Odpowiedź:
Biblia wspomina o szkarłatnej nici w kilku różnych kontekstach, od niezwykłego porodu, przez szaty arcykapłana, po podbój Kanaanu.
Jedno odniesienie do szkarłatnej nici w Biblii pojawia się podczas narodzin bliźniaków Judy i Tamar (Rdz 38:27-30). Gdy Tamar rodziła, ręka jednego z bliźniaków, Zera, wyciągnęła się z kanału rodnego, a położna natychmiast zawiązała szkarłatną nić na nadgarstku dziecka, aby oznaczyć Zera jako pierworodnego. Jak się jednak okazało, Zerah nie był pierworodnym; ręka została wycofana do łona, a drugi bliźniak, Perez, urodził się jako pierwszy.
W przypadku Pereza i Zera szkarłatna nić miała wskazywać, kto miał otrzymać miano i przywileje pierworodnego. Na pierwszy rzut oka wydawało się, że to Zera, ale Bóg miał inne plany i Perez został pierworodnym. W Bożej opatrzności to właśnie przez Pereza przeszła linia Pana Jezusa Chrystusa (Mateusza 1:3).
Biblia wspomina również o szkarłatnej nici lub szkarłatnej przędzy jako części zasłon przybytku (Wj 26:1) i efodu arcykapłana (Wj 28:6), wraz z nitkami złota, błękitu i purpury. Pismo Święte nie komentuje znaczenia tych kolorów w zasłonach lub efodzie, ale niektórzy komentatorzy przypuszczają, że złoto, błękit i purpura zapowiadają chwałę Chrystusa, niebiańskie pochodzenie i królewską pozycję, podczas gdy szkarłatna nić reprezentuje odkupieńcze dzieło Chrystusa na krzyżu poprzez przelanie Jego krwi.
Kolejna znacząca wzmianka o szkarłatnej nici znajduje się w Księdze Jozuego 2. Dwóch szpiegów zostało wysłanych do Jerycha przed zdobyciem tego miasta przez Izraelitów. Szpiedzy zostali ukryci w Jerychu przez nierządnicę Rahab, która wyraziła swoją wiarę w Boga Izraela i chroniła szpiegów (zob. List do Hebrajczyków 11:31). Rahab pozwoliła hebrajskim szpiegom uciec z Jerycha, spuszczając ich przez swoje okno za pomocą liny wykonanej ze szkarłatnej nici. Gdy odchodzili, szpiedzy powiedzieli Rahab: "Przywiąż ten sznur szkarłatnej nici do okna" (Jozuego 2:18), obiecując, że ona i jej domownicy będą bezpieczni podczas nadchodzącej inwazji. Przez wiarę Rahab była posłuszna: "I zawiązała szkarłatny sznur w oknie" (werset 21).
Później, gdy mury Jerycha upadły, a Izraelici zdobyli miasto, Jozue nakazał oszczędzić Rahab i jej rodzinę (Joz. 6:22-23). Oznaczeniem jej domu był oczywiście "sznur szkarłatnej nici". Łatwo jest odrzucić kolor sznura Rahab jako zwykły zbieg okoliczności, ale szkarłatny kolor jest znaczący. Sznur w jej oknie był znakiem jej wiary i doprowadził do jej ocalenia, ponieważ nie została zniszczona wraz z resztą Jerycha. Szkarłatny sznur - kolor krwi - zadziałał na Rahab podobnie jak krew baranka paschalnego podczas exodusu: każdy dom naznaczony krwią został oszczędzony tej nocy (Wj 12:13). Boże miłosierdzie i przebaczenie nierządnicy Rahab było symbolizowane przez szkarłatny sznur, który stał się symbolem krwi Chrystusa.
Teologowie i studenci Biblii czasami odnoszą się do "szkarłatnej nici biegnącej przez Biblię". Rozumieją przez to, że tematem Biblii jest Jezus Chrystus i Jego ofiara dla odkupienia ludzkości. Krew Chrystusa symbolicznie przewija się przez całą Biblię. Widać ją w zwierzętach zabitych w Edenie, aby zapewnić szaty dla Adama i Ewy, baranie, który zajął miejsce Izaaka na ołtarzu Moria, baranku paschalnym, instytucji systemu ofiarniczego, szkarłatnym sznurze Rahaba i tysiącach lat ofiar składanych w przybytku i świątyni. Szkarłatna nić biegnie aż do deklaracji Jana Chrzciciela: "Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata!" (Ew. Jana 1:29). (Jana 1:29) i do stóp krzyża, gdzie Jezus w końcu mówi: "Wykonało się" (Jana 19:30).
"Bez rozlania krwi nie ma przebaczenia" (List do Hebrajczyków 9:22), dlatego symbolika szkarłatnej nici w Biblii jest tak istotna. Szkarłatna nić jest tematem pokuty, który można znaleźć na kartach Pisma Świętego.
