Odpowiedź:
Teologia historyczna jest nauką o rozwoju i historii doktryny chrześcijańskiej. Tak jak wskazuje jej nazwa, teologia historyczna jest nauką o rozwoju i tworzeniu podstaw doktryny chrześcijańskiej poprzez historię czasu kościoła Nowego Testamentu. Teologia chrześcijańska może być definiowana jako nauka o tym jak chrześcijanie podczas różnych okresów historycznych rozumieli różne kwestie teologiczne lub tematy takie jak natura Boga, natura Jezusa Chrystusa, natura i dzieło Ducha Świętego, doktryna zbawienia itp.
Nauka o teologii historycznej obejmuje tematy takie jak: rozwój kredo i wyznania wiary, sobory kościelne i herezje, które się pojawiały i jak były rozwiązywane na przestrzeni historii kościoła. Teolog historyczny studiuje rozwój podstaw doktrynalnych, które oddzielają chrześcijaństwo od herezji i kultów.
Teologowie często dzielą naukę o teologii historycznej na cztery główne okresy: 1) Okres patrystyczny od lat 100–400 n.e.; 2) Średniowiecze i Renesans od 500–1500 n.e.; 3) Okresy Reformacji i Postreformacji od lat 1500–1750 n.e.; oraz 4) Okres Współczesny od 1750 r. do dnia dzisiejszego.
Celem teologii historycznej jest zrozumienie i opisanie pochodzenia historycznego kluczowych doktryn chrześcijaństwa i prześledzenie rozwoju tych doktryn na przestrzeni czasu. Bada jak ludzie rozumieli różne doktryny w całej historii i próbuje zrozumieć rozwój doktryn, rozpoznając to jak zmiany zachodzące w kościele wpłynęły na różne doktryny zarówno w sensie pozytywnym jak i negatywnym.
Teologia historyczna i historia kościoła są dwoma różnymi, a jednak blisko związanymi i ważnymi tematami. Byłoby to trudne, jeśli w ogóle możliwe, aby zrozumieć historię kościoła bez równoczesnego zrozumienia historii doktryn, które często prowadziły do podziałów i tworzenia nowych ruchów w historii kościoła. Zrozumienie historii teologii i doktryny pomaga nam zrozumieć historię chrześcijaństwa od pierwszego wieku oraz dlaczego jest tak wiele różnych denominacji.
Podstawa do studiowania teologii historycznej znajduje się w Dziejach Apostolskich. Łukasz opisuje początki kościoła chrześcijańskiego, gdy kontynuuje swój cel przedstawiania relacji z tego "co Jezus czynił i czego nauczał od samego początku" (Dzieje Apostolskie 1.1). Dzieło Chrystusa nie zakończyło się wraz z ostatnim rozdziałem Dziejów Apostolskich. Rzeczywiście, Chrystus działa dzisiaj w swoim kościele, co można zobaczyć poprzez studium teologii historycznej i historii kościoła, które pomagają nam zrozumieć, w jaki sposób biblijne doktryny niezbędne dla wiary chrześcijańskiej zostały rozpoznane i głoszone w całej historii kościoła. To poprzez studiowanie teologii historycznej widzimy, jak prawdziwe okazały się ostrzeżenia Pawła, gdy zaczynamy rozumieć jakie podstawowe doktryny wiary chrześcijańskiej były atakowane i bronione na przestrzeni blisko 2000 lat historii kościoła.
Podobnie jak każdy obszar teologii, tak również teologia historyczna jest czasem wykorzystywana przez uczonych liberalnych lub niechrześcijan by podważać podstawowe doktryny wiary chrześcijańskiej w postaci zamieszania wywołanego przez ludzi aniżeli traktowania ich jak bosko objawionej prawdy biblijnej, którymi naprawdę są. Jednym z takich przykładów jest dyskusja o trójjedynej naturze Boga. Teolog historyczny będzie studiował i śledził rozwój tej doktryny na przestrzeni historii kościoła wiedząc, że ta prawda jest wyraźnie objawiona w Piśmie Świętym, a mimo to na przestrzeni historii kościoła były czasy gdy doktryna podlegała atakom przez co potrzebne było to, aby kościół definiował i bronił doktryny. Prawda doktryny pochodzi bezpośrednio z Pisma Świętego; jednak zrozumienie kościoła i ogłaszanie doktryny było wyjaśniane przez lata, często w czasach gdy natura Boga poddawana była atakom przez te "dzikie wilki" o którym Paweł mówił, że przyjdą.
