Odpowiedź:
Na początku IV wieku mnich o imieniu Evagrius Ponticus opracował listę grzechów kardynalnych - kardynalnych w tym sensie, że te podstawowe grzechy prowadzą do innych grzechów. W 590 roku papież Grzegorz zrewidował tę listę, tworząc współczesną koncepcję "siedmiu grzechów głównych": pożądania, obżarstwa, chciwości, lenistwa, gniewu, zazdrości i pychy. Grzechy te są dziś dobrze znane dzięki Kościołowi katolickiemu oraz słynnym pismom i dziełom sztuki, w tym Boskiej komedii Dantego, Opowieściom kanterberyjskim Chaucera i Siedmiu grzechom głównym Kadmosa. Liście siedmiu grzechów głównych towarzyszy lista siedmiu cnót, które są postrzegane jako odwrotność grzechów głównych. Ani lista siedmiu grzechów, ani siedmiu cnót kardynalnych nie jest wyraźnie biblijna.
Cnoty to nawykowe i trwałe skłonności do czynienia tego, co moralnie dobre. Kościół katolicki naucza, że poprzez tworzenie nawyków czynienia dobra i dawania z siebie tego, co najlepsze, można stać się bardziej podobnym do Boga i przezwyciężyć pokusę grzechu. Kościół katolicki koncentruje się na siedmiu cnotach jako sposobie walki z siedmioma grzechami głównymi, a tym samym przezwyciężenia zła w nas.
Istnieje kilka wersji listy siedmiu cnót kardynalnych. Wersja watykańska obejmuje: roztropność, sprawiedliwość, męstwo, wstrzemięźliwość, wiarę, nadzieję i miłość. Pierwsze cztery cnoty są klasyfikowane jako cnoty "kardynalne", co oznacza, że pozostałe cnoty są od nich zależne. Kościół katolicki naucza, że cnoty kardynalne nabywa się poprzez edukację, dobre uczynki i wytrwałość w walce. Ostatnie trzy cnoty znane są jako cnoty teologiczne: wiara, nadzieja i miłość. Są one nazywane cnotami "teologicznymi", ponieważ odnoszą się bezpośrednio do Boga.
Oto krótki opis każdej z siedmiu cnót kardynalnych:
Roztropność - umiejętność znajdowania dobra w każdej sytuacji i wybierania właściwych środków do jego osiągnięcia.
Sprawiedliwość - stała i stanowcza wola oddawania tego, co należy się Bogu i bliźniemu.
Męstwo - demonstracja siły w obliczu trudności i pokus; zdolność do przezwyciężania strachu i innych przeszkód w życiu moralnym.
Umiarkowanie - równowaga w korzystaniu z dóbr stworzonych, używanie przyjemności z umiarem i szukanie tego, co dobre.
Wiara - cnota, dzięki której człowiek wierzy w Boga i wierzy, że wszystko, co On powiedział i objawił, jest prawdą.
Nadzieja - pragnienie królestwa niebieskiego i życia wiecznego jako szczęścia, pokładanie ufności w obietnicach Chrystusa i poleganie na łasce Ducha Świętego.
Miłość - Miłość do Boga ponad wszystko ze względu na Niego samego i miłość do bliźniego jak do siebie samego z miłości do Boga.
Oświadczenie Watykanu na temat miłości przypomina wierzącym, że wszystkie cnoty są inspirowane miłością, która "łączy wszystko w doskonałej harmonii" (Kol 3:14).
Biblia mówi o wielu cnotach. Według Biblii, cnoty wypływają z Bożego charakteru i są w nas wytwarzane dzięki działaniu Ducha Świętego. Bożą wolą jest upodobnienie nas do obrazu Chrystusa (Rz 8:29). Gdy człowiek zaufa Chrystusowi, staje się nowym stworzeniem (2 Koryntian 5:17) i zaczyna odzwierciedlać owoce Ducha: "miłość, radość, pokój, wyrozumiałość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność i opanowanie" (Galacjan 5:22-23). Dzięki łasce Bożej i działaniu Ducha Świętego stajemy się bardziej podobni do Chrystusa, a zatem napełnieni cnotami. Przemiana na podobieństwo Chrystusa nie jest przede wszystkim wysiłkiem samopomocy, w którym staramy się żyć cnotliwie; zależy ona raczej od działania Ducha Świętego (Flp 2:12-13). Przezwyciężenie grzechu i prowadzenie pobożnego życia w cnocie polega na trwaniu w Chrystusie (J 15), poddaniu się Duchowi Świętemu i podążaniu za Nim (Ga 5:16-18) oraz zaufaniu Bogu i Jego zaopatrzeniu dla nas (1 Kor 10:13).
Każdy grzech oddziela nas od Boga (Rz 6:23). Bycie "cnotliwym" nie ma znaczenia bez relacji z Bogiem, który jako jedyny jest dobry (Izajasza 64:6; Łukasza 18:19). Nasz grzech można przezwyciężyć jedynie poprzez skończone dzieło Jezusa Chrystusa na krzyżu. Mamy przykazanie, by "dokładać wszelkich starań, by uzupełniać swoją wiarę cnotami" (2 P 1:5), a lista siedmiu cnót kardynalnych może pomóc nam dostrzec obszary, nad którymi warto popracować. Pamiętajmy jednak, że prawdziwa cnota przychodzi tylko dzięki działaniu Ducha Świętego, który zamieszkuje wszystkich, którzy pokładają wiarę w Chrystusie (Flp 2:12-13). Nasze zbawienie zostało zapoczątkowane przez Ducha Świętego, a proces uświęcenia również zostanie przez Niego zakończony (List do Galacjan 3:3).
