Odpowiedź:
Szakale są kilkakrotnie wspomniane w Biblii (Izajasza 13:21-22; 35:7; Lamentacje 5:18; Jeremiasza 9:11; 49:33; Psalm 44:19; Ezechiela 13:4). Słowo szakal może odnosić się do kilku gatunków mięsożernych zwierząt zamieszkujących Afrykę i Azję. Są one spokrewnione z wilkiem i psem i są znane z tego, że żywią się ofiarami innych zwierząt. Są tchórzliwe, prowadzą tryb nocny i podróżują w stadach, podobnie jak wilki. Szakale znane są z żałobnego wycia, podobnie jak kojoty (Micheasza 1:8). Zazwyczaj szakal symbolizuje opuszczenie i desperację.
Księga Nehemiasza 2:13 wspomina o Studni Szakala poza Jerozolimą, choć w większości tłumaczeń polskich jest ona nazywana Smoczym Źródłem, Studnią Smoka lub Studnią Węża. Jest to jedyna wzmianka o takiej studni i nie ma żadnych archeologicznych wskazówek co do jej dokładnej lokalizacji. Studnia Szakala mogła zostać tak nazwana ze względu na swój kształt lub obecność obok niej wizerunku smoka lub dzikiej bestii. Niektórzy uczeni spekulują, że Studnia Szakala była naturalnym źródłem, które wypływało z wizerunku bestii wykonanego z drewna, kamienia lub mosiądzu.
W Piśmie Świętym szakale często reprezentują głębszą duchową prawdę. Większość biblijnych wzmianek o szakalach pojawia się, gdy Bóg przemawia przez proroka, ostrzegając narody przed tym, co nadejdzie, jeśli będą kontynuować swój bunt. Bóg ostrzegł Judę tymi słowami: "Obrócę Jerozolimę w kupę gruzów, w legowisko szakali, a miasta Judy zamienię w pustkowie, będą bez mieszkańców." (Jeremiasza 9:11). Podobne proroctwa dotyczą Hazor (Jeremiasza 49:33), Edomu (Izajasza 34:13; Malachiasza 1:3) i Babilonu (Jeremiasza 51:37). Gdy miasto lub ziemia były domem szakali, oznaczało to, że były opuszczone i zrujnowane. Dzikie stworzenia przejęły władzę.
Psalmista wołał do Boga w lamencie: "Rozbiłeś nas tam, gdzie grasują szakale, I okryłeś nas cieniem śmierci." (Psalm 44:20), zanim zaapelował do Boga o "ratunek z powodu Twojej niezawodnej miłości" (werset 26). Hiob opłakiwał fakt, że "stał się bratem szakali, towarzyszem sów" (Hi 30:29). Bycie bratem szakali oznaczało, że w swoim nieszczęściu Hiob czuł się całkowicie opuszczony i pozostawiony na śmierć.
Wszyscy mieliśmy okresy, w których czuliśmy się jak bracia szakali lub jakbyśmy żyli w siedlisku szakali, ale dla dzieci Bożych takie okresy są tymczasowe. Mamy Jego obietnicę, że nigdy nas nie opuści ani nie porzuci (Pwt 31:8; Hbr 13:5). A jeśli Jezus jest Panem naszego życia, nigdy nie jesteśmy opuszczeni ani pozbawieni nadziei. Dzikie zwierzęta nie mogą nami zawładnąć. Bóg przygotowuje dla nas miejsce, które obiecuje miłość, radość i pokój na zawsze (Jana 14:1-2; Hebrajczyków 11:39-40; 2 Koryntian 4:17). Żadne szakale nie są dopuszczone!
