Pytanie: Świadczenie dla hindusów - jaki jest sposób?
Odpowiedź:
Problem ze świadczeniem ewangelii hindusowi polega na tym, że on sam uważa się za wierzącego. Próbując świadczyć hindusowi, musimy pamiętać, że bierzemy udział w duchowej walce, którą można wygrać jedynie poprzez szczere i skupione modlitwy. Jest to więc miejsce, od którego należy zacząć. Módl się regularnie za tego, któremu próbujemy przedstawić Chrystusa. Ponieważ jego przekonania na temat Boga i ludzi są diametralnie różne od tego, co staramy się przedstawić na podstawie Biblii, nasze słowa często przekazują jego umysłowi zupełnie inną koncepcję i dlatego trzeba być bardzo ostrożnym, aby właściwie się z nim porozumieć. Hindusowi słowo Bóg nie przekazuje zbyt wiele, ponieważ dla niego wszystko, widzialne i niewidzialne, jest bogiem lub manifestacjami boga. Dla niego bóg jest niepoznawalną i nieznaną siłą, a nie osobą. Można powiedzieć, że hindus nazywa naturę "bogiem". Tak więc rozpoczęcie od powiedzenia hindusowi, że Bóg go kocha, nie ma większego sensu, ponieważ on sam jest częścią boga!
Kolejną rzeczą, o której należy pamiętać, gdy próbujemy dotrzeć z ewangelią do hindusów, jest to, że słowo "chrześcijanin" jest bardzo źle rozumiane przez naszych hinduskich przyjaciół. Dla nich chrześcijanin oznacza "jedzącego wołowinę", a to jest dla nich obrzydliwa rzecz. Krowa jest jednym z ich ulubionych bogów, a jedzenie wołowiny jest jedną z najbardziej obraźliwych rzeczy, jakie hindusi mogą sobie wyobrazić. Tak więc, próbując zdobyć hindusa dla Chrystusa, nigdy nie przedstawiaj się jako "chrześcijanin". Raczej możesz przedstawić się i powiedzieć: "Jestem uczniem Chrystusa i pragnę przedstawić ci mojego 'Guru'". Wtedy będziesz miał mile widziany posłuch, ponieważ Chrystus jest akceptowany i czczony jako "Guru par excellence" przez większość hindusów.
Prawdopodobnie najlepszym miejscem do rozpoczęcia jest rozmowa o Jezusie z Nazaretu. Dla hindusa wszystkie awatary (wcielenia boga) są mityczne i niehistoryczne. Ale Biblia przedstawia Jezusa jako osobę historyczną, która żyła i umarła w określonym czasie i miejscu, a historycy to potwierdzają. O wiele bardziej niż Jego życie należy podkreślić zmartwychwstanie Chrystusa, gdyż w myśleniu hinduskim w ogóle nie ma nic porównywalnego. Musimy więc przedstawić Chrystusa jako wyjątkową osobę w historii, w istocie samego Boga stwórcę, który przyszedł, aby rozwiązać problem grzechu ludzkości. Jego zmartwychwstanie jest dowodem na to, że był On rzeczywiście Bogiem w ludzkiej postaci.
Dla hindusa grzech jest poważną sprawą. Wierzy on w transmigrację duszy, aby dług za grzech mógł być spłacony. W rzeczywistości Purany (hinduskie księgi religijne) mówią, że człowiek musi narodzić się ponownie miliony razy, aby spłacić negatywne karmy (działania) z jednego życia. I nie ma gwarancji, że w następnych narodzinach nie będzie żadnego grzechu. Tak więc dla hindusa- moksza (wyzwolenie) jest prawie nieosiągalna, nawet jeśli bardzo ciężko się na nią pracuje. Dobrą nowiną, którą hindus musi zrozumieć jest to, że Chrystus zapłacił karę za nasze grzechy, raz na zawsze (Hebrajczyków 7.27) i że zbawienie jest darmowym darem opartym na dziele Chrystusa (Efezjan 2.8-9).
Moksza (wyzwolenie/zbawienie) dla hindusa to zatracenie się w "ostatecznej rzeczywistości", a więc utrata tożsamości na zawsze poprzez stanie się jednym z ostateczną rzeczywistością. Biblia mówi natomiast o przebywaniu z osobowym Bogiem przez całą wieczność, ciesząc się Nim na zawsze. Jest to coś wyjątkowego dla wiary biblijnej i musi być przedstawione jako Boża droga dla wszystkich ludzi, którzy zdecydują się żyć dla Niego tu i teraz na ziemi. Każdy człowiek musi więc zdecydować, gdzie spędzi wieczność. Przychodząc do Chrystusa, możemy otrzymać zbawienie jako wolny dar przez nawrócenie i przez wiarę opartą na Jego odkupieńczym dziele. Niech to będzie udziałem wszystkich hindusów, z których większość gorliwie pracuje nad uzyskaniem mokszy. Niech Pan pomoże im dostrzec prawdę o zbawieniu tylko z samej łaski, tylko przez wiarę, tylko w Chrystusa.
