Pytanie: Co tak naprawdę oznacza stawianie Boga na pierwszym miejscu?
Odpowiedź:
Powszechne jest stwierdzenie chrześcijan, "stawiam Boga na pierwszym miejscu" lub radzić innym "upewnij się, że Bóg jest na pierwszym miejscu w Twoim życiu." Takie wyrażenia są tak często używane, że mogą stać się chrześcijańskim frazesem. Ale nie ma nic banalnego w kwestii stawiania Boga na pierwszym miejscu; w rzeczywistości, jest to całkowicie biblijne.
Każdy ma priorytety. Układamy nasze plany, budżety i relacje zgodnie z określonymi wartościami. Stawianie Boga na pierwszym miejscu nadaje mu najwyższą wartość nad wszystkimi innymi sprawami. On jest główną postacią w naszym życiu i centralną we wszystkim, co robimy i myślimy. Gdy postanawiamy postawić Boga na pierwszym miejscu, określamy, że On jest ważniejszy niż ktokolwiek inny w naszym życiu, Jego Słowo jest bardziej wartościowe niż jakiekolwiek inne przesłanie i Jego wola jest ważniejsza niż jakikolwiek inny imperatyw.
Stawianie Boga na pierwszym miejscu oznacza, że przestrzegamy pierwszego przykazania: "Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej" (Ew. Mateusza 22.37). Innymi słowy, jesteśmy całkowicie zaangażowani w naszą relację z Bogiem. Wszystko co mamy i wszystko kim jesteśmy jest Jemu oddane. Niczego nie trzymamy dla siebie.
Stawianie Boga na pierwszym miejscu oznacza, że nasze życia wolne są od cudzołóstwa w jakiejkolwiek formie: "Dzieci, wystrzegajcie się fałszywych bogów" (1 Jana 5.21). Tym fałszywym bogiem jest cokolwiek, co zastępuje jedynego, prawdziwego Boga w naszych sercach. Jak Gideon zburzył ołtarz Baala i porąbał na kawałki słup Aszery (Ks. Sędziów 6.25-27), musimy wyrwać z naszych serc cokolwiek co osłabia nasze oddanie lub cześć dla Boga. Jak Gideon zbudował ołtarz dla Pana, aby zastąpić bałwochwalcze obrazy, musimy poświęcić siebie jako "ofiary żywe" Bogu i w ten sposób stawiać Go na pierwszym miejscu (Rzymian 12.1).
Stawianie Boga na pierwszym miejscu oznacza, że podążamy za krokami Jezusa (1 Piotra 2.21). Życie Jezusa charakteryzowało się totalną uległością wobec woli Ojca, służeniem innym i modlitwą. W ogrodzie, mierząc się z niewyobrażalnym bólem, Jezus modlił się, "wszakże nie moja, lecz twoja wola niech się stanie" (Ew. Łukasza 22.42). To oznacza stawianie Boga na pierwszym miejscu. Słowa Jezusa, czyny i doktryna pochodziły w całości od Ojca (Ew. Jana 5.19; 7.16; 12.49). Jezus wywyższył Ojca w każdym szczególe swojego życia i wykonał wszystko to, do czego został posłany na ziemię (Ew. Jana 17.4).
Jezus nauczał, abyśmy szukali "najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego" (Ew. Mateusza 6.33). To znaczy, że mamy szukać rzeczy Bożych nad te z tego świata. Mamy szukać zbawienia, które jest nieodłączne w Królestwie Bożym, uważając, że ma ono większą wartość niż wszystkie bogactwa świata razem wzięte (zobacz Ew. Mateusza 13.44-46). Obietnica związana z nakazem jest taka, że jeśli stawiamy Boga na pierwszym miejscu, "On obdarzy Cię wszystkim czego potrzebujesz."
Podczas czasu głodu, prorok Eliasz odwiedził miasto w którym spotkał wdowę przygotowującą ostatni posiłek dla siebie i swojego syna. Eliasz poprosił ją o odrobinę chleba i wody, a wdowa wytłumaczyła, że ma produkty tylko na jeden ostatni posiłek i potem będzie cierpiała głód. Eliasz nalegał: "Nie bój się! Idź i zrób, jak powiadasz, lecz najpierw przyrządź mi z tego mały placek i przynieś mi go, dla siebie zaś i syna swojego przyrządzisz później" (1 Ks. Królewska 17.13). Zasadniczo Eliasz powiedział jej, aby postawiła Boga na pierwszym miejscu. Przez wiarę, wdowa była posłuszna. Postawiła Boga na pierwszym miejscu i nakarmiła proroka. A potem zdarzył się cud: "Poszła więc i postąpiła według słowa Eliasza, i mieli co jeść, ona i on, i jej rodzina, dzień w dzień. Mąka w garnku nie wyczerpała się, oliwy w bańce nie zabrakło według słowa Pana, które wypowiedział przez Eliasza" (wersety 15-16).
Ci, którzy postawią Boga na pierwszym miejscu będą wyróżniać się od reszty świata. Będą wypełniać Boże nakazy (Ew. Jana 14.15), wezmą swój krzyż i pójdą w ślady Jezusa (Ew. Łukasza 9.23) i nie zapomną swojej pierwszej miłości (Ks. Objawienia 2.4). Dadzą Bogu swoje pierwsze owoce, a nie resztki. Życie chrześcijańskie charakteryzuje się bezinteresowną służbą dla Boga z chwili na chwilę, która wypływa z miłości do Niego i Jego ludu. We wszystkich rzeczach, wierzący ufa, jest posłuszny i kocha Boga ponad wszystko inne. Stawianie Boga na pierwszym miejscu staje się łatwiejsze jeśli bierzemy do serca słowa z fragmentu Rzymian 11.36: "Albowiem z niego i przez niego i ku niemu jest wszystko; jemu niech będzie chwała na wieki. Amen."
