Odpowiedź:
Teologia Zastępstwa mówiąc ogólnie naucza o tym, że Kościół zastąpił miejsce Izraela w Bożym planie. Zwolennicy Teologii Zastępstwa wierzą, że Żydzi nie są już narodem wybranym w oczach Boga i Bóg nie ma żadnych konkretnych planów dla narodu izraelskiego. Różne poglądy na temat związku Kościoła z Izraelem można zawrzeć w dwóch stanowiskach: albo Kościół jest kontynuacją Izraela (Teologia Zastępstwa/ Teologia Przymierza) albo Kościół jest czymś zupełnie innym i różnym od Izraela (Dyspensacjonalizm/ Premillenaryzm).
Teologia Zastępstwa naucza, że Kościół jest zastępstwem Izraela i że wiele obietnic-nadanych Izraelowi w Biblii, spełnią się w Kościele, a nie w Izraelu. Zatem proroctwa biblijne, związane z błogosławieństwem i odnową Izraela w Ziemi Obiecanej, są „uduchowionymi” albo „przenośnymi” obietnicami Bożego błogosławieństwa dla Kościoła. Istnieje wiele problemów związanych z tym poglądem, chociażby kwestia dalszego istnienia narodu żydowskiego, a szczególnie odnowiony stan współczesnego Izraela. Gdyby Izrael był potępiony przez Boga, a naród żydowski nie miałby przyszłości, to jak wytłumaczylibyśmy ich ponadnaturalną odnowę po 2000 lat, mimo tak licznych prób ich zniszczenia? Jak wytłumaczymy powody „dlaczego” i „w jaki sposób” Izrael pojawił się z powrotem w XX wieku, po upływie 1900 lat?
Pogląd, że Izrael i Kościół są różnymi kwestiami, w jasny sposób przedstawia Nowy Testament. Zgodnie z Biblią, Kościół jest czymś odmiennym i różnym od Izraela, i te dwie rzeczy nigdy nie powinny być ze sobą mieszane czy używane zamiennie. W Piśmie Świętym czytamy, że Kościół jest nowym stworzeniem, powołanym do życia w dzień Pięćdziesiątnicy (Zielonych Świąt), który będzie trwał aż do momentu Pochwycenia (Efezjan 1.9-11; 1 Tesaloniczan 4.13-17). Kościół nie ma związku z „życiem” czy błogosławieństwami Izraela. Przymierza, obietnice, ostrzeżenia są ważne jedynie względem Izraela. Izrael został tymczasowo odsunięty od realizacji Bożego planu, w trakcie tych 2000 lat ich rozproszenia.
Po Pochwyceniu (1 Tesaloniczan 4.13-18) Bóg na początku odnowi Izrael, jako naród wcześniej powołany do realizacji jego planu. Pierwszym etapem będzie Wielki Ucisk (Księga Objawienia rozdziały 6-19). Świat będzie osądzony za odrzucenie Chrystusa, podczas gdy Izrael będzie przygotowywany do Wielkiego Ucisku związanego z Powtórnym Przyjściem Mesjasza. Wówczas, gdy Chrystus powróci na ziemię, wraz z końcem ucisku Izrael będzie gotowy go przyjąć. Resztka Izraela, która przetrwa ucisk będzie zbawiona, a Pan odnowi swoje królestwo na ziemi, ze stolicą w Jerozolimie. Chrystus będzie Królem, Izrael narodem przywódczym, a przedstawiciele różnych narodów będą przybywać do Jerozolimy, aby oddać cześć i chwałę Królowi- Jezusowi Chrystusowi. Kościół powróci z Chrystusem i będzie rządził z nim dosłownie 1000 lat (Księga Objawienia 20.1-5).
Zarówno Stary jak i Nowy Testament podtrzymuje premillenarystyczne/ dyspensacjonalne rozumienie Bożego planu dla Izraela. Najmocniejszym argumentem premillenaryzmu jest to, że w Księdze Objawienia 20.1-7 znajdujemy jasne nauczanie, iż królestwo Chrystusa będzie trwało 1000 lat (wspomniane jest to sześciokrotnie). Po Wielkim Ucisku Pan powróci i ustanowi swoje królestwo z Izraelem. Chrystus będzie rządził na całej ziemi, a Izrael będzie narodem przywódczym. Kościół przez dokładnie (dosłownie) 1000 lat będzie z nim rządził. Kościół nie zastąpił Izraela w Bożym planie. Mimo, iż Bóg może skupiać się głównie na udzielaniu łaski, to jednak nie zapomniał On Izraela, którego pewnego dnia odnowi do pełnienia roli narodu wybranego (Rzymian 11).
