Czy idea siedmiu niebios / siódmego nieba jest biblijna?
Odpowiedź:
Wyrażenie "w siódmym niebie" oznacza doświadczanie wielkiej radości lub zadowolenia. Wyrażenie to sugeruje również, że istnieje siedem niebios, co jest powszechnym nauczaniem w wielu religiach.
Dwie z najstarszych religii, które nauczają o siedmiu niebiosach, to hinduizm i starożytny kult babiloński. W hinduizmie istnieje siedem wyższych i siedem niższych światów; ziemia jest najniższym z wyższych światów. Sześć wyższych światów nad nami to miejsca coraz większego zachwytu i rozkoszy, do których ludzie, którzy zgromadzili dobrą karmę, udają się po śmierci. Kiedy zmarli spędzą cały czas, na który zasłużyli swoimi dobrymi uczynkami, reinkarnują się i powracają na ziemię. Ci, którzy prowadzą wyjątkowo pobożne życie, mogą wyrwać się z tego cyklu i doświadczyć Nirwany, stanu wiecznej egzystencji.
Starożytni Babilończycy nie nauczali, że siedem niebios było dla ludzi. Raczej podzielili różne niebiosa na siedem poziomów przestrzeni między ziemską atmosferą a duchem niebios; poza tym był zodiak. Każde z siedmiu niebios było związane z konkretnym bogiem i ciałem niebieskim: Księżycem, Merkurym, Wenus, Marsem, Słońcem, Jowiszem i Saturnem.
Historycy nie są pewni, kiedy Żydzi po raz pierwszy dowiedzieli się o siedmiu niebiosach Babilonu; Abraham mógł być zaznajomiony z takimi wierzeniami, zanim opuścił Ur, lub hebrajscy uczeni mogli się o tym dowiedzieć podczas wygnania do Babilonu. Tak czy inaczej, rabini zaadaptowali ten mit, włączając go do Talmudu - swoich pism pozabiblijnych. Żydowskie "niebiosa", związane z tymi samymi ciałami niebieskimi, zawierają mieszankę ludzi, aniołów, demonów, nefilimów i zjawisk naturalnych, których specyfika zmienia się wraz z danym nauczycielem. Wraz z rozwojem nauk astronomicznych i meteorologicznych Żydzi odrzucili dosłowne siedem niebios i postrzegają je teraz jako metaforyczne - w końcu nie ma możliwości, aby grad spadł na ziemię z Jowisza.
Islam łączy siedem niebios judaizmu z historią zoroastryzmu. Literatura hadisów opowiada o tym, jak Mahomet został zabrany w podróż przez wszystkie siedem niebios. W każdym niebie spotkał postać z Biblii lub innego proroka islamu. Wieki wcześniej zoroastryjski kapłan Arta Viraf rzekomo odbył podobną podróż do nieba. Zarówno w islamie, jak i w zoroastryzmie, niebiosa są poziomami raju zarezerwowanymi dla coraz bardziej pobożnych czcicieli.
Pisząc Boską komedię, Dante Alighieri połączył mitologię babilońską z chrześcijańską metaforą. W epickim poemacie Dantego siedem ciał niebieskich reprezentuje coraz bardziej cnotliwe natury. Ponad tymi niebiosami, w których sprawiedliwi są nagradzani po śmierci, znajdują się cztery kolejne poziomy. Ostatnim jest Empyrean, niematerialne miejsce zamieszkania Boga.
Biblia nie mówi nic, co potwierdzałoby wiarę w siedem niebios, ale samo słowo "niebo" ma kilka znaczeń. Hebrajskie słowo "niebo", shamayim, występuje tylko w liczbie mnogiej i może oznaczać "niebo" (Rdz 1:8-9), "przestrzeń kosmiczną" (Rdz 22:17) lub "miejsce, w którym mieszka Bóg" (Joz 2:11). W Nowym Testamencie greckie ouranos może oznaczać "miejsce zamieszkania Boga" (Mt 12:50) lub "niebo" (Dz 10:11). A paradeisos ("raj" lub "ogród") może odnosić się do miejsca, w którym zmarli wierzący oczekują na zmartwychwstanie (Łukasza 23:43), do miejsca, w którym Bóg mieszka teraz (2 Koryntian 12:4) lub do naszego wiecznego domu (Objawienie 2:7).
W 2 Liście do Koryntian 12:2 Paweł mówi, że znał człowieka (przypuszczalnie samego siebie - mówi w trzeciej osobie), który udał się do "trzeciego nieba". "Trzecie niebo" oznacza tutaj po prostu duchowe mieszkanie Boga, w przeciwieństwie do dwóch pozostałych "niebios", atmosfery i przestrzeni kosmicznej. Trzy "niebiosa" sugerowane w 2 Koryntian 12:2 byłyby trzema różnymi królestwami, które nazywamy "niebem", "przestrzenią kosmiczną" i "niebem duchowym".
W naszym języku "siódme niebo" oznacza "najlepsze, najszczęśliwsze miejsce", ale Biblia nie daje żadnych wskazówek, że siódme niebo faktycznie istnieje. Bóg obiecuje, że nie zawsze będzie żył ponad nami, ale będzie żył z nami w Nowym Jeruzalem (Objawienie 21). I choć otrzymamy nagrody stosownie do naszych uczynków (Objawienie 22:12), Biblia nigdy nie sugeruje, że będziemy od siebie oddzieleni.
