Pytanie: Czym jest służba uwalniania i czy jest biblijna?
Odpowiedź:
Ogólnie przyjęta definicja "służby uwalniania" zazwyczaj koncentruje się na wyganianiu demonów lub duchów jako próbie rozwiązania problemów związanych z określonymi demonami. Na przykład, ktoś zaangażowany w służbę uwalniania może dążyć do tego, aby pomóc komuś przezwyciężyć złość poprzez wypędzanie ducha złości. Służba uwalniania również skupia się na burzeniu duchowych warowni w życiu danego człowieka, znajdując wewnętrzne uzdrowienie i ogłaszając zwycięstwo Chrystusa nad wszystkimi wrogami. Wielu odnosi się do więzów duszy, przekleństw i "praw " demonów. Demony i złe duchy w sensie biblijnym są znane jako upadłe anioły, które wraz z szatanem sprzeciwiły się Bogu w niebie (Ks. Objawienia 12.4, 9; Ks. Izajasza 14.12-20; Ks. Ezechiela 28.1-19).
Jest całkiem sporo w Piśmie Świętym na temat szatana i jego zastępów demonów. Mało jest powiedziane o uwalnianiu się od nich, a nic na temat uwalniania jako "służby." Urzędy kościoła opisane są w Efezjan 4.11. Pierwszymi byli apostołowie i prorocy, podstawa kościoła- z Jezusem będącym kamieniem węgielnym (Efezjan 2.20). Następnie wspomniani są ewangeliści, potem pastorzy i nauczyciele. Zdolność wypędzania demonów nie jest podana jak dar duchowy ani służba kościoła.
Ewangelie i Dzieje Apostolskie odnoszą się do Jezusa i jego uczniów wypędzających demony. Część nauczania Nowego Testamentu (od Rzymian poprzez List Judy) odnosi się do działań demonicznych, jednak nie opisuje metody wyganiania demonów, ani wierzący nie są do tego zachęcani. Powiedziano nam, abyśmy włożyli całą zbroję Bożą aby ostać się przed zasadzkami diabelskimi (Efezjan 6.10-18). Mamy powiedziane, aby przeciwstawiać się diabłu (Jakuba 4.7) i nie dawać mu przystępu do naszego życia (Efezjan 4.27). Jednak nie powiedziano jak szatana lub jego demony wypędzać z życia innych ludzi lub że powinniśmy nawet to rozważać.
Interesujące jest to, że nie mamy żadnej relacji dotyczącej instruowania uczniów przez Jezusa jak należy wypędzać demony, z jednym potencjalnym wyjątkiem z Ew. Mateusza 12.34-45, gdzie pojawia się pewna wzmianka. Gdy uczniowie odkryli, że demony są im podległe w imieniu i autorytecie Jezusa, byli radośni (Ew. Łukasza 10.17; por. Dz. Apostolskie 5.16; 8.7; 16.18; 19.12). Ale Jezus powiedział uczniom, "Wszakże nie z tego się radujcie, iż duchy są wam podległe, radujcie się raczej z tego, iż imiona wasze w niebie są zapisane" (Ew. Łukasza 10.20).
Zamiast nadania nam szczególnej "służby uwalniania" mamy władzę w imieniu Jezusa. Jednego dnia Jan powiedział do Jezusa, "Nauczycielu! Widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi za nami, jak wypędzał w twoim imieniu demony, i zabranialiśmy mu, bo nie chodził za nami. Ale Jezus rzekł: Nie zabraniajcie mu, ponieważ nie ma takiego, kto by dokonywał cudów w imieniu moim i mógł zaraz potem źle o mnie mówić. Bo kto nie jest przeciwko nam, ten jest za nami" (Ew. Marka 9.38-40). Władza nad demonami jest oczywistą mocą Pana w działaniu, bez względu na to czy egzorcysta ma czy nie ma szczególnej służby uwalniania.
Nacisk w prowadzeniu walki duchowej jest podkreślony w wersetach takich jak 1 Jana 4.4 "Wy z Boga jesteście, dzieci, i wy ich zwyciężyliście, gdyż Ten, który jest w was, większy jest, aniżeli ten, który jest na świecie" Zwycięstwo jest nasze z powodu Ducha Świętego mieszkającego w nas. Wierzący mogą przezwyciężyć swoje walki z przeszłością, nawykami czy uzależnieniami, ponieważ "wszystko, co się narodziło z Boga, zwycięża świat" (1 Jana 5.4). Potrzebujemy modlitwy, Bożej rady oraz wsparcia dobrego kościoła, a niekoniecznie "służby uwalniania."
Powiedziano nam "bądźcie trzeźwi, czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć. Przeciwstawcie mu się, mocni w wierze, wiedząc, że te same cierpienia są udziałem braci waszych w świecie. A Bóg wszelkiej łaski, który was powołał do wiecznej swej chwały w Chrystusie, po krótkotrwałych cierpieniach waszych, sam was do niej przysposobi, utwierdzi, umocni, na trwałym postawi gruncie" (1 Piotra 5.8-10).
Kluczem do zwycięstwa w życiu chrześcijańskim jest napełnienie (kontrola i umocnienie) Duchem Świętym w każdej sferze naszego codziennego życia (Efezjan 5:18). Ojciec wie, kto do niego należy:
"Bo ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi" (Rzymian 8.14). Duch Święty nie zamieszka w nikim, kto nie narodził się ponownie (Ew. Jana 3.3-8; 2 Tymoteusza 2.19; Dz. Apostolskie 1.8; 1 Koryntian 3.16), zatem pierwszym krokiem w duchowym zwycięstwie jest uwierzenie w Jezusa Chrystusa. Potem, radowanie się z tego, że Jezus jest w Tobie, a Ty masz jego moc i zwycięstwo.
