Odpowiedź:
Szatan na początku był jednym z Bożych aniołów świętych, ale sprzeciwił się Bogu i został wyrzucony z nieba (Ew. Łukasza 10.18). To był jedynie pierwszy etap sądu. Królestwo szatana zostało pokonane na krzyżu (Ew. Jana 12.31-32). Następnie, szatan zostanie związany w otchłani na tysiąc lat (Ks. Objawienia 20.1-3) i następnie wrzucony do jeziora ognia na wieki (Ks. Objawienia 20.10).
Aż do ostatecznego sądu, szatan jest "władcą świata" (Ew. Jana 14.30) i zdaje się, że wciąż ma określony dostęp do rzeczywistości duchowej. W Ks. Joba 1.6 szatan przybywa przed oblicze Boga. Podobna sytuacja ma miejsce w 2 Ks. Kronik 18.18-21 i związana jest z "duchem kłamliwym."
Skoro Bóg jest święty i całkowicie bez grzechu (KS. Izajasza 6.3) i skoro nawet nie spojrzy na zło (Ks. Habakuka 1.13), to jak szatan może być w niebie? Odpowiedź dotyczy Bożego suwerennego ograniczenia grzechu przez Boga. W Ks. Joba 1 szatan staje przed Bogiem, aby zdać o sobie relację. Bóg zainicjował spotkanie, prowadził postępowanie i sprawował nad nim absolutną kontrolę (werset 7). W efekcie czego, moc szatana została ograniczona (werset 12), a Bóg został wywyższony.
Jest jeszcze kilka innych faktów, które warto zauważyć: 1) Szatan nie ma swobodnego dostępu do obecności Bożej. Został wezwany przez Boga. 2) Wizyty są tymczasowe. Jego czas przed Bożym tronem są ograniczone w czasie. 3) W żaden sposób czystość nieba nie jest skażona krótką, ustanowioną przez Boga obecnością grzesznej istoty, "poddanej kwarantannie" przez Bożą moc regulacyjną. I 4) Dostęp szatana jest jedynie darowana tuż przed ostatecznym sądem. Po sądzie, Bóg stworzy nowe niebo i nową ziemię (Ks. Objawienia 21.1), wytrze wszelką łzę z naszych oczu (werset 4), ukaże Nowe Jeruzalem (werset 10) i obiecuje całkowity brak grzechu (werset 27).
Gdy mówimy, "Bóg nie może dopuścić grzechu do nieba", to oznacza to po prostu, że Bóg nie może dopuścić istot grzesznych, aby stały (tymczasowo) w jego obecności, aby mógł je delegować (Ks. Izajasza 6), aby zdać mu relację (Ks. Joba 1-2) lub aby go osądzić (Ks. Objawienia 20.11-15), bez narażania jego świętości.
Boża świętość ostatecznie pochłonie cały grzech. Do tego czasu, jego świętość reguluje grzech, a to oznacza, że szatan w określonych okolicznościach, zostaje na krótko wezwany przed swojego Stwórcę, aby zdać sprawę ze swoich działań.
