Jakie jest siedem stwierdzeń JA JESTEM w Ew. Jana?
Odpowiedź:
W Ew. Jana Jezus wypowiada siedem stwierdzeń zaczynających się od słów Ja Jestem. Każda z tych proklamacji "Ja jestem" pogłębia nasze zrozumienie posługi Jezusa na świecie. Łączą one również Jezusa ze starotestamentowym objawieniem Boga.
W Starym Testamencie Bóg objawił swoje imię Mojżeszowi: "JESTEM, KTÓRY JESTEM. Tak powiesz Izraelitom: 'JESTEM posłał mnie do was'" (2 Ks. Mojżeszowa 3.14). Tak więc w judaizmie " JA JESTEM " jest bezsprzecznie rozumiane jako imię Boga. Za każdym razem, gdy Jezus wypowiadał zdanie "Ja jestem", w którym przypisywał sobie atrybuty bóstwa, utożsamiał się z Bogiem.
Oto siedem metaforycznych stwierdzeń "Ja jestem" występujących w Ew. Jana:
"Ja jestem chlebem życia" (Ew. Jana 6.35, 41, 48, 51). W tym rozdziale Jezus ustanawia wzorzec, który jest kontynuowany w Ew. Jana - Jezus składa oświadczenie o tym, kim jest, i popiera je czynami. W tym przypadku Jezus stwierdza, że jest chlebem życia zaraz po tym, jak nakarmił 5000 ludzi na pustyni. Jednocześnie kontrastuje to, co On może zrobić, z tym, co Mojżesz zrobił dla ich przodków: "Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i poumierali; tu natomiast jest chleb, który zstępuje z nieba, aby nie umarł ten, kto go spożywa" (wersety 49-50; tłum. Biblia Warszawska).
"Ja jestem światłością świata" (Ew. Jana 8.12; 9.5). To drugie z Jezusowych stwierdzeń "Ja jestem" w Ewangelii Jana pojawia się tuż przed uzdrowieniem człowieka, który urodził się niewidomy. Jezus nie tylko mówi, że jest światłością; On to udowadnia. Słowa i czyny Jezusa są echem 1 Ks. Mojżeszowej: "I rzekł Bóg: "Niech się stanie światłość" i stała się światłość".
"Ja jestem drzwiami" (Ew. Jana 10.7 i 9). To stwierdzenie "Ja jestem" podkreśla, że nikt nie może wejść do królestwa niebieskiego w inny sposób jak tylko przez samego Chrystusa. Słowa Jezusa w tym fragmencie są ujęte w obrazie owczarni. On jest jedynym sposobem na wejście do owczarni. "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, kto nie wchodzi przez drzwi do owczarni, lecz w inny sposób się tam dostaje, ten jest złodziejem i zbójcą" (werset 1).
"Ja jestem dobrym pasterzem" (Ew. Jana 10.11, 14). Tym stwierdzeniem "Ja jestem" Jezus przedstawia swoją wielką miłość i troskę. On jest Tym, który chętnie chroni swoją trzodę nawet aż do śmierci (wersety 11 i 15). Kiedy Jezus nazwał siebie dobrym pasterzem, bezbłędnie przyjął jeden z Bożych tytułów ze Starego Testamentu: "Pan jest moim pasterzem" (Psalm 23.1).
"Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem" (Ew. Jana 11.25). Jezus wypowiedział to zdanie bezpośrednio przed wskrzeszeniem Łazarza z martwych. Ponownie widzimy, że nauczanie Jezusa nie było tylko pustą gadaniną; kiedy wygłaszał twierdzenie, popierał je działaniem. On dzierży "klucze śmierci i piekła" (Ks. Objawienia 1.18). Wskrzeszając Łazarza z martwych, Jezus pokazał, jak może wypełnić obietnicę Jahwe daną starożytnemu Izraelowi: „Ożyją twoi umarli, twoje ciała wstaną" (Ks. Izajasza 26.19). Poza Jezusem nie ma ani zmartwychwstania, ani życia wiecznego.
"Ja jestem drogą i prawdą, i życiem" (Ew. Jana 14.6). To potężne stwierdzenie Chrystusa "Ja jestem" jest pełne znaczenia. Jezus nie jest tylko jedną z wielu dróg do Boga; On jest jedyną drogą. Pismo Święte mówi, że "Prawda jest treścią słowa twego" (Psalm 119.160), a oto Jezus ogłasza, że jest prawdą - potwierdzając swoją tożsamość jako Słowo Boże (zob. Ew. Jana 1.1, 14). I tylko Jezus jest źródłem życia; On jest Stwórcą i Podtrzymującym wszelkie życie oraz Dawcą życia wiecznego.
"Ja jestem prawdziwym krzewem winnym" (Ew. Jana 15.1, 5). Ostatnie metaforyczne stwierdzenie "Ja jestem" w Ew. Jana podkreśla podtrzymującą moc Chrystusa. My jesteśmy latoroślami, a On jest krzewem winnym. Tak jak latorośl nie może przynieść owocu, jeśli nie jest połączona w żywotnej jedności z krzewem winnym, tak tylko ci, którzy są połączeni z Chrystusem i otrzymują od Niego moc, przynoszą owoc w życiu chrześcijańskim.
W Ew. Jana znajdują się jeszcze dwa stwierdzenia Jezusa "Ja jestem". Nie są to metafory; są to raczej deklaracje imienia Bożego, zastosowane przez Jezusa do Niego samego. Pierwszy przypadek pojawia się, gdy Jezus odpowiada na skargę faryzeuszy. "Mówię wam prawdę", mówi Jezus, "zanim Abraham się urodził, Ja jestem!" (Ew. Jana 8.58). Czasowniki użyte przez Jezusa wyraźnie ze sobą kontrastują: Abraham był, ale Ja jestem. Nie ma wątpliwości, że Żydzi zrozumieli twierdzenie Jezusa, że jest wcielonym wiecznym Bogiem, ponieważ wzięli kamienie, aby Go zabić (werset 59).
Drugi przypadek, w którym Jezus zastosował do siebie imię JA JESTEM, miał miejsce w ogrodzie Getsemane. Kiedy tłum przyszedł aresztować Jezusa, zapytał ich, kogo szukają. Powiedzieli: "Jezusa z Nazaretu", a Jezus odpowiedział: "Ja jestem" (Ew. Jana 18.4-5). Wtedy stało się coś dziwnego: "Gdy więc im rzekł: Ja jestem, cofnęli się i padli na ziemię" (werset 6). Jezus powiedział po prostu: "Ja jestem". Stosując do siebie Boże imię przymierza, Jezus zademonstrował swoją władzę nad wrogami i pokazał, że Jego poddanie się im było całkowicie dobrowolne (zob. Ew. Jana 10.17-18; 19.11).
