Odpowiedź:
Wyrażenie "świętość życia" odzwierciedla przekonanie, że skoro ludzie stworzeni są na obraz Boga (1 Ks. Mojżeszowa 1.26-27), to życie ludzkie ma z natury swój święty atrybut, który powinien być zawsze chroniony i szanowany. Bóg dał ludzkości prawo zabijania i jedzenia innych form życia (1 Ks. Mojżeszowa 9.3), jednak zabijanie innych istot ludzkich jest wyraźnie zabronione, a karą jest śmierć (1 Ks. Mojżeszowa 9.6).
Ludzkość została stworzona na obraz Boga, ale grzech skaził ten obraz. Nie ma niczego świętego w upadłym człowieku. Świętość życia ludzkiego nie jest tym, co wypływa z faktu, że jesteśmy takimi wspaniałymi i dobrymi istotami. Jedyny powód dla którego świętość życia odnosi się do ludzi jest fakt, że Bóg stworzył nas na swój obraz i odróżnił nas spośród innych form życia. I chociaż rzeczywiście obraz ten został skażony grzechem, to jednak jego obraz obecny jest w człowieku. Jesteśmy podobni do Boga, i to podobieństwo oznacza, że życie ludzkie powinno być zawsze traktowane z godnością i szacunkiem.
Świętość życia oznacza, że człowieczeństwo jest świętsze aniżeli reszta stworzenia. Życie ludzkie nie jest święte w takim samym stopniu jak święty jest Bóg. Jedynie Bóg jest święty sam w sobie. Życie ludzkie jest święte w sensie bycia "wyróżnionym" spośród innych istnień stworzonych przez Boga. Wielu wykorzystuje świętość życia w kwestiach takich jak aborcja czy eutanazji, i chociaż ma to zastosowanie w tych kwestiach, to jednak dotyczy czegoś znacznie większego. Świętość życia powinna nas motywować do walki ze wszystkimi formami zła i niesprawiedliwości, które stale sprzeciwiają się życiu ludzkiemu. Przemoc, wykorzystanie, prześladowanie, handel ludźmi i wiele innych rodzajów zła są również naruszeniem świętości życia.
Poza świętością życia jest jeszcze o wiele ważniejszy argument przeciwko tym rzeczom: najważniejsze przykazania. W Ew. Mateusza 22.37-39 Jezus mówi, "A On mu powiedział: Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej. To jest największe i pierwsze przykazanie. A drugie podobne temu: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego." W tych przykazaniach, widzimy, że nasze postępowanie ma być motywowane miłością do Boga i miłością do innych. Jeśli kochamy Boga, będziemy szanować nasze życie jako część Bożego planu, aby wypełniać jego wolę do momentu w którym okaże się, że jego woli służy lepiej nasza śmierć. I będziemy kochać i troszczyć się o jego ludzi (Galacjan 6.10; Kolosan 3.12-15). Będziemy dostrzegać potrzeby starszych i chorych. Będziemy chronić innych przed cierpieniem- czy to dotyczy aborcji, eutanazji, handlu ludźmi czy jakiegokolwiek innego nadużycia. Podczas gdy świętość życia powinna być podstawą, to miłość powinna być motywacją.
