Pytanie: Jak mogę pomóc komuś, kto ma myśli samobójcze?
Odpowiedź:
Groźba samobójstwa jest przerażająca i powinna być traktowana bardzo poważnie. Wielokrotnie, taka groźba jest wołaniem o pomoc. Ci, którzy mają myśli samobójcze mogą być tak zrozpaczeni, że nie wyobrażają sobie poprawy życia i po prostu chcą, aby ból zniknął. Samobójstwo może się wydawać jedyną alternatywą, jednak wspominanie tego jest często desperacką próbą zdobycia uwagi kogoś, kto może być w stanie powstrzymać ból.
Samobójstwo jest grzechem, zatem każdy kto je rozważa musi o tym pamiętać (Ew. Mateusza 5.21-22). Ludzie są Bożym stworzeniem i nikt z nas nie ma prawa zamordować Bożego stworzenia, nawet jeśli czynimy siebie ofiarą. Samobójstwo jest mówieniem Bogu, że nie wie co czyni i nie rozumie tego jak trudne jest życie. Psalm 139.16 (tłum. Biblia Warszawska) mówi, że "w księdze twej zapisane były wszystkie dni przyszłe, Gdy jeszcze żadnego z nich nie było." Bóg ustanowił długość naszego życia, a nie my. Zanim możemy komuś pomóc, kto ma myśli samobójcze, musimy mieć jasne zrozumienie, że samobójstwo nigdy nie jest dobrą opcją.
Kiedy przyjaciel lub członek rodziny sugeruje, że rozważa samobójstwo, powinniśmy nakłonić go do wizyty u lekarza. Wielokrotnie, depresja czy jakiś problem fizyczny może być źródłem myśli samobójczych. Właściwe leczenie medyczne może złagodzić myśli samobójcze i przywrócić zdrowe myślenie. Lekarze mogą także pokierować osobę z myślami samobójczymi do specjalisty leczenia psychicznego na badanie i leczenie. Lekarstwa i terapia poprzez rozmowę pomogła wielu osobom porzucić myśli o samobójstwie i powrócić do życia. Przyjaciel czy członek rodziny powinien bacznie obserwować osobę z myślami samobójczymi, aby się upewnić, że postępuje zgodnie z sugestiami. Często osoby z myślami samobójczymi nie troszczą się wystarczająco o własne życie, aby szukać pomocy, więc kochający przyjaciele i rodzina powinni wkroczyć i upewnić się, że dostępna pomoc jest wykorzystana.
Kiedy zajęto się zdrowiem fizycznym i psychicznym, możemy pomóc osobie z myślami samobójczymi, zająć się również jej stanem duchowym. Jeśli osoba ta nie określa się jako naśladowca Chrystusa, jej rozpacz może być spowodowana brakiem nadziei czy celu. Chrześcijanin może wykorzystać tą okazję do podzielenia się Chrystusem z osobą z myślami samobójczymi. Kiedy zda sobie sprawę, że jego życie ma sens, a jego przyszłość jest w Bożych rękach, może zniknąć potrzeba zakończenia życia. Jeśli chrześcijanin nie jest pewien, jak wyjaśnić swoją wiarę, może skorzystać z wielu pomocy. Przeczytaj z osobą samobójczą artykuły wyjaśniające, jak zostać chrześcijaninem lub zostać zbawionym.
Czasami osoba z myślami samobójczymi jest chrześcijaninem i popadła w taki stan rozpaczy, że Boże obietnice wydają się mrzonką. Osoba ta również potrzebuje medycznej i psychicznej oceny zdrowia oraz obecności troskliwego przyjaciela czy kochającego bliskiego. Pomimo naszej wiedzy o tym, że nasz przyjaciel mający myśli samobójcze rozważa grzech, to nie jest to czas, aby osądzać. Nikt nie zna głębi bólu i depresji jakiej doświadcza druga osoba: "Tylko serce zna własne udręki, obcy nie bierze udziału w jego radościach" (Ks. Przyp. Salomona 14.10). Banalne frazesy takie jak "rozchmurz się" czy "nie jest tak źle" nie pomagają. Często chrześcijanin z myślami samobójczymi jest boleśnie świadomy tego jak złe jest jej pragnienie, co tylko pogłębia rozpacz.
Pomocne może być okazanie empatii osobie, która czuje się tak przygnębiona, dając jej do zrozumienia, że nie jest sama. Przypomnij jej, że życie ma swoje pory roku i nie zawsze będzie tak bardzo cierpieć. Nowy i lepszy sezon się zbliża, jeśli dalej będzie próbowała przechodzić tą dolinę. Pokieruj ją do psalmów, które wyrażają głębię ludzkich emocji. Czytaj z nim, jeśli jest zbyt przygnębiony, by czytać samemu. Psalmy takie jak Psalm 6,42.11 oraz 22.1-2, które Jezus cytował na krzyżu, pomagają ubrać w słowa udrękę naszego serca. Przypomnij jej, że Jezus wie jak to jest odczuwać rozpacz i On przeszedł to dla nas (Ew. Mateusza 26.38). Osoba z myślami samobójczymi nie rozczarowuje Boga z powodu złego samopoczucia. Wszelkie potępienie pochodzi od wroga, a nie od Boga (Rzymian 8.1). Możemy jej delikatnie przypomnieć, że rozpacz to wyobrażanie sobie przyszłości bez Boga, a On obiecuje, że nigdy nas nie opuści (Hebrajczyków 13.5).
Powinniśmy pamiętać, że bez względu na decyzję jaką podejmie osoba z myślami samobójczymi, nie jesteśmy za to odpowiedzialni. W większości przypadków, rodzina i przyjaciele obwiniają się, że ktoś kogo kochają popełnia samobójstwo. To pogłębia smutek, ale przypisywanie sobie winy jest nie na miejscu. Bliscy mogą próbować wszystkiego o czym wiedzą, że można zrobić, ale ostateczna decyzja nie należy do nich. Jeśli ktoś jest zdeterminowany by zakończyć swoje życie, nie ma niczego co ktoś może powiedzieć lub zrobić by temu zapobiec. Każdy z nas ponosi odpowiedzialność za swoje własne czyny. Bóg nie przypisuje nam odpowiedzialności za wybory innej osoby. Fałszywe poczucie winy jest narzędziem diabła aby okradać nas z naszej radości i przyszłości.
Jeśli Ty lub ktoś na kim Ci zależy rozważa samobójstwo, proszę szukaj pomocy. Idź do pobliskiego szpitala, skontaktuj się z kolegą/ koleżanką lub członkiem rodziny czy doradcą, pastorem albo lekarzem. Na stronie https://zwjr.pl/bezplatne-numery-pomocowe znajdziesz numery kontaktowe dla dzieci, młodzieży oraz osób dorosłych zmagających się z różnymi kryzysami psychicznymi [przypis od tłum. ]
