Odpowiedź:
Ks. Przypowieści Salomona 4.23-26 poucza "Czujniej niż wszystkiego innego strzeż swego serca, bo z niego tryska źródło życia! Oddal od siebie fałsz ust i trzymaj z dala od siebie przewrotność warg! Niech twoje oczy patrzą wprost, a twoje powieki niech będą zwrócone prosto przed siebie! Bacz na tor, po którym ma stąpać twoja noga, i niech będą pewne wszystkie twoje drogi." Gdy Salomon odnosił się do strzeżenie swego serca, tak naprawdę miał na myśli wnętrze człowieka, jego myśli, uczucia, pragnienia, wolę i wybory jakich dokonuje ta osoba. Biblia mówi nam, że nasze myśli często determinują to kim się stajemy (Ks. Przypowieści Salomona 23.7; 27.19). Umysł człowieka odzwierciedla to kim tak naprawdę jest, a nie jedynie jego działanie czy słowa. Z tego powodu Bóg bada serce człowieka, a nie jedynie jego powierzchowność i to, kim wydaje się być (1 Ks. Samuela 16.7).
Podobnie jak jest wiele chorób i zaburzeń, które mogą wpłynąć na fizyczne serce, tak też wiele dolegliwości serca duchowego mogą osłabić wzrost i rozwój ciebie jako wierzącego. Miażdżyca to stwardnienie arterii z powodu zgromadzonego cholesterolu na płytkach i blizny na ścianach żył. Stwardnienie serca duchowego może również się pojawić. Stwardnienie/ zatwardziałość serca objawia się gdy jesteśmy konfrontowani z Bożą prawdą, lecz odmawiamy uznania tego lub przyjęcia.
Chociaż Egipt doświadczał jednej klęski po drugiej, gdy faraon odmówił uwolnienia Izraelitów z niewoli, zatwardził swoje serce wobec prawdy, że Bóg Wszechmogący zamierzał wyzwolić swój lud z Egiptu (2 Ks. Mojżeszowa 7.22; 8.32; 9.34). W Psalmie 95.7-8, król Dawid błagał swój lud, aby nie zatwardzał swoich serc w buncie przeciwko Bogu, jak czynili to na pustyni. Istnieje wiele rzeczy, które mogą zatwardzić serce i prowadzić człowieka do zaparcia się Boga, i tak jak cholesterol blokuje przepływ krwi, uniemożliwia to wierzącemu swobodny dostęp do Bożego pokoju i błogosławieństwa wypływającego z posłuszeństwa. Strzeżenie siebie przed buntowniczym duchem i pielęgnowanie ducha uległości posłusznego Słowu Bożemu zatem jest pierwszym krokiem w chronieniu swojego serca.
Szmery serca to nieprawidłowe wzorce przepływu spowodowane wadliwymi zastawkami serca. Zastawki serca działają jak drzwi, które uniemożliwiają cofnięcie się przepływu krwi do serca. Szmery serca duchowego pojawiają się, gdy wierzący angażują się w narzekanie, plotkowanie, dysputy i spory. Wierzący wielokrotnie są pouczani, aby unikać marudzenia, szemrania i narzekania (Ew. Jana 6.43; Filipian 2.14). Poprzez zajmowanie się takimi zajęciami, wierzący odsuwają swoje skupienie od planów, celów i dotychczasowych błogosławieństw Bożych koncentrując się na rzeczach tego świata. Bóg postrzega to jako brak wiary, a bez wiary, nie jest możliwe podobanie się Bogu (Hebrajczyków 11.6). Zamiast tego, chrześcijanie są pouczani, aby zabiegać o zadowolenie we wszystkich rzeczach, ufając Bogu, że zabezpieczy to, czego potrzebujemy w swoim czasie (Hebrajczyków 13.5). Strzeżenie siebie od ducha narzekania i pielęgnowanie ducha wdzięczności i zaufania jest drugim krokiem w ochronie swojego serca.
Zastoinowa niewydolność serca to niezdolność serca do skutecznego pompowania krwi przez organizm z powodu słabości jego ścian. Zastoinowa niewydolność serca może wynikać z hipertensji (wysokiego ciśnienia krwi), zawałów mięśnia sercowego (zawałów serca) oraz nieprawidłowego powiększenia serca. Duchowymi odpowiednikami są złość, poddawanie się pokusie oraz pycha. Złość działa jak trucizna w ciele, zarówno fizyczna jak i duchowa i sprawia, że wierzący jest bardziej podatny na pokusę zranienia innych swoim postępowaniem lub słowami. Efezjan 4.31-32 poucza, "Wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew, i krzyk, i złorzeczenie niech będą usunięte spośród was wraz z wszelką złością. Bądźcie jedni dla drugich uprzejmi, serdeczni, odpuszczając sobie wzajemnie, jak i wam Bóg odpuścił w Chrystusie."
Każdy chrześcijanin jest zamknięty w ciągłej, intensywnej wojnie z siłami demonicznymi. Wielu z nas tak bardzo skupia się na toczeniu zewnętrznej wojny duchowej, że zapominamy, że większość naszej bitwy toczy się nie z siłami zewnętrznymi, ale z własnym umysłem i myślami. Jakuba 1.14-16 mówi nam, "Lecz każdy bywa kuszony przez własne pożądliwości, które go pociągają i nęcą; potem, gdy pożądliwość pocznie, rodzi grzech, a gdy grzech dojrzeje, rodzi śmierć. Nie błądźcie, umiłowani bracia moi." Grzech zawsze rodzi się w umyśle. Grzesznik musi najpierw począć i rozmyślać nad grzesznym czynem zanim rzeczywiście go wykona. Pierwszą linią obrony zatem powinno być odrzucenie nawet tego, aby rozważać złe postępowanie. Apostoł Paweł mówi nam, żeby brać wszelką myśl w niewolę, aby podporządkować ją woli Bożej (2 Koryntian 10.3-5).
Przypowieści Salomona 16.18 mówią nam, że duma prowadzi do zniszczenia. Przypowieści Salomona 16.5 mówi, "Każdy pyszałek jest ohydą dla Pana..." Duma była pierwszym największym grzechem szatana, gdy myślał, że może być jak Bóg i podburzył jedną trzecią aniołów próbując zamachu stanu w niebie (Ks. Ezechiela 28.17). Z tego powodu szatan został wygnany z nieba. Szatan również kusił Ewę w Ogrodzie Eden odwołując się do jej ego. Powiedział, "lecz Bóg wie, że gdy tylko zjecie z niego [z zakazanego drzewa], otworzą się wam oczy i będziecie jak Bóg, znający dobro i zło" (1 Ks. Mojżeszowa 3.5). Ewa pragnęła być mądra jak Bóg, dlatego poddała się radzie szatana by zjeść owoc z drzewa. Duma była zatem również powodem upadku człowieka. Szatan nie chciał, aby człowiek był posłuszny Bogu, lecz aby sam stał się dla siebie bogiem- określając sobie własną rzeczywistość, znaczenie i etykę. Ta szatańska filozofia jest podstawą filozofii magii, świeckiego humanizmu i mistycyzmu New Age.
Unikanie złości, dumy oraz pokusy stanowią krytyczne elementy (praktyki) strzeżenia własnego serca. Apostoł Paweł poucza nas, "Wreszcie, bracia, myślcie tylko o tym, co prawdziwe, co poczciwe, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co chwalebne, co jest cnotą i godne pochwały" (Filipian 4.8). Zakorzenienie tych rzeczy pomoże nam budować mur ochronny wokół naszych serc.
