Pytanie: Jak wierzący może znaleźć ukojenie po śmierci rodzica?
Odpowiedź:
Śmierć rodzica (lub jakiegoś członka rodziny) może być bardzo obciążającym doświadczeniem dla chrześcijanina. Nawet jeśli tą osobą, którą straciliśmy jest wierzący, pożegnanie nigdy nie jest łatwe, szczególnie jeśli śmierć była nagła. Opłakiwanie naszych ukochanych jest właściwe i oczekiwane; sam Chrystus płakał nad grobem swojego przyjaciela Łazarza (Ew. Jana 11.35). Biblia dostarcza pocieszenia, a my jako chrześcijanie możemy znaleźć pocieszenie nawet w stracie kogoś, kto był dla nas tak drogi.
W stracie rodzica chrześcijańskiego, największym pocieszeniem wierzącego jest nadzieja i pewność tego, że nasza relacja z naszymi rodzicami nie kończy się z chwilą śmierci. Chrześcijanin, który stracił rodzica chrześcijańskiego może polegać na obietnicy, że nastąpi połączenie w niebie. Nasi rodzice są obecnie z Chrystusem, doświadczając jego radości (2 Koryntian 5.8). W chwili zmartwychwstania, wszyscy którzy przyjęli Chrystusa zostaną wywyższeni i otrzymają niezniszczalne ciała (1 Koryntian 15.42-44; Ew. Jana 11.25). Dla chrześcijanina, Chrystus pokonał śmierć! Jak Paweł pisze z wdzięcznością w 1 Koryntian 15.54-57, "A gdy to, co skażone, przyoblecze się w to, co nieskażone, i to, co śmiertelne, przyoblecze się w nieśmiertelność, wtedy wypełni się słowo napisane: Pochłonięta jest śmierć w zwycięstwie! Gdzież jest, o śmierci, zwycięstwo twoje? Gdzież jest, o śmierci, żądło twoje? A żądłem śmierci jest grzech, a mocą grzechu jest zakon; ale Bogu niech będą dzięki, który nam daje zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa."
Utrata rodzica może być o wiele trudniejsza, gdy nie jesteśmy pewni kwestii zbawienia naszych rodziców. Jednak nadal możemy trzymać się obietnic Bożych i szukać jego pocieszenia. Wyczekujemy czasu, gdy wszystkie rzeczy będą uczynione nowymi i ufać, że jest sprawiedliwy i dobry.
Bóg Biblii pociesza uciśnionych i uzdrawia tych ze złamanymi sercami (Ks. Jeremiasza 17.14; 2 Koryntian 1.3-4; 7.6). On jest "ojcem sierot" (Psalm 68.6). Gdy jesteśmy w smutku z powodu straty naszych ukochanych, Bóg jest chętny, aby okazać nam swój pokój. W trakcie naszej żałoby możemy poznać obecność Boga z nami; nawet w naszym smutku możemy zbliżyć się do Niego w modlitwie i uwielbieniu. Jako wierzący, nie musimy smucić się w samotności. Mamy innych ludzi w Ciele Chrystusa, którzy pomogą nam nieść ciężar, dzielić ból i "płakać z płaczącymi" (Rzymian 12.15).
Strata naszych rodziców może głęboko ranić, szczególnie dlatego, że odgrywają taką kluczową rolę w kształtowaniu naszego życia. Właściwie, nasi rodzice są często tymi, którzy pocieszają nas, gdy doświadczamy bólu, a ich stratę możemy odczuwać jako stratę naszego emocjonalnego wsparcia. Ale chrześcijanie mogą nabrać otuchy w tym, że znajdują pocieszenie w czymś więcej aniżeli w swoich rodzinach; sam Bóg Stworzyciel, który zna nas bardziej niż my samych siebie, rozumie nasz ból i jest chętny nas wzmacniać, uzdrawiać i dać nam swój pokój.
