Odpowiedź:
Mówiąc wprost, chrzest i komunia są wyrazem doświadczonej łaski a nie są środkiem do niej. Rytuały kościelne nie dają łaski i nie można przez nie zasłużyć na zbawienie. Właściwiej byłoby powiedzieć, że obrzędy są znakami łaski, a nie jej środkami.
Chrzest wodny nie jest środkiem łaski; jest zewnętrznym wyrazem wewnętrznej zmiany. Jest aktem posłuszeństwa po dokonaniu się zbawienia. Wszystkie przykłady chrztu wodnego w Piśmie Świętym pokazują, że chrzest miał miejsce po tym, jak dana osoba narodziła się na nowo (np. Dz 8:26-39). Zanurzenie w wodzie (lub pokropienie wodą) nie może zmienić serca człowieka; to jest dzieło Ducha. "Duch daje życie" (2 Koryntian 3:6). Kluczowa dla naszego zbawienia jest wiara w sercu, a nie woda na skórze.
Komunia lub Wieczerza Pańska nie jest środkiem łaski; jest pamiątką raz na zawsze złożonej ofiary Chrystusa i obrazem naszej społeczności z Nim. Podczas Ostatniej Wieczerzy, kiedy nasz Pan dzielił Paschę z uczniami, powiedział: "To jest Ciało moje za was wydane; to czyńcie na moją pamiątkę" (Łk 22:19). Jezus mówił im (i nam), abyśmy nie zapominali o Jego ofierze na krzyżu. To właśnie śmierć Chrystusa zapewniła odpuszczenie grzechów ludzkości. W Piśmie Świętym nie ma ani słowa o przebaczeniu lub zbawczej łasce, która jest stosowana poprzez przyjmowanie komunii.
Paweł potwierdza również fakt, że komunia jest pamiątką, a nie środkiem łaski: "Albowiem, ilekroć ten chleb jecie, a z kielicha tego pijecie, śmierć Pańską zwiastujecie, aż przyjdzie" (1 Kor 11:26). Spożywanie chleba i picie kielicha są aktami posłuszeństwa Panu, ale nie są środkiem łaski.
Łaska z definicji jest darmowa. Nie można na nią zasłużyć (Rz 6:23). Niebezpieczeństwo mówienia, że łaska Boża przychodzi do nas poprzez "środek" lub "kanał" ludzkiej aktywności polega na tym, że subtelnie miesza uczynki z łaską, przed czym Paweł ostrzegał w Liście do Rzymian 11:6. Nauczanie, że łaska przychodzi przez chrzest lub komunię, jest sakramentalnym spojrzeniem na obrzędy i podważa znaczenie łaski. Łaska jest darmowym darem udzielanym tym, którzy na nią nie zasługują. Sakramentalizm mówi: "Jeśli nie zrobisz tych rzeczy, nie otrzymasz łaski". Jest to równoznaczne z twierdzeniem, że na zbawienie trzeba sobie zasłużyć.
Kościół rzymskokatolicki twierdzi, że naucza o zbawieniu z łaski; jednakże katolicyzm łagodzi tę doktrynę, nauczając również, że łaska Boża jest przekazywana za pośrednictwem sakramentów. Innymi słowy, chrzest i Eucharystia są dwoma środkami łaski - poprzez te rytuały Bóg daje łaskę, aby ostatecznie zbawić człowieka. Przez przyjmowanie sakramentów zasługuje się na Bożą łaskę; bez sakramentów nie ma łaski.
Nauczanie, że jesteśmy zbawieni przez łaskę, jest biblijne. Ale kwalifikowanie tego nauczania poprzez wymaganie ceremonialnych "środków łaski" jest dwulicowe. Biblijna definicja łaski wyraźnie wyklucza ludzki wysiłek: "A jeśli z łaski, to już nie z uczynków, bo inaczej łaska nie byłaby już łaską." (Rz 11:6). Jeśli łaska przychodzi tylko poprzez uczynki religijne, które wykonujemy, to nie można jej naprawdę nazwać "łaską". Za każdym razem, gdy dodajemy ludzki wysiłek do dzieła Chrystusa na krzyżu, sugerujemy, że śmierć Jezusa była w jakiś sposób, w pewnym stopniu, niewystarczająca do zbawienia.
Tak więc łaska i uczynki wzajemnie się wykluczają. Chrzest jest uczynkiem. Przyjęcie komunii jest uczynkiem. Nie jesteśmy zbawieni przez uczynki (Efezjan 2:8). Ci, którzy zostali zbawieni przez łaskę, będą posłuszni Panu - ci co doświadczyli zbawienia będą chrzczeni, a zbawieni ludzie będą przyjmować komunię. W ten sposób obrzędy są "znakami łaski" - dowodami nowego życia. Nie są one środkami łaski.
Religia zawsze szuka uczynków do wykonania. Ale Jezus jest naszym odpocznieniem (Mateusza 11:28; Hebrajczyków 4:10). Jego skończone dzieło na krzyżu i odrodzenie serca przez Ducha Świętego są tym, co zbawia. Pewni ludzie przyszli kiedyś do Jezusa i zapytali: "Cóż mamy czynić, aby wykonywać dzieła Boże?". (Jana 6:28). Jezus nie powiedział im, by przyjęli chrzest lub komunię. Wskazał raczej na wiarę jako jedyny "środek łaski": "To jest dzieło Boże: wierzyć w tego, którego On posłał." (J 6:29).
