Odpowiedź:
Przymierze w Edenie jest przymierzem, które Bóg zawarł z Adamem w Ogrodzie Eden. Przymierze to jest czasem nazywane "Przymierzem uczynków" i jest pierwszym przymierzem jakie Bóg zawarł bezpośrednio z człowiekiem.
W Piśmie Świętym widzimy dwa różne typy przymierzy, jakie Bóg zawiera z ludźmi. Niektóre są przymierzami bezwarunkowymi, które Bóg będzie zachowywał bez względu na działania ludzi. Inne są warunkowe w tym sensie, że ludzie muszą posłusznie spełniać warunki przymierza, aby otrzymać obietnice z nim związane. Przymierze w Edenie jest przykładem przymierza warunkowego, ponieważ Adam był zobowiązany do posłusznego przestrzegania warunków przymierza, aby nie cierpieć konsekwencji jego zerwania.
Przymierze w Edenie czy Przymierze Uczynków można znaleźć w początkowych rozdziałach 1 Ks. Mojżeszowej, gdzie Bóg zawarł obietnice warunkowe z Adamem. Przymierze w Edenie nie jest dokładnie nazwane przymierzem w 1 Ks. Mojżeszowej; jednak w Ks. Ozeasza 6.7 (tłum. Biblia Warszawsko- Praska) jest później określane przymierzem, "Oni już przez Adama złamali przymierze, już wtedy okazali wobec Mnie niewierność."
Chociaż niektórzy teologowie wymieniliby aż sześć różnych zobowiązań jakich Adam miał przestrzegać, istotą Przymierza w Edenie jest rzeczywiście Boży nakaz dany Adamowi, aby nie jeść "z drzewa poznania dobra i zła" (1 Ks. Mojżeszowa 2.16-17). Nakaz ten ustanawia Bożą obietnicę jak również karę, jeśli Adam będzie nieposłuszny.
W Przymierzu w Edenie, Bóg obiecuje Adamowi życie i błogosławieństwo, ale obietnica ta jest uzależniona od posłuszeństwa Adama wobec nakazów Bożych, aby nie jeść owocu z drzewa poznania dobra i zła (1 Ks. Mojżeszowa 2.16-17). Karą za nieposłuszeństwo Adama będzie śmierć fizyczna i duchowa jak również przekleństwo ziemi, przez co Adam będzie musiał ciężej pracować przy uprawie roślin. Jednym ze skutków grzechu Adama było to, że musiał trudzić się przez wszystkie swoje dni aż do śmierci (1 Ks. Mojżeszowa 4.17-19).
Przymierze to odgrywa ważną rolę w odkrywaniu Bożego planu odkupienia, jako że pokazuje ludzką niezdolność do utrzymywania właściwej relacji z Bogiem, nawet jeśli są oni w ziemskim raju jaki Bóg dla nich stworzył.
Grzech Adama zerwał to przymierze warunkowe z Bogiem i pozostawił ludzkość w upadłym stanie, ale Bóg wkrótce zawrze drugie, bezwarunkowe przymierze odkupienia z Adamem i Ewą (1 Ks. Mojżeszowa 3.14-24). Podobnie jak w Przymierzu w Edenie, ten nie jest wyraźnie określony przymierzem w 1 Ks. Mojżeszowej, ale jest to znacząca obietnica, którą Bóg daje ludzkości. To jest pierwsza obietnica odkupienia i pierwsza obietnica przyjścia Chrystusa (1 Ks. Mojżeszowa 3.15). Tutaj, już w trzecim rozdziale tej niezwykłej księgi, Bóg daje nam nadzieję Odkupiciela. Fragment z 1 Ks. Mojżeszowej 3.15 czasem opisywany jest jako protoewangelia, jest pierwszym ogłoszeniem ewangelii w Piśmie Świętym. Boża obietnica dana Ewie, że nasienie węża zmiażdży piętę nasienia Ewy, a nasienie Ewy zmiażdży głowę nasienia węża, jest zapowiedzią, że szatan zrani Chrystusa na krzyżu, ale Chrystus zatriumfuje nad szatanem na tym samym krzyżu.
Zarówno Przymierze w Edenie jak i Przymierze Odkupienia, które po nim nastąpiło są znaczące z kilku powodów. Po pierwsze, ustanawiają wzór jaki się powtarza przez całe Pismo Święte: 1) człowiek grzeszy, 2) Bóg osądza grzech i 3) Bóg obdarza łaską i miłosierdziem poprzez zapewnienie sposobu odkupienia człowieka i przywrócenia relacji człowieka z Bogiem. Po drugie, przymierza pokazują nam, że grzech ma zawsze konsekwencje. Zrozumienie różnych przymierz w Starym Testamencie i ich odniesień do siebie wzajemnie jest ważne w zrozumieniu Bożej relacji przymierza ze swoimi dziećmi, jak również Jego planu odkupienia jaki został ukazany w Piśmie Świętym.
