Odpowiedź:
Każde słowo Jezusa było pełne mądrości i prawdy. Niektóre z Jego powiedzeń weszły do leksykonu potocznego języka ze względu na ich bogate znaczenie i wpływ, jaki wywarły zarówno na wierzących, jak i niewierzących. Chociaż każda kompilacja najsłynniejszych powiedzeń Jezusa jest nieco subiektywna, poniżej znajduje się nasza lista dziesięciu najsłynniejszych powiedzeń Jezusa:
"Czyńcie innym tak, jak chcielibyście, aby wam czyniono". (Łukasza 6:31)
To napomnienie Jezusa jest znane ludziom na całym świecie i jest powszechnie znane jako "Złota Reguła". Recepta Jezusa na życie z innymi ma fundamentalne znaczenie dla utrzymania dobrych relacji, a podstawowa moralność tego stwierdzenia przemawia do wielu różnych ludzi. To, co odróżnia to stwierdzenie od podobnych stwierdzeń innych nauczycieli w całej historii, to pozytywne ujęcie polecenia Jezusa i wezwanie do proaktywności w naszej dobroci wobec innych ludzi.
"Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie." (Jana 14:6)
Kiedy Jezus przepowiedział swoją śmierć, Jego uczniowie byli, co zrozumiałe, zdezorientowani. Jezus pocieszył ich, mówiąc im, że idzie do nieba, aby przygotować miejsce dla wszystkich wierzących (Jana 14:2). Następnie powiedział: "dokąd Ja idę, wiecie, i drogę znacie" (werset 4). Zdezorientowany Tomasz zakwestionował to stwierdzenie, a Jezus odpowiedział, mówiąc uczniom, że On jest drogą do nieba - jedyną drogą. Stwierdzenie Jezusa, że jest On drogą, prawdą i życiem, jest jednym z najważniejszych założeń chrześcijaństwa. Identyfikuje ono Zbawiciela i wyznacza granice tego, w jaki sposób uzyskuje się zbawienie, czyli przez wiarę w śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa.
"A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują". (Mateusza 5:44)
To stwierdzenie, pochodzące z Kazania na Górze, mogło wydawać się dziwne dla narodu żydowskiego. W Księdze Kapłańskiej 19:18 Bóg nakazał Izraelitom: "Nie będziesz się mścił i nie będziesz chował urazy do synów twego ludu, lecz będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. Jam jest Pan!". Na tej podstawie Żydzi błędnie wywnioskowali, że przykazanie miłości bliźniego odnosiło się tylko do ich własnego ludu - tych, którzy żyli wśród nich i byli dosłownie ich sąsiadami. W czasach Jezusa lud Boży, a zwłaszcza faryzeusze, stali się dość legalistyczni w sposobie, w jaki przestrzegali Prawa Bożego, więc Jezus rozszerzył ich pojęcie miłości bliźniego na "obcych" i tych, którzy ich skrzywdzili. Słowa Jezusa nadal odnoszą się do dzisiejszych chrześcijan.
"Ja i Ojciec jedno jesteśmy". (Jana 10:30)
Ten słynny cytat był odpowiedzią na żądanie tłumu Żydów, którzy otoczyli Jezusa w świątyni: "Jeśli Ty jesteś Mesjaszem, powiedz nam wyraźnie" (Jana 10:24). Jezus zgromił ich, ponieważ już wcześniej, poprzez swoje czyny, dał jasno do zrozumienia, że rzeczywiście jest Mesjaszem (werset 25). Następnie mówił o swoich owcach i ich bezpiecznej relacji z Pasterzem, a także wygłosił zaskakujące twierdzenie, że jest jedno z Ojcem. Jego słuchacze dokładnie zrozumieli, co Jezus miał na myśli: że był Bogiem w ciele (werset 33). W odpowiedzi na radykalne twierdzenie Jezusa, Jego przeciwnicy podnieśli kamienie, aby ukamienować Go za bluźnierstwo (werset 31). Chociaż Jezusowi udało się wtedy uciec, Jego wrogowie wykorzystają później to stwierdzenie przeciwko Niemu jako powód do Jego ukrzyżowania (Jana 19:7).
"Nie troszczcie się więc o dzień jutrzejszy, gdyż dzień jutrzejszy będzie miał własne troski". (Mateusza 6:34)
Tymi słynnymi słowami Jezus ostrzegał wierzących przed niepokojem. Nie ma potrzeby obawiać się o zaspokojenie naszych podstawowych potrzeb. Jezus nie tylko przypomniał nam o swojej wielkiej miłości i trosce o swoich (Mt 6:26-30), ale także określił nasze priorytety: naszym pierwszym zadaniem jest szukanie Jego woli i Jego królestwa, a wtedy "wszystko inne będzie wam dodane" (werset 33).
"Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej. (38) To jest największe i pierwsze przykazanie. (39) A drugie podobne temu: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. (40) Na tych dwóch przykazaniach opiera się cały zakon i prorocy". (Mateusza 22:37-40)
W tym stwierdzeniu Jezus powtarza dwa przykazania ze Starego Testamentu (zawarte w Księdze Powtórzonego Prawa 6:5 i Księdze Kapłańskiej 19:18). Te dwa przykazania, oba zakorzenione w miłości, według Jezusa zawierają w sobie cały Stary Testament. Każda ze szczególnych Bożych zasad dotyczących życia może być wyprowadzona albo z miłości do Boga, albo z miłości do ludzi (por. Ga 5:14).
"Jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi". (Mateusza 5:39)
Podczas swojej służby Jezus często nakazywał ludziom robić rzeczy, które były nieintuicyjne. Jednym z przykładów jest przykazanie "nadstaw drugi policzek". Ze względu na naszą ludzką naturę, zemsta i gniew wydają się najbardziej naturalnymi reakcjami, gdy ktoś nas skrzywdzi. Ale Jezus zachęca nas, abyśmy zaprzeczyli naszym naturalnym skłonnościom i wykazali się bogobojną postawą. Zamiast odpłacać złem za zło, mamy reagować z pokorą i odpłacać za zło błogosławieństwem (por. 1 Piotra 3:9).
"A wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi". (Mateusza 19:30)
Jezus ponownie obrócił wniwecz założenia i instynkt, gdy wypowiedział te słowa do swoich uczniów. Mówił o pokorze, która jest ceniona w królestwie niebieskim bardziej niż bogactwo czy poczucie własnej wartości. Powtórzył tę koncepcję w Ewangelii Mateusza 20 w przypowieści o winnicy (wersety 1-16).
"Oddawajcie więc cesarzowi, co jest cesarskie, a Bogu, co jest Boże". (Łukasza 20:25).
Pan dokonał wyraźnego rozróżnienia między królestwem Bożym a królestwami tego świata, jednocześnie podkreślając naszą odpowiedzialność w obu tych sferach. Musimy okazywać właściwy szacunek władzy i przestrzegać praw kraju, w którym żyjemy, a także wypełniać nasze obowiązki wobec Boga. Jezus złożył to słynne oświadczenie w odpowiedzi na tych, którzy próbowali nakłonić Go do powiedzenia czegoś, co uwikłałoby Go w kontrowersje. Jego odpowiedź to czysty geniusz - i czysta prawda.
"Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem". (Jana 8:7).
Niektórzy uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Jezusa kobietę pochwyconą, jak twierdzili, na gorącym uczynku cudzołóstwa (J 8:2-4). Zapytali Jezusa, co należy z nią zrobić. Pytanie to było pułapką; ci, którzy przyprowadzili kobietę, nie przyprowadzili mężczyzny i nie obchodziło ich, co jest dobre, a co złe w odniesieniu do niej. Chcieli tylko okazji, by oskarżyć o coś Jezusa. Pan, zamiast natychmiast odpowiedzieć, pochylił się i pisał po ziemi. Oni jednak nie przestawali Go wypytywać, aż w końcu wstał i wypowiedział swoje słynne słowa o rzuceniu pierwszego kamienia. Jeden po drugim, oskarżyciele kobiety odeszli, pokonani poczuciem winy. Jezus przebaczył kobiecie i odesłał ją z poleceniem porzucenia cudzołóstwa.
W żaden sposób nie jest to wyczerpująca lista. Nie wspomnieliśmy na przykład o Ewangelii Jana 3:16, Dziejach Apostolskich 20:35, Błogosławieństwach, Modlitwie Pańskiej czy wielu innych słynnych wypowiedziach Jezusa. Za każdym razem, gdy otwierał usta, ludzie byli zdumieni Jego nauczaniem, a nawet Jego wrogowie przyznawali, że "nikt nigdy nie mówił tak, jak ten człowiek" (J 7:46). Słowa Jezusa zmieniają życie: "Słowa, które Ja wam powiedziałem, są pełne Ducha i życia" (J 6:63). Znane lub nie na tym świecie, słowa Jezusa są wieczne: "Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą" (Mk 13:31).
