Pytanie: Jaka jest różnica pomiędzy chrześcijaninem a uczniem?
Odpowiedź:
Terminy uczeń oraz chrześcijanin są powiązane, ale nie są tożsame.
Greckie pojęcie określające "ucznia" w Nowym Testamencie jest mathetes, który oznacza znacznie więcej aniżeli "studenta" czy "uczącego się." Uczeń jest "naśladowcą", kimś kto uchwycił się całkowicie czyjegoś nauczania, czyniąc z niego zasadę swojego życia i postępowania. Faryzeusze szczycili się z bycia uczniami Mojżesza (Ew. Jana 9.28). Naśladowcy Jezusa zostali nazwani "uczniami" zanim kiedykolwiek zostali nazwani "chrześcijanami." Ich uczniostwo rozpoczęło się od powołania Jezusa i wymagało od nich ćwiczenia ich woli w naśladowaniu go (Ew. Mateusza 9.9).
Jezus całkiem dosadnie mówił o kosztach naśladowania go. Uczniostwo wymaga całkowitego poświęcenia życia: "Tak więc każdy z was, który się nie wyrzeknie wszystkiego, co ma, nie może być uczniem moim" (Ew. Łukasza 14.33). Oczekiwana jest ofiara: "Wtedy Jezus rzekł do uczniów swoich: Jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój, i niech idzie za mną" (Ew. Mateusza 16.24).
Nie wszyscy naśladowcy Jezusa byli zdolni do uczynienia takiego poświęcenia. Wielu opuściło Jezusa po jakimś czasie. "Od tej chwili wielu uczniów jego zawróciło i już z nim nie chodziło" (Ew. Jana 6.66).
Jezus używał pojęcia uczeń, lecz nigdy chrześcijanin. Pierwszy przypadek użycia słowa chrześcijanin znajduje się w Dziejach Apostolskich: "... w Antiochii też nazwano po raz pierwszy uczniów chrześcijanami" (Dzieje Apostolskie 11.26). Większość biblistów zgadza się, że mało prawdopodobne jest, aby sami wierzący wymyślili nazwę "chrześcijanie." Pierwszy kościół miał inne nazwy na swoje określenie, chociażby "uczniowie" (Dzieje Apostolskie 13.52; 20.1; 21.4) oraz "święci" (Rzymian 1.7; 1 Koryntian 16.1; Efezjan 1.1) czy "bracia" (1 Koryntian 1.9; 1 Piotra 3.8).
Nazwa "chrześcijanin" oznacza "należącego do Chrystusa" i wydaje się, że została wymyślona przez ludzi spoza kościoła. Najprawdopodobniej był to termin obraźliwy. Jedynie w dwóch miejscach pojawia się to słowo w Nowym Testamencie (Dzieje Apostolskie 26.28; 1 Piotra 4.16). Koncepcja, że termin chrześcijanin pierwotnie mógł mieć negatywne konotacje znajduje pewne poparcie w 1 Piotra 4.16: "Wszakże jeśli cierpi jako chrześcijanin, niech tego nie uważa za hańbę, niech raczej tym imieniem wielbi Boga."
W kontekście biblijnym, chrześcijanin jest uczniem Chrystusa. Chrześcijanin to ktoś, kto wierzy w Pana Jezusa Chrystusa (Ew. Jana 1.12). Chrześcijanin narodził się na nowo z mocy Ducha Świętego (Ew. Jana 3.3). Chrześcijanin "należy do Chrystusa" i codziennie jest przemieniany na podobieństwo Chrystusa (2 Koryntian 3.18).
Prawdziwy chrześcijanin (nie tylko z nazwy) musi być również uczniem Chrystusa. To znaczy, że przeliczył koszty i poświęcił swoje życie naśladowaniu Jezusa. Przyjął jego wezwanie do poświęcenia i podąża za nim, gdziekolwiek Pan prowadzi. Uczeń chrześcijański przyjmuje nauczanie Jezusa i żyje zgodnie z tym nauczaniem, czyni Chrystusa swoim priorytetem numer jeden. Jest aktywnie zaangażowany w czynienie innych uczniami Chrystusa (Ew. Mateusza 28.19-20).
Prawdziwy uczeń chrześcijański wierzy w Chrystusa i posiada nowe życie dzięki przebywającemu w nim Duchowi Świętemu. Z powodu miłości Chrystusa, chrześcijanin będzie również posłusznym uczniem (Ew. Jana 14.15). Paweł opisuje rzeczywistość bycia uczniem chrześcijańskim: "Z Chrystusem jestem ukrzyżowany; żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus; a obecne życie moje w ciele jest życiem w wierze w Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał samego siebie za mnie" (Galacjan 2.20).
