Odpowiedź:
Praktyka rzucania losów wspomniana jest siedemdziesiąt siedem razy w Starym Testamencie i siedem razy w Nowym Testamencie. Pomimo wielu odniesień do ciągnięcia losów w Starym Testamencie, nic nie wiadomo o samych losach. To mogły być patyki o różnych długościach, płaskie kamienie niczym monety lub pewnego rodzaju kości; ale ich rzeczywisty wygląd nie jest znany. Najbliższą współczesną praktyką ciągnięcia losów jest prawdopodobnie rzucanie monetą.
Praktyka ciągnięcia/ rzucania losów pojawia się najczęściej w odniesieniu do podziału ziemi za czasów Jozuego (Ks. Jozuego rozdz. 14-21), procedury jaką Bóg nakazał Izraelitom kilkukrotnie w 4 Ks. Mojżeszowej (4 Ks. Mojżeszowa 26.55; 33.54; 34.13; 36.2). Bóg zezwolił Izraelitom na rzucania losów, aby określić jego wolę odnośnie konkretnej sytuacji (Ks. Jozuego 18.6-10; 1 Kronik 24.5,31). Różne urzędy i funkcje w świątyni zostały także określone losowaniem (1 Ks. Kronik 24. 5, 31; 25.8-9; 26.13-14). Żeglarze ze statku Jonasza również rzucali losy, aby określić kto zesłał na ich statek Boży gniew (Ks. Jonasza 1.7). Jedenastu apostołów rzucało losy, aby określić, kto zastąpi Judasza Iskariotę (Dz. Apostolskie 1.26). Rzucanie losów stało się ostatecznie grą w jaką ludzie zaczęli grać i zarabiać pieniądze. To jest widoczne wśród rzymskich żołnierzy, którzy rzucili losy o szaty Jezusa (Ew. Mateusza 27.35).
Nigdzie w Nowym Testamencie chrześcijanie nie są pouczeni, aby używać podobnej metody do rzucania losów, by pomóc sobie w podjęciu decyzji. Teraz, gdy mamy pełne Słowo Boże jak również obecność Ducha Świętego aby nas prowadził, nie ma powodu stosowania gier losowych, aby podejmować decyzje. Słowo Boże, Duch Święty oraz modlitwa są wystarczające, aby rozpoznać dzisiaj Bożą wolę- a nie rzucanie losów, kości czy monety.
