Pytanie: Czy Biblia mówi coś o rasie ludzi przed Adamem?
Odpowiedź:
Koncepcja rasy przed- Adamowej to pomysł, że Bóg stworzył rasę ludzi, którzy żyli na Ziemi zanim stworzył Adama, pierwszego człowieka. Hipoteza ta była promowana przez różnych uczonych w różnych okresach historii. Rzymski cesarz Julian Apostata (ok. 331-363 r. po Chr.) i kalwiński teolog Izaak de La Peyrère (1596-1676) to dwa znaczące przykłady.
Przyjrzymy się dwóm popularnym aspektom Hipotezy Przed- Adamowej: hipotezie zaproponowanej przez Izaaka de La Peyrère'a oraz formie, jaką przybiera ona w "Teorii Luki". Według La Peyrère'a Bóg stworzył pogan szóstego dnia, gdy powiedział: "Uczyńmy człowieka na nasz obraz" (1 Ks. Mojżeszowa 1.26; tłum. Biblia Warszawska). Żydów stworzył dopiero po siódmym dniu, swoim dniu odpoczynku. W pewnym momencie po siódmym dniu Bóg stworzył Adama, ojca Żydów.
La Peyrère na poparcie swojej hipotezy przytacza Pismo Święte. Strach Kaina przed zlinczowaniem, jego małżeństwo z nieznaną kobietą i fakt, że założył miasto (1 Ks. Mojżeszowa 4.14-17) są interpretowane jako dowód, że inna rasa ludzi współistniała z Adamem i jego rodziną.
La Peyrère dokonał następnie reinterpretacji innych fragmentów Pisma Świętego w świetle swojego osobliwego rozumienia relacji z 1 Ks. Mojżeszowej. Rozważmy bardzo znany fragment, 1 Ks. Mojżeszowa 5.12-1 (tłum. Biblia Tysiąclecia): "Dlatego też jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli... Bo i przed Prawem grzech był na świecie, grzechu się jednak nie poczytuje, gdy nie ma Prawa. A przecież śmierć rozpanoszyła się od Adama do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie zgrzeszyli przestępstwem na wzór Adama. On to jest typem Tego, który miał przyjść."
Ten fragment jest tradycyjnie interpretowany tak, że śmierć pojawiła się wraz z grzechem Adama i panowała bez kontroli wśród ludzi (nawet wśród tych, którzy nie zjedli zakazanego owocu, czyli tych, którzy zgrzeszyli, ale nie "przestępstwem na wzór Adama"), dopóki Prawo nie zostało dane Mojżeszowi. La Peyrère zinterpretował ten fragment w inny sposób. Według La Peyrère'a poganie przed-Adamem zgrzeszyli przeciwko Bogu, ale w sposób mniej poważny niż Adam (dlatego grzech Adama przyniósł śmierć, a ich nie). Oni jedynie zgrzeszyli przeciwko moralnej woli Boga, podczas gdy Adam zgrzeszył przeciwko Jego prawu. Adam nie posłuchał Bożego zakazu, jedząc zakazany owoc. Złamał to, co La Peyrère nazwał Prawem Raju. Tak więc, według La Peyrère'a, poganami przed-Adamowymi byli ci, którzy "nie zgrzeszyli przestępstwem na wzór Adama".
Jest już oczywiste, jak błędna interpretacja jednego lub dwóch fragmentów Pisma Świętego może prowadzić do wszelkiego rodzaju wypaczonych wyobrażeń. Problemy biblijne z interpretacją La Peyrère'a są liczne.
Po pierwsze, Adam jest nazywany "pierwszym człowiekiem" (1 Koryntian 15.45). Jest to niezgodne z ideą, że Bóg stworzył ludzi przed Adamem. Po drugie, według La Peyrère'a poganie mieli żyć poza ogrodem Eden, podczas gdy Adam cieszył się rajem (przywilej, który wiązał się z odpowiedzialnością za przestrzeganie Prawa Raju - niejedzenie zakazanego owocu). 1 Ks. Mojżeszowa 2.5-8 mówi jednak wyraźnie, że zanim Bóg stworzył "człowieka, którego ulepił", tego samego, którego umieścił w ogrodzie, nie było na ziemi ludzi, którzy uprawiali ziemię. Po trzecie, Bóg stworzył Ewę dla Adama, ponieważ był on samotny, nie było wokół niego nikogo takiego jak on ("Potem Pan Bóg rzekł: Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam; uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc." 1 Ks. Mojżeszowa 2.18, 20; tłum. Biblia Warszawska). Po czwarte, Adam nazwał swoją żonę "Ewa", "bo ona stała się matką wszystkich żyjących" (1 Ks. Mojżeszowa 3:20; tłum. Biblia Warszawska). Lista jest długa, ale te fragmenty powinny wystarczyć, aby obalić błędną interpretację La Peyrère'a.