Niektórzy chrześcijanie mający szczere intencje, lecz nieco pogubieni chcą odrzucić znaczenie teologii historycznej, powołując się na obietnicę, że Duch Święty, który przebywa we wszystkich narodzonych na nowo chrześcijanach, „poprowadzi nas do całej prawdy" (Ew. Jana 16.13). Ci chrześcijanie nie rozpoznają tego, że Duch Święty zamieszkiwał w chrześcijanach na przestrzeni historii kościoła i to sam Jezus Chrystus obdarzył "jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a jeszcze innych duszpasterzami i nauczycielami. Wszystko zaś po to, aby lud wierny mógł lepiej wypełniać swoją posługę i przyczyniać się do budowania Ciała Chrystusowego" (Efezjan 4.11-12). Dotyczy to nie tylko tych, którym jest to dane w tym pokoleniu, ale także tych, których Chrystus wyświęcił w całej historii kościoła. Głupotą jest wierzyć, że nie mamy potrzeby uczyć się od wielu utalentowanych ludzi żyjących przed nami. Poprawne studiowanie i zastosowanie teologii historycznej pomaga nam rozpoznać i uczyć się od nauczycieli chrześcijańskich i przywódców minionych wieków.
Poprzez studiowanie historii kościoła i teologii historycznej, odrodzony duchowo chrześcijanin zachęcany jest do tego, aby dostrzec jak Bóg działał na przestrzeni historii. Widzimy w tym Bożą suwerenność nad wszystkimi ukazanymi rzeczami i prawdę, że Boże Słowo przetrwa na wieki (Psalm 119.160). Studiowanie teologii historycznej jest niczym innym aniżeli studiowaniem Boga w działaniu. To również przypomina nam o odwiecznej duchowej bitwie pomiędzy szatanem, a prawdą Bożego Słowa. W historii dostrzegamy wiele sposobów i form w jakich szatan rozsiewał fałszywe doktryny w kościele, tak jak Paweł ostrzegał starszych w kościele w Efezie.
Studiowanie teologii historycznej i historii kościoła pokazuje nam również, że prawda Słowa Bożego triumfuje. Gdy rozumiemy dawne bitwy teologiczne, jesteśmy lepiej przygotowani do odpierania ataków (błędnych nauk), którymi szatan będzie nas wabił w przyszłości. Jeśli pastorzy, kościoły i chrześcijanie nie są świadomi historii kościoła i teologii historycznej, to będą bardziej otwarci na poddawanie się tym samym fałszywym naukom, których szatan używał w przeszłości.
Teologia historyczna gdy właściwie rozumiana i zastosowana, nie podważa autorytetu i wystarczalności Pisma Świętego. Pismo Święte jest standardem we wszystkich sprawach wiary i praktykach (duchowych). Jest ono natchnione i nieomylne. Pismo Święte jest jedynym naszym autorytetem i przewodnikiem, ale teologia historyczna może nam pomóc zrozumieć wiele niebezpieczeństw niektórych "nowych nauk" lub nowatorskiej interpretacji Pisma Świętego. Przez blisko 2000 lat historii kościoła i tysiącach jeśli nie milionach chrześcijan nas poprzedzających, czy nie powinniśmy od razu uważać na kogoś, kto twierdzi, że ma „nowe wyjaśnienie" lub interpretację Pisma Świętego?
Wreszcie teologia historyczna może przypominać nam o stale obecnym niebezpieczeństwie interpretowania Pisma Świętego w świetle kulturowych i filozoficznych założeń naszych czasów. Dostrzegamy dzisiaj to niebezpieczeństwo, gdy grzech jest na nowo definiowany jako choroba, którą należy leczyć za pomocą narkotyków a nie jako stan duchowy. Widzimy to również jak wiele denominacji porzuca wyraźne nauczanie Pisma Świętego i przyjmuje kulturową akceptację homoseksualizmu jako stylu życia.
Teologia historyczna jest ważnym aspektem studiowania teologii, ale jak inne metody poznawania, nie jest pozbawiona swoich niebezpieczeństw i pułapek. Wyzwaniem dla wszystkich chrześcijan i wszystkich studentów teologii jest nie narzucanie Biblii naszych systemów teologicznych, ale upewnianie się zawsze, że nasza teologia pochodzi z Pisma Świętego, a nie z jakichś systemów, które mogą być obecnie popularne (w świecie).
