał 75 lat i był bezdzietny (1 Ks. Mojżeszowa 12.4), otrzymał obietnicę posiadania wielu potomków. Obietnica ta jest rozwinięta w 1 Ks. Mojżeszowej 17.6, gdzie Bóg obiecał że narody i królowie będą pochodzić od starszego patriarchy. Ta obietnica (jest ona rozwinięta w Przymierzu Dawidowym z 2 Ks. Samuela 7.12-16) spełni się na tronie Dawida wraz z panowaniem królestwa Mesjasza nad ludem żydowskim.
3. Obietnica błogosławieństwa i odkupienia (1 Ks. Mojżeszowa 12.3). Bóg obiecał błogosławić Abrahama i rodziny żyjące na ziemi poprzez niego. Obietnica ta jest rozwinięta w Nowym Testamencie (Ks. Jeremiasza 31.31-34; por. Hebrajczyków 8.6-13) i dotyczy duchowych błogosławieństw i odkupienia Izraela. Ks. Jeremiasza 31.34 rozwija temat przebaczenia grzechu. Bezwarunkowa i wieczna natura przymierza widoczna jest w tym, że przymierze jest potwierdzone Izaakowi (1 Ks. Mojżeszowa 21.12; 26.3-4). Obietnice "uczynię" sugerują ponownie bezwarunkowy aspekt przymierza. Przymierze jest później potwierdzone Jakubowi (1 Ks. Mojżesza 28.14-15). Warto zauważyć, że Bóg potwierdził te obietnice pomimo różnych grzechów patriarchów, fakt ten dodatkowo podkreśla bezwarunkową naturę przymierza z Abrahamem.
Boża metoda wypełnienia Przymierza Abrahamowego jest dosłowna, skoro Bóg częściowo wypełnił przymierze w historii: Bóg pobłogosławił Abrahama dając mu ziemię (1 Ks. Mojżeszowa 13.14-17), i wieki później, synowie Abrahama przejęli władzę nad tym obszarem: "Dał więc Pan Izraelowi całą tę ziemię, którą przysiągł dać ich ojcom. Oni zaś objęli ją w posiadanie i zamieszkali w niej" (Ks. Jozuego 21.43). Bóg duchowo pobłogosławił Abrahama (1 Ks. Mojżesza 13.8, 18; 14.22-23; 21.22); Bóg obdarzył go licznym potomstwem (1 Ks. Mojżeszowa 22.17; 49.3-28). Jednak ważny element Przymierza Abrahamowego domaga się realizacji w przyszłości panowania królestwa Mesjasza:
1) Izrael jako naród będzie posiadał całą tą ziemię w przyszłości. Wiele fragmentów Starego Testamentu przepowiada przyszłe błogosławieństwo Izraela i posiadanie ziemi jako wypełnienie obietnicy danej Abrahamowi. Ezechiel ma wizję przyszłości kiedy to Izrael powraca do ziemi obiecanej. (Ks. Ezechiela 20.33-37, 40-42; 36.1-37.28).
2) Izrael jako naród przyjmie Jezusa jako Mesjasza i doświadczy przebaczenia i odnowienia (Rzymian 11.25-27).
3) Izrael będzie pokutował i otrzyma przebaczenie od Boga w przyszłości (Ks. Zachariasza 12.10-14). Przymierze Abrahamowe wypełnia się ostatecznie w powrocie Mesjasza, aby wyzwolić i pobłogosławić lud Izraela. To poprzez naród Izraelski Bóg obiecał w 1 Ks. Mojżeszowej 12.1-3 błogosławić narody świata. To ostateczne błogosławieństwo wypełni się w przebaczeniu grzechów i panowaniu królestwa Mesjasza w pełni chwały na ziemi.
