Odpowiedź:
Region, w którym znajduje się Izrael, był określany jako "Palestyna" co najmniej już w V wieku p.n.e. Pisma Arystotelesa, Herodota i Plutarcha odnoszą się do tego obszaru jako "Palestyny". Uważa się, że termin ten pochodzi z masoreckich hebrajskich tekstów biblijnych. Niektórzy uczeni uważają, że słowo Palestyna oznacza "ziemię Filistynów" - region ten z pewnością obejmował miejsce, w którym Filistyni mieszkali w Kanaanie - ale nie ma zgody co do tego znaczenia.
Główna różnica między Izraelem a Palestyną polega na tym, że Izrael jest narodem, a Palestyna była historycznie regionem geograficznym o nieoficjalnych, zmiennych granicach. Naród Izraela należy odróżnić od regionu lądowego Palestyny, zdefiniowanego jako "obszar wschodniego regionu Morza Śródziemnego, obejmujący części współczesnego Izraela i palestyńskie terytoria Strefy Gazy (wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego) i Zachodniego Brzegu (na zachód od rzeki Jordan)" (Fraser, P., Bickerton, I. i in., "Palestine", Encyclopedia Britannica, www.britannica.com/place/Palestine, dostęp 24.10.23). Zanim powstało królestwo Izraela, region ten nazywany był "Kanaan". Region określany jako "Kanaan" lub później "Palestyna" niekoniecznie pokrywa się z granicami Izraela opisanymi w Biblii.
Bóg wyprowadził potomków Izraela/Jakuba z Egiptu do ziemi, którą obiecał ich przodkowi Abrahamowi (Rdz 15:17-21; Joz 1:1-9). Opierając się na wymiarach ziemi zawartych w Przymierzu Abrahamowym, obietnica ziemi dla Izraela nie została jeszcze spełniona; nawet w szczytowym okresie królestwa Dawida terytorium zajmowane przez Izrael nie odpowiadało obietnicy. Wierzymy, że obietnica ziemi musi zostać dosłownie wypełniona w przyszłości.
Słowo Palestyna występuje w Biblii tylko raz i tylko w Biblii Króla Jakuba, w Joela 3:4. (Palestina występuje w Księdze Izajasza 14:29 i 31 w KJV). Hebrajskie słowo Pelesheth odnosi się do regionu wzdłuż południowego wybrzeża Morza Śródziemnego w Izraelu. Słowo to występuje w Księdze Wyjścia 15:14, Psalmie 60:8, 83:7, 87:4 i 108:9. Zazwyczaj tłumaczy się je jako "Filistea".
Nazwa regionu Palestyny zmieniała się na przestrzeni dziejów. Przed 135 r. n.e. Rzymianie nazywali tę krainę "Judeą i Galileą". Zmieniło się to, gdy cesarz Hadrian brutalnie stłumił żydowski ruch oporu i zajął Judeę. Rzymianie zaczęli nazywać te ziemie "Syria Palaestina" na cześć dwóch historycznych wrogów Izraela (Syrii i Filistii); Hadrian zbudował świątynię Jowisza na izraelskiej górze świątynnej, uczynił Jerozolimę rzymską kolonią i zmienił nazwę miasta na "Aelia Capitalina". Przez wieki później obszar ten nazywano "Palestyną", podążając za przykładem Rzymian, a termin Palestyna wszedł do naszego leksykonu - nazwa stała się tak powszechna, że szanowani komentatorzy biblijni jej używają (np. McGee, Pentecost, Chafer i Ryrie), także niektóre tłumaczenia Biblii używają tego terminu. Przed uzyskaniem niepodległości narodowej w 1948 r. grupy żydowskie przyjęły dla siebie etykietę "Palestyna" jako oznaczenie regionalne: Izraelska Orkiestra Filharmoniczna była pierwotnie nazywana Palestyńską Orkiestrą Symfoniczną, a pierwotna nazwa Poczty Jerozolimskiej to Poczta Palestyńska. Oba te podmioty zostały założone w latach trzydziestych XX wieku.
Arabowie mieszkający w dawnej mandatowej Palestynie, z wyłączeniem tych, którzy mieszkają w Izraelu, są dziś często nazywani "Palestyńczykami", ale idea Palestyńczyków jako odrębnej grupy ludzi jest stosunkowo nowa. Arabscy mieszkańcy Palestyny zaczęli nazywać siebie "Palestyńczykami" dopiero na początku XX wieku. Nigdy nie mieli odrębnego państwa i w dużej mierze uważali się za część większej, globalnej społeczności Arabów lub muzułmanów.
Dziś słowo Palestyna jest nadal używane do określenia regionu lądowego, ale nabrało również konotacji politycznych. W listopadzie 2012 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ zagłosowało za podniesieniem statusu Autonomii Palestyńskiej jako obserwatora w Organizacji Narodów Zjednoczonych z "podmiotu" do "państwa nieczłonkowskiego" (patrz www.reuters.com/article/us-palestinians-statehood-idUSBRE8AR0EG20121201, dostęp 24.10.23). Głosowanie to stanowiło nieformalne uznanie istnienia suwerennego państwa palestyńskiego.
