Pytanie: Czy siedem sakramentów to koncepcja biblijna?
Odpowiedź:
„Sakramenty są zewnętrznymi znakami wewnętrznej łaski, ustanowionymi przez Chrystusa dla naszego uświęcenia” (wzięte z Encyklopedii Katolickiej). Kościół Rzymskokatolicki naucza, że Bóg daje łaskę człowiekowi bez zewnętrznych symboli ( sakramentów), ale również wybrał, aby dać łaskę człowiekowi poprzez widzialne symbole. Ponieważ Bóg to uczynił człowiek byłby głupcem gdyby nie skorzystał z tych danych przez Boga środków do uzyskania uświęcenia.
Aby zakwalifikować cos jako sakrament, Kościół Rzymskokatolicki twierdzi, że musi to spełniać następujące kryteria: a) zewnętrzne, to znaczy widzialny znak uświęcającej łaski, b) przyznające uświęcająca łaskę, c) ustanowione przez Boga lub bardziej dokładnie przez Boga – człowieka Jezusa Chrystusa. Dlatego też sakramenty to nie tylko symbol, ale wiara w prawdziwe nadanie łaski uświęcającej danemu odbiorcy. Kościół Rzymskokatolicki wierzy, że ich wszystkie siedem sakramentów zostały ustanowione przez samego Chrystusa. Oto poszczególne sakramenty:
1) Chrzest, który według Kościoła Rzymskokatolickiego usuwa grzech pierworodny poprzez natchnienie łaska uświęcającą
2) Spowiedź, w której grzechy ludzi wyznawane są kapłanowi
3) Eucharystia, postrzegana jako przyjęcie i spożywanie prawdziwego ciała i krwi Chrystusa
4) Bierzmowanie, oficjalne przyjęcie do kościoła łącznie z specjalnym namaszczeniem Ducha Świętego
5) Namaszczenie Chorych lub Ostatnie Namaszczenie, dokonywane na konającej osobie dla duchowej i fizycznej siły jako przygotowanie do nieba. Kiedy występuje z wyznaniem grzechów i Eucharystią, zwane jest Ostatnim Namaszczeniem.
6) Kapłaństwo, proces w którym mężczyźni są wyświęcani na duchownych
7) Małżeństwo, który zapewnia specjalną łaskę dla małżeństwa.
Poniżej znajdują się wersety cytowane aby podeprzeć Rzymskokatolicką wiarę w sakramenty: „Z tego powodu przypominam ci, abyś rozniecił na nowo dar łaski Bożej, którego udzieliłem ci przez włożenie rąk moich.” (2 Tymoteusza 1:6). „Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego.” (Jana 3:5).” zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego,” (Tytusa 3:5). „aby go uświęcić, oczyściwszy go kąpielą wodną przez Słowo,” (Efezjan 5:26). „Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane.” (Jana 20:23). „A modlitwa płynąca z wiary uzdrowi chorego i Pan go podźwignie; jeżeli zaś dopuścił się grzechów, będą mu odpuszczone.” (Jakuba 5:15). „Wtedy wkładali na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego.” (Dzieje Apostolskie 8:17). „Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, ten ma żywot wieczny, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Albowiem ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem.” (Jana 6:54 - 55).
Patrząc na fragmenty powyżej, może się wydawać, że te wersety same w sobie zawierają pewne korzyści ( takie jak, przebaczenie grzechów, Zycie wieczne, obecność Ducha Świętego oraz Jego mocy i duchowych darów, etc.). Jakkolwiek, kiedy spojrzymy na kontekst tych fragmentów w całości Pisma, nie ma żadnej podstawy dla wiary w to, że Bóg zamierzył, aby te fragmenty były poparciem dla rytuałów jako środków przekazujących łaskę. Innymi słowy cała idea „sakramentów”, które przekazują ludziom zbawiającą łaskę, jest niebiblijna.
