Pytanie: Co mówi Biblia na temat szukania spokoju umysłu?
Odpowiedź:
Większość ludzi zdefiniowałaby "spokój umysłu" jako brak stresu psychicznego i niepokoju. Jedynym miejscem, w którym podobne stwierdzenie do "spokoju umysłu" jest obecne w Biblii, znajduje się w 2 Koryntian 2.13, gdzie Paweł mówi że nie znalazł "spokoju umysłu", ponieważ nie znalazł Tytusa w Troasie. Dosłowne tłumaczenie tego wyrażenia jest "spoczywanie mojego ducha."
Biblia używa słowa spokój na kilka różnych sposobów. Pokój czasem odnosi się do stanu relacji pomiędzy Bogiem a człowiekiem. Pokój ten pomiędzy świętym Bogiem a grzesznym człowiekiem został osiągnięty dzięki ofiarniczej śmierci Chrystusa, aby "wszystko, co jest na ziemi i na niebie, pojednało się z nim dzięki przywróceniu pokoju przez krew krzyża jego" (Kolosan 1.20). Dodatkowo, jako Arcykapłan Pan Jezus utrzymuje ten stan przyjaźni w imieniu wszystkich, którzy trwają w przychodzeniu "do Boga, bo żyje zawsze, aby się wstawiać za nimi" (Hebrajczyków 7.25). Ten stan przyjaźni z Bogiem jest warunkiem wstępnym drugiego rodzaju pokoju, który czasami odnosi się do wyciszenia umysłu. To jedynie wtedy, gdy "usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa" (Rzymian 5.1), doświadczamy prawdziwego pokoju umysłu, który jest owocem Ducha Świętego, innymi słowy, jego owoc widoczny jest nas (Galacjan 5.22-23).
Ks. Izajasza 26.3 mówi nam, że Bóg będzie utrzymywał nas w "doskonałym pokoju", jeśli nasze myśli będą "na nim skupione", co oznacza, że nasze umysły polegają na nim, skupiają się na nim i ufają mu. Nasz pokój myśli jest "doskonały" czy niedoskonały do tego stopnia w jakim nasze "myśli są jego" raczej, a nie nasze czy skupione na naszych problemach. Pokoju doświadczamy gdy wierzymy w to, co mówi Biblia na temat Bożej bliskiej obecności, tak jak Psalm 139.1-12, jego dobroci i mocy, jego miłosierdziu i miłości do swoich dzieci, i jego całkowitej suwerenności wobec wszystkich życiowych okoliczności. Ale nie możemy polegać na kimś, kogo nie znamy, i ważne jest zatem, aby znać osobiście Księcia Pokoju, Jezusa Chrystusa.
Pokoju doświadczamy w efekcie modlitwy. "O nic przesadnie się nie troskajcie, lecz wszystkie wasze potrzeby polecajcie Bogu w modlitwie błagalnej [połączonej] z dziękczynieniem. A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, niech strzeże w Chrystusie Jezusie serc i myśli waszych" (Filipian 4.6-7; tłum. Biblia Poznańska).
Spokojny umysł i serce są doświadczane w wyniku rozpoznawania tego, że wszechmądry i kochający Ojciec ma cel w naszych próbach. "Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według [Jego] zamiaru" (Rzymian 8.28; tłum. Biblia Tysiąclecia).
Bóg może przynieść różne, dobre rzeczy, włączając w to pokój podczas ucisków, których doświadczamy. Nawet dyscyplina i karcenie Pana przyniosą "błogi plon sprawiedliwości w naszych życiach (Hebrajczyków 12.11). Zapewnią nam świeże okazje "ufania Bogu" i ostatecznie "wysławiania Boga" (Psalm 43.5). Pomagają nam "pocieszyć" innych, gdy przechodzą podobne próby (2 Koryntian 1.4) oraz "przynoszą nam przeogromną obfitość wiekuistej chwały" (2 Koryntian 4.17).
Spokój umysłu oraz spokój ducha, które mu towarzyszy, są dostępne tylko wtedy, gdy mamy prawdziwy pokój z Bogiem przez ofiarę Chrystusa na krzyżu jako opłatę za nasze grzechy. Ci, którzy próbują znaleźć pokój w światowych osiągnięciach, zostaną niestety oszukani. Dla chrześcijan, pokój umysłu jest dostępny poprzez intymną znajomość, całkowite zaufanie Bogu, który "zaspokoi wszelką potrzebę waszą według bogactwa swego w chwale, w Chrystusie Jezusie" (Filipian 4.19).
