Pytanie: Co mówi Biblia na temat samotnie wychowujących rodzicach/ rodzicielstwie w pojedynkę?
Odpowiedź:
Biblia wspomina o kilku samotnie wychowujących rodzicach, którzy stali się takimi w różnych okolicznościach. Chociaż niektórzy są przymuszeni do roli samotnie wychowującego rodzica przez śmierć współmałżonka, wielu innych staje się samotnie wychowującymi rodzicami z powodu niemoralności seksualnej czy rozwodu. I chociaż Bożą intencją dla dzieci było to, aby były wychowywane przez zarówno matkę jak i ojca, On również ma współczucie dla rodzica, który wychowuje dziecko samodzielnie. Boże wskazówki odnośnie rodzicielstwa mają zastosowanie do osób samotnych jak i tych w związku małżeńskim (Efezjan 6.4; Kolosan 3.21).
Pierwszym samotnie wychowującym rodzicem ukazanym w Biblii była Hagar. Była egipską służącą, która zaszła w ciążę z Abrahamem w efekcie tego, że Abraham i Sara odeszli od pouczeń Pana (1 Ks. Mojżeszowa 16.1-4). Ona miała być surogatką, co nigdy nie było Bożą intencją. Po narodzinach dziecka Hagar, Bóg przyszedł do Hagar w jej rozpaczy i dał jej poznać, że z nią jest (1 Ks. Mojżeszowa 16.10-12). Samotnie wychowujący rodzice mogą się nauczyć tego, czego nauczyła się Hagar. Gdy wołała do Boga, On się do niej przybliżył. Hagar nazwała Pana "[Bogiem], który mnie widzi" (1 Ks. Mojżeszowa 16.13). Bez względu na to jak samotne może być niekiedy rodzicielstwo w pojedynkę, ci, którzy znają Pana mogą czerpać pocieszenie pamiętając to, że nigdy nie są sami. Bóg obiecał być ojcem tych, którzy nie mają ojców i obrońcą wdów i sierot (Psalm 68.5).
Wielu rodziców, szczególnie tych, którzy pełnią funkcję zarówno ojca jak i matką, czują się przytłoczeni w samotnym działaniu. Na szczęście, istnieje pomoc dostępna przez kościół i często przez krewnych i sąsiadów. W niektórych przypadkach, samotnie wychowujący rodzic naprawdę nie jest zdolny wychować swoje dziecko, wtedy to adopcja może stać się najlepszą opcją dla dziecka. We wszystkich przypadkach samotnie wychowujący rodzic musi zrobić wszystko, co konieczne, aby zapewnić, że jego dzieci będą wychowywane „w nauczaniu i pouczaniu Pana” (Efezjan 6.4).
Najważniejszą rzeczą do zapamiętania dla rodziców jest to, że Bóg stworzył nasze dzieci i ma plan dla ich życia. Zostały nam powierzone, bez względu na naszą sytuację rodzinną, a ich Stworzyciel oczekuje od nas przyjęcia odpowiedzialności za ich wychowanie w bogobojny sposób. Samotni rodzice mogą uznać to za trudniejsze zadanie niż tych, którzy mają partnerów, ale kiedy angażują się w pomoc swoich braci i sióstr w Chrystusie, ich dzieci mogą się rozwijać. Jezus miał szczególną czułość wobec dzieci (Ew. Mateusza 19.14), a samotni rodzice mogą być pewni, że On troszczy się o swoje dzieci tak bardzo jak bardzo troszczy się o dzieci wychowywane w domach z dwojgiem rodziców. Gdy samotni rodzice są wzorem czystości, godności i uczciwości przed swoimi dziećmi, zdobywają szacunek, który pozwoli tym dzieciom naśladować to zachowanie. Samotni rodzice mogą mieć ufność w obietnicy, że Boża łaska napełni braki, bo On pomaga im wychować ich dzieci (Psalm 27.10).