Są dwa główne sakramenty, które według Kościoła Rzymskokatolickiego są szczególnie konieczne , aby ktoś mógł mieć udział w życiu wiecznym: chrzest i komunia. Ponieważ Kościół Rzymskokatolicki wierzy, że chrzest jest konieczny do zbawienia dlatego też twierdzi, że ważny jest chrzest niemowląt. Jednak nigdzie w Piśmie Świętym nie można znaleźć nawet pojedynczego przykładu lub nakazu aby tak czynić. Niektórzy Rzymskokatoliccy używają fragmentu z Dziejów Apostolskich 16:33 jako możliwego przykładu ponieważ stróż więzienny oraz „wszyscy jego domownicy” zostali ochrzczeni. Natomiast przyglądając się temu fragmentowi w kontekście, zauważamy dwie rzeczy:
1) Kiedy stróż więzienny spytał Pawła co musi zrobić aby być zbawionym, Paweł NIE powiedział „uwierz w Jezusa, ochrzcij się i przyjmij komunię”. Paweł powiedział,” Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom.”(v.31). Dlatego widzimy, że to wiara jest koniecznym składnikiem zbawienia. Rozumiano, że jeśli ktoś uwierzył w Jezusa będzie ochrzczony ale chrzest nie był konieczny do zbawienia. Jeśli by tak było, to Paweł przywiązywałby większą wagę do tego w czasie swoich podróży misyjnych. ( 1 Koryntian 1:14-18).
2) Widzimy, że „dom, domownicy” nie mogli zawierać niemowląt lub malutkich dzieci ponieważ jest napisane w wersecie 34, że stróż więzienny „weselił się wraz z całym swoim domem, że uwierzył w Boga.” Niemowlęta i małe dzieci nie mogły uwierzyć Bogu w taki sposób.
Ciągle w Piśmie Świętym, wiara, nie wiara PLUS chrzest, jest środkiem przez który człowiek otrzymuje zbawienie (Jan 1:12; 3:14-16; Efezjan 2:8-9; Rzymian 3:19-26; 4; 10:9-13; etc.).
Mówiąc o komunii, Kościół Rzymskokatolicki w wyraźny sposób przyjmuje Jana 6:53 dosłownie, kiedy Jezus mówi, „jeśli nie będziecie jedli ciała Syna Człowieczego i pili krwi jego, nie będziecie mieli żywota w sobie.” Problem z wiarą w to, że Jezus mówi tutaj dosłownie polega na tym, że nie jest to zgodne z kontekstem fragmentu, w którym Jezus ciągle mówi o ważności wiary w Niego i Jego nadchodzącej zastępczej śmierci za ich grzechy (zobacz Jana 6:29,35,40,47 i zobacz jak one funkcjonują w całości przesłania Ewangelii Jana, jak jest to stwierdzone w Jana 20:31).
Kiedy sprawdzamy pozostałe sakramenty w pełnym kontekście, odkrywamy, że wiara w sakramenty które przekazują „uświęcającą łaskę”, nie jest zgodna z kontekstem całej Biblii. Tak, wszyscy chrześcijanie powinni być ochrzczeni, ale chrzest nie jest natchniony łaską. Tak, wszyscy chrześcijanie powinni brać udział w Wieczerzy Pańskiej ale czyniąc to nie jest nam przyznawana uświęcająca łaska. Tak, powinniśmy wyznawać nasze grzechy, nie kapłanowi, lecz Bogu (1 Jana 1:9). Posiadanie oficjalnego programu szkoleniowego i oficjalne przyjęcie do kościoła są dobrą rzeczą, ale nie przekazują nam zbawiającej łaski. Bycie liderem w kościele jest zaszczytną rzeczą, ale nie oznacza to, że mamy łaskę. Małżeństwo jest cudowna i błogosławioną rzeczą w życiu pary, ale nie jest to środek do okazywania nam Bożej łaski. Modlitwa za osobę która umiera i bycie przy niej jest dobrą rzeczą – ale dodaje nam to łaski.
Pełna łaska, której my będziemy potrzebować, jest otrzymywana w momencie, kiedy ktoś zaufał Jezusowi, przez wiarę, jako Zbawicielowi (Efezjan 2: 8-9). Zbawiająca łaska, która jest nam dana w momencie prawdziwej i szczerej wiary, jest jedyną zbawiająca łaską o której mówi Boże Słowo abyśmy ja przyjęli. Ta łaska jest otrzymywana na podstawie wiary, nie przez widoczne rytuały. Siedem sakramentów są „dobrymi rzeczami” jeśli są one rozumiane w biblijnym kontekście – koncepcja siedmiu sakramentów jako „przydzielających uświęcającą łaskę” jest całkowicie niebiblijna.