Jeśli chodzi o strach Kaina przed zlinczowaniem, jego małżeństwo z nieznaną kobietą i fakt, że założył miasto (1 Ks. Mojżeszowa 4.14-17), to Adam miał prawie 130 lat w czasie, gdy Kain zabił Abla (Adam miał Seta, swojego kolejnego syna po śmierci Abla, gdy miał około 130 lat; 1 Ks. Mojżeszowa 4.25; 5.3). Wiemy też, że Adam miał synów i córki (1 Ks. Mojżeszowa 5.3). Mając 130 lat mógł mieć wnuki i prawnuki do czasu, gdy Kain zabił Abla. Kain miał mnóstwo członków rodziny, których mógł się obawiać po zabiciu swojego brata.
Kain przed zamordowaniem Abla najwyraźniej poślubił członka rodziny (co było wtedy koniecznością). Dziś wydaje się nam to dziwne, ale kazirodztwo nie było zakazane przez Boga aż do momentu wprowadzenia Prawa Mojżeszowego. Być może właśnie wtedy pokolenia degenerujących mutacji genetycznych zaczęły zbierać żniwo na naszym DNA. Bóg zakazał kazirodztwa dla naszej ochrony. Dla bliskich krewnych, którzy chcieliby współżyć, stało się to (i nadal jest) niebezpieczne ze względu na wspólne wady genetyczne, które ujawniają się w ich dzieciach, powodując poważne deformacje i inne problemy.
Co do założenia miasta przez Kaina, to jeśli dożył wtedy przeciętnego wieku, to prawdopodobnie dożył około 900 lat. Do czasu jego śmierci, jego rodzina byłaby małym miastem. Jeśli Kain miałby dziecko w wieku 30 lat, a jego dziecko miało dziecko w wieku 30 lat i tak dalej, Kain mógłby spłodzić 30 pokoleń do czasu swojej śmierci (30 pokoleń razy 30 lat każde równa się 900 lat).
Interpretacja Teorii Luki przyjmuje nieco inne podejście do teorii rasy przed-Adamowej. Zgodnie z nią, między 1 Ks. Mojżeszową 1.1 a 1.2 upłynął nieokreślony czas, w którym Bóg stworzył przed- Adamową rasę ludzi, którzy żyli na ziemi, dopóki Bóg nie zniszczył ich podczas sądu. Mówi się, że w tym czasie żyły również inne wymarłe stworzenia, takie jak dinozaury. Następnie, jak głosi teoria, Bóg przebudował ziemię w ciągu sześciu dni. Szóstego dnia stworzył Adama, a reszta to już historia. Niektórzy twierdzą, że upadek Szatana nastąpił w pewnym momencie tej niepewnej luki.
Do sprawy przyczyniła się "błędne tłumaczenie" w angielskiej wersji King James Version. Według Biblii King James Version, Bóg mówi do Adama: "Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, i uzupełniajcie ziemię". Zwolennicy teorii luki podkreślają słowo "uzupełniajcie". Interpretują ten tekst jako mówiący, że Adam i Ewa mieli ponownie napełnić ziemię. Mieli ją ponownie zapełnić. Problem z tym poglądem polega na tym, że niezależnie od tego, co jest napisane w King James Version, hebrajskie słowo to mâlê' i oznacza ono po prostu "napełniać" lub "być pełnym". Co więcej, angielscy tłumacze King James Version wiedzieli, że słowo to oznacza "napełniać". Wybrali "replenish", ponieważ w XVII-wiecznym elżbietańskim angielskim, "replenish" oznaczało "napełniać". Prawie wszystkie współczesne tłumaczenia tłumaczą mâlê' jako po prostu "napełnić" w omawianym fragmencie (1 Ks. Mojżeszowa 1.28).
Zwolennicy Teorii Luki odpowiadają wskazując, że Bóg powiedział do Noego po potopie: "Rozradzajcie się i rozmnażajcie, i napełniajcie [mâlê'] ziemię" (1 Ks. Mojżeszowa 9.1). Jest oczywiste, że Noe miał za zadanie napełnić ziemię po potopie. Czy nie możemy zatem interpretować tego samego polecenia dla Adama jako oznaczającego to samo- że Adam miał zaludnić ziemię po sądzie Bożym? Faktem jest, że niezależnie od tego, jaki był stan planety przed potopem Noego, Bóg nie powiedział Noemu, aby "uzupełnił" ziemię. Powiedział po prostu, że ma ją napełnić. Bóg wybrał takie, a nie inne słowa. Gdyby powiedział "uzupełnić", byłoby to jakieś wyjaśnienie, ale ponieważ powiedział po prostu "napełnić", ten argument nie ma sensu.
Prawdziwy problem z Teorią Luki polega na tym, że umieszcza ona ludzką śmiertelność (śmierć przed-Adamowych ludzi) przed grzechem Adama. Biblia jest całkiem jasna, że śmierć weszła z powodu grzechu Adama. "Skoro bowiem przyszła przez człowieka śmierć, przez człowieka też przyszło zmartwychwstanie. Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni" (1 Koryntian 15.21-22; tłum. Biblia Warszawska). Niezależnie od tego, czy wierzymy w śmiertelność zwierząt przed grzechem, czy nie, Biblia całkiem wyraźnie mówi o śmiertelności ludzi przed grzechem Adama. Nie było jej wcale. Zaprzeczenie temu jest zaprzeczeniem podstawowej doktryny chrześcijańskiej.
