Odpowiedź:
Rzeczywista łaska jest pojęciem w teologii rzymskokatolickiej dotyczącym obdarzania łaską i mocą Bożą tych, którzy spełniają dobre uczynki. Encyklopedia katolicka definiuje ją jako "nadprzyrodzoną pomoc Bożą dla zbawiennych czynów, udzielaną ze względu na zasługi Chrystusa" (Pohle, J., Robert Appleton Company, 1909).
Biblia wyraźnie naucza, że jesteśmy zbawieni przez łaskę. Łaska zasadniczo oznacza "niezasłużoną przychylność". Zarówno protestanci, jak i katolicy zgadzają się co do ogólnego znaczenia łaski, jednak często mają na myśli coś zupełnie innego, używając słów zbawieni przez łaskę.
Kiedy protestanci mówią o zbawieniu z łaski, mają na myśli, że nasze uczynki w żaden sposób nie przyczyniają się do naszego zbawienia. Bóg zbawia nas, gdy jesteśmy w naszym grzechu i pomimo naszego grzechu. Bóg jest Tym, który usprawiedliwia bezbożnych. "A gdy kto spełnia uczynki, zapłaty za nie nie uważa się za łaskę, lecz za należność; (5) gdy zaś kto nie spełnia uczynków, ale wierzy w tego, który usprawiedliwia bezbożnego, wiarę jego poczytuje mu się za sprawiedliwość" (Rz 4:4-5).
Protestanci wierzą, że ofiara Chrystusa w imieniu grzesznika jest wszystkim, co jest potrzebne, aby Bóg usprawiedliwił grzesznika. "gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej, (24) i są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie, (25) którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę, dla okazania sprawiedliwości swojej przez to, że w cierpliwości Bożej pobłażliwie odniósł się do przedtem popełnionych grzechów, (26) dla okazania sprawiedliwości swojej w teraźniejszym czasie, aby On sam był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, który wierzy w Jezusa." (Rz 3:23-26).
Chociaż teologia rzymskokatolicka potwierdza zbawienie z łaski, ostrzega również, że Bóg nie może po prostu usprawiedliwić kogoś, kto jest grzesznikiem, ponieważ byłoby to niesprawiedliwe. Musi istnieć wystarczający powód, aby Bóg usprawiedliwił grzesznika. Nawet jeśli grzesznik nigdy nie "zasługuje" na to w sensie absolutnym, musi pokazać, że znajduje się na właściwej trajektorii, aby ostateczne zbawienie było uzasadnione. To właśnie w tym kontekście teologia katolicka mówi o "rzeczywistej łasce".
Teologia katolicka naucza, że katolik musi współpracować z łaską Bożą, aby osiągnąć zbawienie. Łaska ta przychodzi wiele razy w ciągu każdego dnia, zachęcając jednostkę do robienia rzeczy, które ostatecznie zagwarantują zbawienie. Zachęta do czytania Biblii, chodzenia do kościoła, opierania się pokusom, robienia dobrych uczynków itp. są przykładami rzeczywistej łaski Bożej. Według katolicyzmu, gdy dana osoba przyjmuje tę łaskę i podąża za jej podszeptami, znajduje się na drodze do osiągnięcia zbawienia "z łaski". Koncepcja ta zachowuje "zbawienie z łaski" w nazwie, ale nakłada na grzesznika obowiązek ostatecznego osiągnięcia zbawienia, co w rzeczywistości nie jest zbawieniem z łaski.
