Odpowiedź:
Dosłowne znaczenie spadkobiercy to "ktoś, kto został wyznaczony do otrzymania spadku". Dziedzic to osoba, która otrzymuje coś wartościowego od ojca (zob. Mk 12:7). Biblia czasami używa słowa dziedzic, aby opisać nas jako odbiorców daru od Boga (Galacjan 4:7). Jesteśmy "dziedzicami" Boga, a Chrystus jest naszym "współdziedzicem" (Rz 8:17).
Spadkobiercami najczęściej wymienianymi w Starym Testamencie byli synowie, głównie pierworodni, urodzeni wyłącznie z prawowitych żon, a nie konkubin. Pierworodny syn posiadał prawo pierworodztwa, co oznaczało, że był spadkobiercą większej części niż ta, którą otrzymali jego bracia (Pwt 21:17; Rdz 21:10). Istnieje kilka przypadków, w których młodszy syn zostawał głównym spadkobiercą (1 Krl 1:13; Rdz 25:23). Patriarcha rodziny - lub sam Bóg, w przypadku Jakuba i Ezawa - miał prawo wybrać głównego spadkobiercę i mógł odłożyć na bok normalne prawa pierworodnego. Na przykład Jakub oddał prawo pierworodztwa Rubena synom Józefa z powodu grzechu Rubena (1 Kronik 5:1). Spadkobierca mógł otrzymać swoje dziedzictwo jako zryczałtowaną płatność za życia ojca, zamiast czekać do śmierci ojca (zob. Łukasza 15:12). Córki stawały się spadkobierczyniami tylko wtedy, gdy nie miały braci i tylko wtedy, gdy wychodziły za mąż w obrębie własnego plemienia (Liczb 27:8; 36:6).
Nowy Testament przedstawia Jezusa Chrystusa jako "pierworodnego" Syna Bożego (List do Hebrajczyków 1:6, zob. Psalm 89:27); to znaczy, że Jezus posiada "pierworództwo" i jest dziedzicem wszystkiego, co posiada Ojciec (List do Hebrajczyków 1:2). Bóg dał Chrystusowi całe stworzenie jako dar, ponieważ wszystko zostało stworzone dla Niego (Kol 1:16; J 3:35). Dziedzictwo, które otrzymuje Chrystus, obejmuje wierzących, tych, których Ojciec dał Synowi (J 6:37).
Wierzący są współdziedzicami Chrystusa (Rz 8:17). Oznacza to, że wierzący otrzymali przywilej uczestniczenia w dziedzictwie Chrystusa. Jako adoptowani synowie Boga, chrześcijanie są traktowani jako pierworodni dziedzice (Hebrajczyków 12:23). Nasze dziedzictwo obejmuje zbawienie (Hebrajczyków 1:14), życie wieczne (1 Piotra 1:4), a nawet miarę tronu Chrystusa (Objawienie 3:21).
Spadkobiercy Bożych obietnic otrzymują swoje dziedzictwo przez wiarę: "Albowiem nie na podstawie zakonu była dana obietnica Abrahamowi bądź jego potomstwu, że ma być dziedzicem świata, lecz na podstawie usprawiedliwienia z wiary." (Rz 4:13; Ga 3:6). Obietnica dana Abrahamowi dotycząca jego "potomstwa" (Rdz 22:17-18) była obietnicą Jezusa Mesjasza (Ga 3:16). Tak więc dziedzicem Boga jest ktoś, kto przez wiarę przyjmuje Chrystusa, który wypełnił obietnicę Abrahama o byciu błogosławieństwem dla wszystkich narodów (Galacjan 3:29; Objawienie 21:24-27). Wszystkim, którzy wierzą, dany jest Duch Święty "który jest rękojmią dziedzictwa naszego, aż nastąpi odkupienie własności Bożej, ku uwielbieniu chwały jego" (Efezjan 1:14).
