Pytanie: Co jest ważniejsze, śmierć Chrystusa czy Jego zmartwychwstanie?
Odpowiedź:
Śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa są na równi ważne. Śmierć i zmartwychwstanie Jezusa są odrębnymi, ale z konieczności powiązanymi sprawami. Śmierć i zmartwychwstanie naszego Pana są tak naprawdę nierozerwalne, jak osnowa i wątek sukna.
Krzyż Chrystusa zapewnił nam zwycięstwo, którego sami nigdy nie moglibyśmy odnieść. "Rozbroił nadziemskie władze i zwierzchności, i wystawił je na pokaz, odniósłszy w nim triumf nad nimi" (Kolosan 2.15). Na krzyżu Bóg złożył nasze grzechy na Jezusie i poniósł karę przeznaczoną dla nas (Ks. Izajasza 53.4-8). W swojej śmierci, Jezus wziął na siebie przekleństwo sprowadzone na ziemię przez Adama (zob. Galacjan 3.13).
Wraz ze śmiercią Chrystusa nasze grzechy stały się bezsilne, aby nami rządzić (Rzymian 6). Przez Jego śmierć, Jezus zniszczył dzieło złego (Ew. Jana 12.31; Hebrajczyków 2.14; 1 Jana 3.8), potępił szatana (Ew. Jana 16.11) i zmiażdżył głowę węża (1 Ks. Mojżeszowa 3.15).
Bez ofiarniczej śmierci Chrystusa, nadal bylibyśmy w naszych grzechach, bez przebaczenia, bez odkupienia, bez zbawienia i bez Jego miłości. Krzyż Chrystusa jest niezbędny dla naszego zbawienia i dlatego był głównym tematem zwiastowania apostołów (Dz. Apostolskie 2.23, 36; 1 Koryntian 1.23; 2.2; Galacjan 6.14).
Ale historia Jezusa Chrystusa nie kończy się wraz z Jego śmiercią. Zmartwychwstanie Chrystusa jest również fundamentalne dla przesłania ewangelii. Nasze zbawienie opiera się lub upada na podstawie cielesnego zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, jak to wyraźnie wyjaśnia Paweł w 1 Koryntian 15.12-19. Jeśli Chrystus nie powstałby z martwych, to my sami nie mielibyśmy nadziei zmartwychwstania, zwiastowanie apostołów byłoby na marne, a wierzący byliby pożałowania godni. Bez zmartwychwstania, nadal pozostajemy "w ciemności i siedzimy w mrokach śmierci" oczekując na wschód słońca (Ew. Łukasza 1.78-79).
Z powodu zmartwychwstania Jezusa, Jego obietnica wobec nas jest prawdziwa: "bo Ja żyję i wy żyć będziecie" (Ew. Jana 14.19). Nasz wielki wróg- śmierć- zostanie pokonany (1 Koryntian 15.26, 54-55). Zmartwychwstanie Jezusa jest także ważne, ponieważ przez to wydarzenie Bóg ogłasza nas sprawiedliwymi: Jezus został "wzbudzony z martwych dla usprawiedliwienia naszego" (Rzymian 4.25). Dar Ducha Świętego został posłany od zmartwychwstałego Pana Jezusa, który wstąpił do nieba (Ew. Jana 16.7).
Przynajmniej trzykrotnie w czasie swojej ziemskiej służby, Jezus przepowiedział, że umrze i powstanie z martwych po trzech dniach (Ew. Marka 8.31; 9.31; 10.34). Gdyby Jezus Chrystus nie został wzbudzony z martwych, nie dotrzymałby Swoich proroctw- byłby kolejnym fałszywym prorokiem, którego należy zignorować, jednak, mamy żyjącego Pana, wiernego Swojemu słowu. Anioł przy pustym grobie Jezusa był w stanie wskazać na wypełnione proroctwo: "Nie ma go tu, bo wstał z martwych, jak powiedział" (Ew. Mateusza 28.6).
Pismo Święte łączy śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa i my musimy to łączyć. Złożenie Jezusa do grobu jest równie ważne jak Jego wyjście z grobu. W 1 Koryntian 15.3-5 Paweł określa ewangelię jako podwójną prawdę, że Jezus umarł za nasze grzechy (udowodnioną Jego pogrzebem) i że powstał z martwych trzeciego dnia (udowodnioną przez wielu świadków). Ta prawda ewangelii jest "na początku [najważniejsza]" (werset 3).
Niemożliwe jest oddzielenie śmierci Chrystusa od Jego zmartwychwstania. Wiara w jedno bez drugiego jest wiarą w fałszywą ewangelię, która nie może zbawić. Aby Jezus mógł rzeczywiście powstać z martwych, musiał prawdziwie umrzeć. I aby Jego śmierć miała dla nas prawdziwe znaczenie, musiało nastąpić prawdziwe zmartwychwstanie.
