Pytanie: Co mówi Biblia mówi o pojedynczym rodzicu/rodzicielstwie?
Odpowiedź:
Biblia wspomina o kilku samotnych rodzicach, którzy stali się nimi w różnych okolicznościach. Podczas gdy niektórzy zostali zepchnięci do roli samotnego rodzica przez śmierć współmałżonka, wielu innych zostało samotnymi rodzicami z powodu niemoralności seksualnej lub rozwodu. Chociaż zamiarem Boga było, aby dzieci były wychowywane zarówno przez matkę, jak i ojca, ma On również zrozumienie dla rodzica, który samotnie wychowuje dziecko. Boże instrukcje dotyczące rodzicielstwa odnoszą się w równym stopniu do osób samotnych i osób pozostających w związku małżeńskim (Efezjan 6.4; Kolosan 3.21).
Pierwszym samotnym rodzicem wymienionym w Biblii jest Hagar. Była ona egipską niewolnicą, która zaszła w ciążę z Abrahamem w wyniku tego, że Abraham i Sara chcieli wyprzedzić Boże instrukcje (1 Ks. Mojżeszowa 16.1-4). Hagar miała być surogatką, co jednak nie było Bożym zamiarem. Po narodzinach dziecka Hagar, Bóg zwrócił się do niej w jej cierpieniu i dał jej znać, że jest z nią (1 Ks. Mojżeszowa 16.10-12). Samotni rodzice mogą nauczyć się tego, czego nauczyła się Hagar. Kiedy wołała do Boga, On zbliżył się do niej. Hagar nazwała Pana "Bogiem, który mnie widzi" (1 Ks. Mojżeszowa 16.31). Pomimo tego, jak samotne może być czasami rodzicielstwo, ci, którzy znają Pana, mogą czerpać pociechę pamiętając, że nigdy nie są sami. Bóg obiecuje być ojcem dla bezdzietnych i obrońcą wdów i sierot (Psalm 68.5).
Wielu rodziców, zwłaszcza tych, którzy pracują zarówno jako ojciec, jak i matka, czuje się przytłoczonych samodzielnym zajmowaniem się dziećmi. Na szczęście istnieje pomoc dostępna za pośrednictwem kościoła, a często także krewnych i sąsiadów. W niektórych przypadkach samotny rodzic jest naprawdę niezdolny do wychowania swojego dziecka, w którym to momencie adopcja może stać się najlepszą opcją dla dziecka. We wszystkich przypadkach samotny rodzic musi zrobić wszystko, co konieczne, aby zapewnić swoim dzieciom wychowanie "w karności, dla Pana" (Efezjan 6.4).
Najważniejszą rzeczą, o której powinien pamiętać każdy rodzic, jest to, że Bóg stworzył nasze dzieci i ma plan dotyczący ich życia. Zostały nam one powierzone, niezależnie od naszej sytuacji rodzinnej, a ich Stwórca oczekuje, że weźmiemy na siebie odpowiedzialność za wychowanie ich w pobożny sposób. Samotnym rodzicom może być trudniej niż tym, którzy mają partnerów, ale gdy zaangażują pomoc swoich braci i sióstr w Chrystusie, ich dzieci mogą się rozwijać. Jezus okazywał szczególną troskę dzieciom (Ew. Mateusza 19.14), a samotni rodzice mogą być pewni, że troszczy się On o ich dzieci tak samo, jak o te wychowywane w domach z dwojgiem rodziców. Gdy samotni rodzice wzorują się na czystości, honorze i uczciwości wobec swoich dzieci, zyskują szacunek, który pomoże im naśladować takie zachowanie. Samotni rodzice mogą polegać na obietnicy, że Boża łaska wypełni luki, pomagając im wychowywać dzieci (Psalm 27.10).
