Odpowiedź:
Pikuach nefesh to po hebrajsku "ratowanie życia". Pochodzi od rabinicznej zasady pikkuah nefesh doheh Shabbat - "ratowanie życia w niebezpieczeństwie ma pierwszeństwo przed szabatem". Zasada ta wywodzi się z rabinicznej interpretacji Księgi Kapłańskiej 18:5: "Przepisów moich i praw moich przestrzegajcie. Człowiek, który je wykonuje, żyje przez nie; Jam jest Pan!". Talmud Babiloński wskazuje, że Bóg mówi, iż Jego lud będzie "żył według" Prawa - w przeciwieństwie do "umierania według" niego. Tak więc Prawo ma na celu promowanie życia, a zachowanie ludzkiego życia jest wyższym priorytetem niż przestrzeganie Prawa.
W Prawie Mojżeszowym Bóg powiedział Izraelowi, aby nie pracował w szabat, a karą za pracę w szabat była śmierć (Liczb 15:32). Jednak pikuach nefesh mówi, że jeśli czyjeś życie jest w niebezpieczeństwie, dozwolone jest złamanie szabatu poprzez pracę w celu ratowania życia tej osoby. Na przykład żydowscy kierowcy karetek pogotowia mogą pracować i dźwigać ciężary w szabat, a żydowskie pielęgniarki mogą udzielać pomocy medycznej swoim pacjentom w szabat. Pikuach nefesh oznacza jednak coś więcej niż pozwolenie na łamanie Prawa; wymaga ono jego naruszenia, gdy stawką jest życie. W kwestiach życia i śmierci spoczywa na nas obowiązek działania, nawet jeśli działanie to narusza literę Prawa.
Jezus kierował się zasadą pikuach nefesh, gdy uzdrawiał ludzi w szabat (Łk 13:10-13). Kiedy przywódca synagogi sprzeciwił się temu, Jezus bronił swoich czynów, rzucając następujące wyzwanie: "Czy nie każdy z was odwiązuje w dzień sabatu swego wołu czy osła od żłobu i nie wyprowadza ich do wodopoju?" (Łukasza 13:15). Jeśli można naruszać szabat dla dobra zwierząt, to o ileż bardziej dla dobra ludzi, stworzonych na obraz Boga? Jak zauważył Jezus, szabat został stworzony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu (Mk 2:27).
Oczywiście wierzący w Jezusa nie są już zobowiązani do przestrzegania szabatu. Podlegamy nowemu prawu - Prawu Chrystusa, w którym "jedni drugich brzemiona noście" (Ga 6:2; zob. także Kol 2:16). Ponieważ chrześcijanie nie są związani Prawem Mojżeszowym, zasada pikuach nefesh nie ma do nich zastosowania. Jednak w czasach Starego Przymierza Jezus zatwierdził pikuach nefesh jako zasadę odzwierciedlającą Boże miłosierdzie i współczucie.
